Δοκιμή Honda CB500X 2019: Όνομα και πράγμα

09.06.2020

Τo όνομα “CB” είναι το θρυλικότερο στην ιστορία της Honda. Από το CB 92, πίσω στο 1959, μέχρι σήμερα, η δυναστεία συνεχίζεται πιστή στα αρχικά της ιδανικά: Ισορροπημένη, φιλική και αποδοτική καθημερινή μοτοσυκλέτα

 Κείμενο: Άρης Παπαπαναγής   Φωτογραφίες: Θοδωρής Ερμήλιος

Τα δικύλινδρα σε σειρά και μεσαία σε κυβισμό CB ήταν πάντα τα πιο χαρακτηριστικά μέλη της οικογενείας. Ελαφριά, σβέλτα και εύκολα με προσανατολισμό στις καθημερινές , αστικές μετακινήσεις. Λόγω των 2 κυλίνδρων έκαναν εύκολα δικάβαλο ταξιδάκι χωρίς να λαχανιάζουν, ενώ η αξιοπιστία τους αποτελεί μνημείο. Αυτές τις αξίες ακολουθεί πιστά, και αποδεδειγμένα πλέον, το φρέσκο CB500X.

Από το 2008, όταν σταμάτησε η παραγωγή του CB 500F, έμεινε μόνο του το τετρακύλινδρο CBF 600 να καλύπτει τις παραπάνω ανάγκες. Οι τέσσερις κύλινδροι όμως είναι αλλιώς. Πιο «σοβαροί», βαριοί και δυνατοί χάνουν σε σπιρτάδα και ευκολία. Έτσι, το 2013, το κοινό της μοτοσυκλέτας υποδέχτηκε με ενθουσιασμό το δικύλινδρο τρίο CB 500 R, F και Χ. Το τελευταίο γράμμα στο όνομα σήμαινε ένα φερινγκάτο street, ένα naked και ένα on-off. Αυτό το τελευταίο ήρθε και έδεσε τέλεια με τις ελληνικές αστικές συνθήκες και σύντομα γέμισαν οι δρόμοι. Δικαίως.

Πέρυσι, η μαμά Honda αποφάσισε να ανανεώσει την επιτυχημένη σειρά, με το X να δέχεται περισσότερη περιποίηση. Πέρα από τα ελαφρώς διαφορετικά πλαστικά, οι ουσιαστικότερες αλλαγές είναι ο 19άρης μπροστινός τροχός, η πιο “ανοιχτή” κάστερ (27,5 από 26,5 μοίρες) και η μεγαλύτερη διαδρομή του αμορτισέρ. Αλλαγές που υπόσχονται μια μοτοσυκλέτα ακόμα πιο ταιριαστή στο γλιστερό οδικό μας δίκτυο. Την εβδομάδα που είχαμε στη διάθεσή μας το νέο CB 500X επιβεβαιώθηκαν στο ακέραιο οι επί χάρτου υποσχέσεις.

Ας ξεκινήσουμε την περιγραφή των εντυπώσεων που μας άφησε το CB “παραδοσιακά” από το τρίπτυχο κινητήρας- πλαίσιο-φρένα. Τα σημαντικότερα δηλαδή σημεία για μια μοτοσυκλέτα που είναι φτιαγμένη να οδηγείται καθημερινά, σε όλες τις συνθήκες.

Η διάταξη των δύο κυλίνδρων σε σειρά αποτελούσε πάντα την πιο κοντινή επιλογή στη φιλοσοφία των CB. Συνθέτουν έναν κινητήρα απλό, σχετικά ελαφρύ, με γλυκιά λειτουργία, χωρίς κραδασμούς και με ικανοποιητική απόδοση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σαν να ζευγάρωσε ένας μονοκύλινδρος με μια τετρακύλινδρη.

Προσωπικά μου άρεσαν πάντα τα δικύλινδρα σε σειρά. Τόσο τα CB, όσο και τα TDM, τα ER-6, το νέο Africa και το Tenere, όλα ήταν ευχάριστα στην οδήγηση. Ίσως όχι τόσο εντυπωσιακά, αλλά πάντα ευχάριστα. Το ίδιο ισχύει και για το φρέσκο CB 500X.

