CSS Level 2: Ωριμότητα μέσα από την εκπαίδευση

Γράφει ο Μανόλης Βλαχάκης  //  11.08.2017

Με καινούρια μοτοσυκλέτα, λιγότερο ψαρωμένος και αγχωμένος, αλλά το ίδιο νυσταγμένος ξεκίνησε το ταξίδι μου για την πίστα των Μεγάρων

Έναν χρόνο μετά το Level 1 του California Superbike School, ήρθε η ώρα να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου, χτίζοντας πάνω στο περσινό οικοδόμημα που λέγεται σωστή οδηγική κουλτούρα και απαραίτητες γνώσεις οδήγησης στον δρόμο.

Δεν θα αναλύσω ένα, ένα όλα τα sessions, γιατί και αρκετά ήταν και σχετικά κοντά θεματικά το ένα με το άλλο. Το απόφθεγμα και ρεζουμέ του Level 2 είναι (πέραν της ομαλής μετάβασης και σύνδεσης των γνώσεων από το Level 1) να εκπαιδεύσεις τα μάτια και τα ένστικτά σου. Αυτό γιατί η οδήγηση απαιτεί μια ηρεμία όσον αφορά το πως θα διαχειριστείς μια στροφή ή τους κίνδυνους που θα σου παρουσιαστούν στον δρόμο, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθετη με τη φύση του ανθρώπουή απλά και ωμά, όπως έγραψε κάποιος στη φόρμα καταγραφής εντυπώσεων...«ξεστράβωμα». Το ένστικτο σού λέει: ‘‘αντέδρασε γρήγορα, κάρφωσε τα μάτια σου στον κίνδυνο, λειτούργησε αυθόρμητα’’.

Με χαρά διαπίστωσα ότι με ανέλαβε ο ίδιος εκπαιδευτής. Μέσα στην πίστα η μεταδοτικότητά του και ο τρόπος που με επιβράβευε κατά τη σωστή εκτέλεση των ασκήσεων μού έχουν μείνει αξέχαστα. Η μέρα είχε ήδη ξεκινήσει τέλεια!

Περισσότερο εξοικειωμένοι όλοι με τη διαδικασία της θεωρίας και στη συνέχεια πραγματοποίησης ασκήσεων εντός της πίστας. Πόσο ωραία αυτή η αίσθηση του debriefing με τον εκπαιδευτή στο τέλος κάθε εικοσάλεπτου session από τα πέντε συνολικά!

Η εξοικείωση όμως έφερε φρένα και περισσότερες εναλλαγές σχέσεων από το πρώτο κιόλας session. Ήταν σαν να βλέπεις την αλλαγή του παιδιού, που είχε πάει την πρώτη μέρα στο σχολείο μαζεμένο με τα γυαλάκια του και τη χωρίστρα στο μαλλί, να μετατρέπεται στον μάγκα που έβαλε φακούς επαφής και ζελέ, περπατώντας με σιγουριά και τουπέ.

Η μάχη και όρκος με τον εαυτό μου πάλι ο ίδιος. Μην υποκύπτεις στα προσπεράσματα, κάνε σωστά την τεχνική, μάθε να συμπεριφέρεσαι σωστά με τη μοτοσυκλέτα σου μέσα στη στροφή και η ταχύτητα θα έρθει… Ναι καλά! Όλα αυτά μέχρι το 4ο session. Μετά ξαθαρρεύεις!
Πόσο πλάκα έχει που ενώ έχεις κανονίσει να πας με κάποιον φίλο στην πίστα, ξαφνικά βρίσκεσαι στο διάλειμμα του κάθε session με άλλη παρέα συζητώντας (ή τα κοινά αστεία που κάναμε στον φίλο που πιστεύει πως τα διόδια στην Ελλάδα είναι μια διαδικασία εθελοντική- αν θέλεις πληρώνεις).

Μια μέρα στην παιδική χαρά για οκτώ ώρες. Μία μέρα που θα ήθελα να ζω κάθε Σάββατο απολαμβάνοντας το χόμπι μου, αποκομίζοντας παράλληλα περισσότερες οδηγικές γνώσεις.

Από την εμπειρία που αποκόμισα στα δύο πρώτα Level του California Superbike School θα προσπαθήσω να νικήσω το «τέρας» μέσα μου. Το τέρας που έχει διαμορφωθεί σε κάποια γωνιά του μοτοσυκλετιστικού χαρακτήρα μου, από την εποχή που οδήγησα στα δώδεκά μου «παπάκι», με κύριο γνώμονα τη μαγκιά και όχι την σωστή οδική συμπεριφορά.