Σε είδα και σ' ευχαριστώ #GrazieVale

14.11.2021

Που να φανταζόμουν 20 και βάλε χρόνια πριν ότι θα έφτανε η στιγμή να αποτυπώσω σκέψεις για το τελευταίο αγωνιστικό αντίο του Valentino Rossi

Κείμενο: Μένιος Κατής

Δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα να πω πως αποτελεί το ίνδαλμά μου, αυτός που με έκανε να αγαπήσω ακόμα πιο πολύ τα GP και μου χάρισε κάποιες από τις συναρπαστικότερες μέρες της ζωής μου, όσο βαρύγδουπο κι αν ακούγεται.

Είμαι από τους τυχερούς καθώς είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω όλη του την καριέρα και τα κατορθώματά του, να ζήσω στιγμές ανεπανάληπτες που θα περιγράφω κάποτε στα παιδιά μου.

Ανήκει σε μια γενιά αθλητών που συνδέθηκαν όσο κανείς άλλος με το σπορ στο οποίο διακρίθηκαν και σε κάποιες περιπτώσεις ίσως το ξεπέρασαν με το επιβλητικό τους μέγεθος.

Valentino Rossi: Η καριέρα του GOAT

Δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να απαριθμήσω στατιστικά και ρεκόρ, θα τα βρείτε αναλυτικά στην πλούσια αφιερωματική θεματολογία του 2wo.gr.

Θα ήθελα απλά να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη μάχη με τον Casey Stoner στη Laguna Seca το 2008, για το επικό φινάλε της Catalunya το 2009 με τον Jorge Lorenzo που παρακολουθούσα όρθιος κλαίγοντας από τα νεύρα μου, για τις κορίνες που έριχνε στην Jerez μετά την νίκη του το 2007, για το GP Αυστραλίας το 2003 που ξεκινούσε με ποινή 10 δευτερολέπτων και νίκησε με διαφορά +15” από τον δεύτερο, για τα «ιδιαίτερα» μαθήματα σε Μax Biaggi και Sete Gibernau, για την πρώτη του νίκη με τη Yamaha στην παρθενική του εμφάνιση με την εταιρεία των «τριών διαπασών», στο Welkom, το 2004. Για τόσες άλλες μοναδικές στιγμές που απλόχερα χάρισε στο φιλοθέαμον κοινό.

Το βιογραφικό και όλες οι μοτοσυκλέτες του Rossi στα GP

Θέλω να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπογραφή που έβαλε στην αυτοβιογραφία του την οποία έχω διαβάσει τόσες πολλές φορές που σχεδόν την έχω μάθει απ' έξω. Ήταν το 2007 στη Jerez όταν τον συνάντησα για πρώτη φορά και μετά το 2014 στη Valencia.

Στα δημοσιογραφικά της Jerez δεν θα ξεχάσω την ατάκα που εκστόμισε Ιταλός δημοσιογράφος κατά τη διάρκεια συζήτησης που είχαμε:

«Το ότι βρισκόμαστε εδώ και έχουμε δουλειά το οφείλουμε στον Vale»

Τα χρόνια πέρασαν ο ήρωας της εφηβείας μου άρχισε να «ασπρίζει», όπως κι εγώ. Ο χρόνος είναι αμείλικτος, αλλά έχει και τα καλά του. Μεγαλώνεις, ωριμάζεις, αποκτάς οικογένεια. Αυτό είναι το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο που θα ανοίξει για τον VR46 και του εύχομαι από καρδιάς να το ευχαριστηθεί περισσότερο από τα Grand Prix.

Σε προσωπικό επίπεδο αυτό που μένει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη είναι οι στιγμές που μου χάρισε, εκείνα τα 45λεπτα είτε ήταν μεσημέρι, είτε βράδυ, είτε ξημερώματα, που στηνόμουν μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης για να τον παρακολουθήσω να προσφέρει θέαμα. Για να δω τα κατορθώματά του και μετά το σκετς που θα σκαρφιστεί για να πανηγυρίσει.

Για όλες αυτές τις στιγμές και τα συναισθήματα ένα μεγάλο #GrazieVale!