Στη Ρόδο με Triumph Tiger 800 XCx: Κρυφές χάρες

Γράφει ο Ηλίας Μπόσμος  //  12.04.2019

Υπάρχουν κάποια πάρα πολύ ωραία πράγματα στη συμβίωση με τις μοτοσυκλέτες και το να φτάνεις σε ένα νησί της Μεσογείου ενώ ο χειμώνας τελειώνει είναι ένα από τα καλύτερα από αυτά

Φωτογραφίες: Ηλίας Μπόσμος

Βλέπεις, καμιά φορά, το να βολτάρεις δικάβαλος με μια ταχύτητα πάνω, έχοντας ανοιχτή τη ζελατίνα του κράνους, με το απέραντο γαλάζιο από τη μια και τις καταπράσινες πλαγιές από την άλλη είναι εξίσου ωραίο με το να πιέζεις τα όρια σου σε κάποιον αλπικό αυχένα ή στην πίστα. Το ταξιδιωτικό στη Ρόδο ήταν για πολλούς λόγους μια ιδιαίτερη πρόκληση, επιθυμία ετών αλλά και η ιδανική «αποσυμπίεση» μετά την δύο εβδομάδων χειμερινή διάσχιση της Πίνδου με το Honda Crossrunner 800, αλλά και μια πρώτης τάξεως αφορμή να επισκεφθώ σε δέκα μόλις μέρες όλα τα αγαπημένα στροφιλίκια που ως μόνιμος κάτοικος του νησιού τα τελευταία οκτώ χρόνια χαίρομαι κυρίως με το προσωπικό, πρώτης γενιάς Street Triple R. Με τι «μηχανάκι» όμως;

Η επιλογή του Triumph Tiger 800XCx για ένα ταξιδιωτικό στο «Νησί των Ιπποτών» δεν ήταν τυχαία, καθώς θεωρώ ότι μοιράζονται ένα κοινό στοιχείο: εκεί που νομίζεις ότι ξέρεις τι να περιμένεις από τη Ρόδο, εκείνη σε εκπλήσσει πολύ ευχάριστα. Στο άκουσμα της περιμένεις all inclusive ξενοδοχεία, αμφιβόλου αισθητικής νυχτερινή ζωή, ορδές μεθυσμένων τουριστών και παραλίες με ξαπλώστες. Ευτυχώς όμως είναι κάτι πολύ πέρα από αυτό. Δασικοί χωματόδρομοι, κροκάλες, ορεινά στροφιλίκια κατασκευασμένα επί Ιταλοκρατίας, παραλίες ιδανικές για πλανάρισμα, ενώ ο ήλιος δύει, λες και είσαι ο Steve McQueen και η παρέα του στην τελευταία σκηνή του On Any Sunday.

Κάπως έτσι είναι και το Tiger. Ακούς για ένα μεσαίο on-off και σκέφτεσαι δικάβαλα ταξίδια στην Εθνική χωρίς πολλές απαιτήσεις και προσδοκίες, βαρετές αστικές μετακινήσεις ανάμεσα σε μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα, οδηγική συμπεριφορά στο «περίπου», κάτι «άχρωμο και άοσμο», σε μια κατηγορία που για πολλά χρόνια πόνταρε στον ορθολογισμό και όχι στο συναίσθημα, στη μετακίνηση και όχι στην εξερεύνηση. Και κάπου εκεί όμως το καβαλάς και γουρλώνεις τα μάτια με το ατελείωτο τρικύλινδρο τράβηγμα από χαμηλά μέχρι ψηλά (που θυμίζει ροπάτο τετρακύλινδρο), νιώθεις την ακαμψία του πλαισίου και την ποιότητα κύλισης των πλήρως ρυθμιζόμενων αναρτήσεων από την White Power με τις μεγάλες διαδρομές. Θα ήσουν ήδη ευχαριστημένος με το σύνολο αλλά σαν κερασάκι στην τούρτα σου προσφέρει και τους μεγάλους τροχούς-δίνοντας περισσότερες επιλογές για χωμάτινα ελαστικά και ένα εντουράδικο «πάτημα» στον δρόμο. Αυτή η μοτοσυκλέτα είναι τόσο ολοκληρωμένη που αναρωτιέσαι που ήταν τόσο καιρό και γιατί δεν βλέπουμε περισσότερες στους δρόμους.