Ο ακούραστος τρόπος που ανεβάζει στροφές, ξανά και ξανά, δίνοντας την εντύπωση ότι μπορεί να κινείται όλη μέρα τέρμα γκάζι είναι εθιστικός. Σε προκαλεί να του πίνεις το αίμα και τελικά παρά τα 47 αλογάκια μετακινείσαι ταχύτατα. Τα 160 στο ηλεκτρονικό κοντέρ έρχονται σβέλτα και με επιμονή φτάνουν τα 175km/h. Στον ανοιχτό δρόμο, ως άνετη ταχύτητα ταξιδίου ορίζει τα “ελαφρώς” παράνομα 140 για να μην έχεις και το άγχος της κλήσης.

Η κοντή κλιμάκωση του κιβωτίου και η άμεση απόκριση του ψεκασμού ξεγελούν τον αναβάτη. Εύκολα περιμένεις να δεις καμιά δεκαπενταριά άλογα παραπάνω στον πίνακα των τεχνικών χαρακτηριστικών. Μόνο κοντά στην τελική γίνεται σαφές ότι η μέγιστη ιπποδύναμη κινείται σε επίπεδα μονοκύλινδρου. Αυτά τα τελευταία όμως θα ήθελαν πολύ να έχουν τη γλυκιά και γραμμική απόδοση των δύο μικρότερων εμβόλων. Απόδοση που απλώνεται γραμμικά σε όλο το φάσμα στροφών.

Αυτός ο τρόπος απόδοσης κάνει τον αναβάτη να τεμπελιάζει αφήνοντας συχνά μια τρίτη στο κιβώτιο. Ένα κιβώτιο που μαζί με τον μονόδρομο συμπλέκτη αποτελούν για άλλη μια φορά ένα ηδονιστικό μηχανουργικό επίτευγμα του Big H. Η πουπουλένια αριστερή μανέτα, μετά το κάθε κλακ, συμπλέκει τους δίσκους με αίσθηση και φύγαμε ξανά εμπρός. Και ξανά και ξανά, ‘‘μέχρι να σβήσει ο ήλιος’’ που λένε.
Κραδασμοί ελάχιστοι στα μαρσπιέ , μόνο σε πολύ ψηλές στροφές, και κατανάλωση 4lt για 100 χιλιόμετρα ευχάριστης μετακίνησης. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από ένα οικονομικό κινητηράκι 477cc; Μόνο να είναι τοποθετημένο στο κατάλληλο “πλαίσιο”.

Τι εννοούμε όμως “πλαίσιο” και τι κατάλληλο; Όταν λέμε πλαίσιο, καταχρηστικά περιλαμβάνουμε και τις αναρτήσεις. Σαν κερασάκι στο πακέτο βάζουμε και τα φρένα.

Ο χαρακτηρισμός ‘‘κατάλληλο’’ είναι πολυυύ μπόσικος και δύσκολος να οριστεί. Δίνει δουλειά στο περήφανο σινάφι των μηχανικών που το φτιάχνουν, στο επαρμένο σινάφι των δημοσιογράφων που το κρίνουν και στο ρομαντικό σινάφι των μηχανόβιων που το κουτσομπολεύουν.
Ο χαρακτήρας της μοτοσυκλέτας είναι ο πρώτος μπούσουλας για να πούμε σωστό το “πλαίσιο”. Στην περίπτωση του CB η μαμά Honda έπεσε διάνα. Είναι άλλωστε συνηθισμένη η μαεστρία της στην κατασκευή εξαιρετικά ισορροπημένων, φιλικών μοτοσυκλετών για καθημερινή χρήση. Συχνά εκτελεί τη συνταγή τόσο καλά που επειδή δεν υπάρχει καμία αιχμή, κάτι που να ενοχλεί δηλαδή, τα τέκνα της κατηγορούνται για έλλειψη χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει και στο νέο πεντακοσάρι.