Το Blue Star 2 πλησιάζει επιτέλους στο λιμάνι της Ρόδου και το ολόλευκο Triumph Tiger 800 Xcx που μας έχει παραχωρήσει η ελληνική αντιπροσωπεία είναι έτοιμο να ξεμουδιάσει, πατώντας τις ρόδες στο νησί, που ξυπνάει σιγά σιγά από τον χειμωνιάτικο λήθαργο. Ο ενθουσιασμός μεγάλος, αφού η Ρόδος είναι ένας εκπληκτικός προορισμός για μοτοσυκλέτα, παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στο ελληνικό μοτοσυκλετιστικό κοινό. Οι λόγοι μάλλον προφανείς: η απόσταση από τον Πειραιά, οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων (καταραμένο μονοπώλιο) αλλά και η λανθασμένη εντύπωση ότι είναι αποκλειστικά ένας προορισμός μαζικού τουρισμού. Το νησί όντας μια από τις ναυαρχίδες του ελληνικού τουρισμού εδώ και πολλές δεκαετίες πληρώνει άδικα αυτό το τίμημα, αφού δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν την εντύπωση ότι όλο το νησί είναι ένα απέραντο «Φαληράκι». Αρκεί όμως μισή μέρα οδήγησης στους ορεινούς επαρχιακούς δρόμους για να αλλάξει κανείς γνώμη και γρήγορα να την ερωτευτεί.

Με συνολική έκταση σχεδόν ενάμιση εκατομμύριο στρέμματα, το τέταρτο μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας έχει να επιδείξει υπέροχα τοπία και μια εκπληκτική ποικιλομορφία. Διαθέτει τρεις ορεινούς όγκους (Αττάβυρος, Ακραμύτης και Προφήτης Ηλίας), πεδιάδες και φαράγγια (δοκιμάστε τις εκτός δρόμου ικανότητες σας στο άγνωστο Φαράγγι Ξετρυπητής), ποτάμια, λίμνες και φυσικά ατελείωτη ακτογραμμή, η οποία αν εξαιρέσεις τους μήνες αιχμής, το μεγαλύτερο κομμάτι της είναι ότι πρέπει για «βολτούλες» σε άμμο ή βότσαλο.

Τρομερό ενδιαφέρον για τους εραστές της εκτός δρόμου οδήγησης παρουσιάζει φυσικά και η ενδοχώρα, αφού αμέτρητοι χωματόδρομοι συνδέουν χωριά και βουνά. Τους χειμερινούς μήνες κάποιοι από αυτούς είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί λόγω λάσπης όμως από την άνοιξη και μετά που το τερέν στεγνώνει σπάνια θα βρεθεί κανείς στην δυσάρεστη θέση να γυρίσει πίσω, ενώ ακόμα και αν χαθεί είναι εύκολο να προσανατολιστεί. 

Στην άσφαλτο βέβαια τα πράγματα δεν ξεφεύγουν από τα ελληνικά standards, με μέτρια άσφαλτο ως επί το πλείστον, στοιχείο το οποίο δυσκολεύει τη ζωή σε αναβάτες μοτοσυκλετών με γρήγορες γεωμετρίες, εύστροφα μοτέρ και χαμηλές θέσεις οδήγησης. Κρίμα γιατί πέρα από όλα τα άλλα, με 300 μέρες ηλιοφάνειας τον χρόνο, παραθαλάσσιες τουριστικές υποδομές για εκατομμ. επισκέπτες ετησίως και τέτοια φυσική ομορφιά, η Ρόδος (όπως και η Κρήτη) θα μπορούσε να δείξει τον δρόμο και να γίνει ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς διεθνώς για παγκόσμιες και πανευρωπαϊκές παρουσιάσεις νέων μοντέλων που γίνονται συνήθως εκτός σεζόν και αποτελούν μια πρώτης τάξης, δωρεάν διαφήμιση για εκατομμύρια φίλους της μοτοσυκλέτας. Εδώ η Ισπανία (με τη Μαγιόρκα και τα Κανάρια Νησιά) και η Ιταλία (με τη Σαρδηνία και τη Σικελία) είναι έτη φωτός μπροστά.

Ένα ακόμα ατού του νησιού είναι επίσης το γεγονός ότι ωραίες διαδρομές υπάρχουν και στο βόρειο κομμάτι, κοντά στην πόλη δηλαδή, οπότε δεν χρειάζεται να «λιώσει» κανείς σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας για να οδηγήσει κάπου ωραία. Μια ιδανική βόλτα ξεκινάει από το χωριό Αφάντου (ελπίζουμε να μην σας ξυπνάμε μνήμες από «μαύρα» στρατόπεδα), συνεχίζει στις Πεταλούδες, τον Άγιο Σουλά, τη Διμυλιά και καταλήγει στην Ελεούσα. Από εκεί αρχίζει μια άλλη διαδρομή, ίσως η καλύτερη στη Ρόδο από πλευράς χάραξης. Συνεχές στροφιλίκι, με ανηφοροκατηφόρες, καλή προς εξαιρετική άσφαλτο και ελάχιστη κίνηση, συνεχίζει στα Πλατάνια και καταλήγει στη Μαλώνα. Μια διαδρομή 25 περίπου χιλιομέτρων που σε «αναγκάζει» να θες να την κάνεις ξανά και ξανά. Τόσο που την φαντάζεσαι με κλειστή την κυκλοφορία, αχυρόμπαλες στις εξόδους, καρώ σημαίες και μηχανάκια με πολυεστερικά.

Αγαπημένο μέρος για τους φίλους της φύσης είναι βέβαια και ο ορεινός όγκος του Προφήτη Ηλία, τοποθεσία ιδιαίτερης σημασίας επί Ιταλοκρατίας, με αρκετά κτίρια εκείνης της περιόδου. Οδηγείστε στους ασφαλτοστρωμένους, δασικούς δρόμους και προβληματιστείτε πως γίνεται στροφές που σχεδιάστηκαν 90 χρόνια πριν να έχουν θετικές κλίσεις, θυμίζοντας ποδηλατοδρόμιο, προστατεύοντας τον οδηγό-και συγχωρώντας έως ενός σημείου ενδεχόμενα λάθη. Από τον Προφήτη Ηλία, αφού κάνετε μια κυκλική βόλτα στις παιδικές κατασκηνώσεις μπορείτε να επισκεφθείτε το κρασοχώρι Έμπωνα (με το εξαιρετικό τοπικό Αθήρι), να συνεχίσετε στα Λάερμα και το Θάρρι και να καταλήξετε στη Λάρδο ή αν επιλέξετε χωματόδρομο, στην Προφύλια.

Εξαιρετική βόλτα γύρω από τον Αττάβυρο μπορείτε να βρείτε και στη διαδρομή Άγιος Ισίδωρος (προσοχή στο κομμάτι Προφύλια-Άγιος Ισίδωρος αφού ο δρόμος έχει απότομες υψομετρικές διαφορές-χασίματα), να συνεχίσετε προς Σιάννα (με εξαιρετική σούμα, τη ροδίτικη βερσιόν της ρακής δηλαδή) και να καταλήξετε στην Μονόλιθο, ένα χωριό εξαιρετικής ομορφιάς, με τα πορτοκαλί ηλιοβασιλέματα, τις πριβέ παραλίες, τις καταπράσινες πεδιάδες της Κυμισάλας και την κορυφή του Ακραμύτη, με θέα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου.

Από την Μονόλιθο ξεκινάει άλλη μια υπέροχη βόλτα, αφού πιείτε τον πρωινό σας καφέ στον ανανεωμένο, πολύχρωμο χώρο του Φράγματος της Απολλακιάς που το περσινό φθινόπωρο φιλοξένησε μια ωραία προσπάθεια, το τριήμερο μουσικό «Lake Festival». Από εκεί μπορείτε να οδηγήσετε προς την Κατταβιά, το νοτιότερο χωρίο της Ρόδου και να κατευθυνθείτε προς το σερφάδικο Πρασονήσι (αν το νησί είναι ενωμένο αξίζει να δοκιμάσετε και να πάτε στον φάρο, αν και κατά μήκος της διαδρομής υπάρχουν μερικά απαιτητικά κομμάτια με νεροφαγώματα). Επιστρέφοντας προς Γενάδι, μπορείτε να ξεμουδιάσετε στις φλαταδούρες του Μαύρου Κάβου (που θυμίζουν τοσκανέζικους χωματόδρομους) και ύστερα είτε να πάτε προς Λίνδο είτε να ανεβείτε προς Βάτι, Απολλακιά και Αρνίθα, δείχνοντας ιδιαίτερη προσοχή στα πλατώνια, τα ροδίτικα ελάφια που διασχίζουν αμέριμνα τους δρόμους κυρίως νωρίς το πρωί και το βράδυ.