Είναι σταθερό μέχρι την τελική του και ταυτόχρονα ευέλικτο σαν 300άρι scooter. Στρίβει στη γυαλισμένη άσφαλτο με αίσθηση ασφάλειας που δύσκολα αποκτάς αν δεν είσαι εντουράς. Αν βρει φρεσκοστρωμένη ξύνει κάνα μαρπιέ και στο χώμα τσουλάει ευχάριστα, με εμπιστοσύνη. Πώς επιτυγχάνονται όμως όλα αυτά μαζί;

Η απόλυτα ειλικρινής απάντηση είναι ότι δεν ξέρουμε ακριβώς. Μάλλον μόνο πίσω από τις κλειστές πόρτες του HRC το γνωρίζουν . Εμείς απλά υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για αυτήν την ταλαντούχα συμπεριφορά. Είναι τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά, η κατανομή των μαζών, η λειτουργία των αναρτήσεων, οι υπολογισμένες ελαστικότητες και άπειρα άλλα συστατικά. Τα δεδομένα είναι τόσα πολλά που ακόμα και οι ίδιοι οι κατασκευαστές δυσκολεύονται να αναπαράγουν το ίδιο καλά ένα νέο σύνολο.

Στο ομοιογενές και αποδοτικό πακέτο κινητήρα-πλαισίου έρχονται τα άριστα φρένα να συμπληρώσουν την εικόνα. Δύναμη χωρίς υπερβολές και φιλική αίσθηση θα υποδεχθούν θερμά τον νέο αναβάτη, αλλά και όταν ζητηθεί το κάτι παραπάνω από τον έμπειρο σε κάποια ορεινή διαδρομή δεν θα κάνουν κιχ. Μην απορείτε, το μονό δισκόφρενο μπροστά τα καταφέρνει άψογα. Ίσως δικάβαλο, με τριβάλιτσο, tank bag, το σκύλο, σε 20km κατηφόρα με φουρκέτες να κουραστεί, αλλά τότε ποιός δεν θα είχε κουραστεί;

Αν βγάλουμε το σκύλο, οι επιβαίνοντες θα είναι μια χαρά ξεκούραστοι. Ο οδηγός κάθεται σε πλήρως εργονομική θέση και ο συνεπιβάτης επίσης. Με τη ζελατίνα στην ψηλή θέση δεν τους “βαράει” ο αέρας ενώ το σωστό ζύγισμα του “πλαισίου” προσφέρει τα μέγιστα και στον έλεγχο βαρυφορτωμένων καταστάσεων.
Στην πόλη με συνεπιβάτη ή solo η ευκολία στις μετακινήσεις μπορεί να συγκριθεί μόνο με scooter. Αν είχε ποδιά με χώρο για τα ψώνια θα έτρεμαν τα SH.
Βέβαια τα 7.400 euro που κοστίζει είναι αρκετά χρήματα και άκουσα συχνά πως είναι πανάκριβο για αυτά που προσφέρει. Κάθε φορά θυμόμουν τα πρώιμα νεανικά μου χρόνια, όταν επέλεγα από τα περιοδικά την αγαπημένη μου μοτοσυκλέτα διαβάζοντας πρώτα τις μετρήσεις τελικής. Τι πλάνη!

Μια ωραία στην οδήγηση, ευχάριστη μοτοσυκλέτα ακόμα και αν είναι λίγο ακριβότερη και με λιγότερα άλογα από τον ανταγωνισμό αξίζει το κόστος. Πληρώνεις εκείνη τη μυστική συνταγή, όπως όταν επιλέγεις το μικρότερο, ακριβότερο, αλλά νοστιμότερο παγωτό. Η άποψη αυτή βρίσκει συχνά πολλούς διαφωνούντες. Αν παρατηρήσετε όμως, η μάζα έχει ένα μαγικό τρόπο να αυτοδιορθώνεται. Οι καλές μοτοσυκλέτες σαν το CB 500X χαίρουν τελικά άκρας εκτίμησης και γεμίζουν τους δρόμους. Ελπίζουμε το κοινό της μοτοσυκλέτας να συνεχίσει να επιβραβεύει με την επιλογή του τις ουσιαστικές, ευχάριστες και αξιόπιστες μοτοσυκλέτες.

Motomarket: Κράνος Airoh Valor - Jacket Nordcode Metropolis II Softshell

Διαβάστε εδώ την δοκιμή του Honda CB500X του 2017