Για το τέλος κρατήσαμε ένα μέρος στο οποίο ... δεν μπορείτε να οδηγήσετε τη μοτοσυκλέτα σας: την Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου ή όπως τη λένε οι ντόπιοι, την Παλιά Πόλη. Με ευρήματα ήδη από τους ελληνιστικούς χρόνους, μια από τις πιο ζωντανές και καλοδιατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις της Ευρώπης, μνημείο Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς της Unesco στις μέρες μας, αποτέλεσε λόγω γεωγραφικής θέσης και στρατηγικής σημασίας το αντικείμενο πόθου πολλών ομάδων και εθνικοτήτων ανα τους αιώνες. Αρχαίοι Έλληνες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Ιππότες, πειρατές, Οθωμανοί, Εβραίοι, Ιταλοί, πέρασαν και άφησαν το στίγμα τους. Εντός των τειχών, άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων και θρησκειών έζησαν ειρηνικά, μοιράστηκαν γειτονιές και επηρέασαν τη σημερινή, πολυπολιτισμική μορφή ολόκληρου του νησιού. Ένας πολύχρωμος, πολύβουος λαβύρινθος, ένα αξεπέραστο ταξίδι στον χρόνο που όσες φορές και να χαθείς στα στενά του, κάθε φορά θα έχεις και κάτι άλλο να ανακαλύψεις. Οπότε τι καλύτερο από το να νοικιάσετε ένα mountain bike και να ταξιδέψετε στα εκατοντάδες δρομάκια της Παλιάς Πόλης;

Με την κυκλική διαδρομή να φτάνει τα 220km και δεκάδες άλλους συνδυασμούς στην ενδοχώρα, η Ρόδος αποτελεί έναν κορυφαίο μοτοσυκλετιστικό προορισμό της Μεσογείου, καθώς έχει μια ποικιλομορφία εδάφους που δύσκολα συναντάς αλλού. Οδηγώντας είτε σε παραλιακές είτε σε ορεινές διαδρομές, το αίσθημα ότι το τοπίο (ακόμα και η εποχή) αλλάζει, είναι μόνιμο. Με τρομερό ενδιαφέρον για τους φίλους της ιστορίας, της φύσης, της αρχιτεκτονικής, της γαστρονομίας, της παράδοσης και των εναλλακτικών δραστηριοτήτων, η «άλλη» Ρόδος-και μαζί της οι άνθρωποι που αντιστέκονται στον μαζικό τουρισμό, αποτελεί έναν ιδανικό μοτοσυκλετιστικό προορισμό για ανθρώπους που δεν κολλάνε σε «ρεστινιές» και κλισέ περασμένων δεκαετιών και κάθε προορισμός είναι ένα «λευκό χαρτί».

Thomas Hotel, Μονόλιθος
Στη νοτιοδυτική Ρόδο, στη σκιά του Ακραμύτη, το ξενοδοχείο Thomas Hotel και ο ιδιοκτήτης του Γιώργος Θυρής αποτελούν τους πρωτεργάτες των εναλλακτικών δραστηριοτήτων του νησιού. Οργανώνοντας ποδηλατοβόλτες, αγώνες ορεινού τρεξίματος, φυσιολατρικούς περιπάτους στην Μονόλιθο και τις γύρω περιοχές, το Thomas Hotel αποτελεί ιδανική βάση για εξερευνήσεις στη Νότια Ρόδο λόγω θέσης αλλά κυρίως λόγω attitude. Τον ευχαριστούμε πολύ για τη ζεστή φιλοξενία, για τις ανάγκες του υπάρχοντος ταξιδιωτικού.
Σελίδα Facebook