Πόσο κοστίζει μια από τις 300 MV Agusta F4 1000 Tamburini

02.02.2022

Το 2005 η MV Agusta παρουσίασε μία έκδοση περιορισμένης παραγωγής της F4, προς τιμήν του δημιουργού της Massimo Tamburini

Από την γραμμή παραγωγής του ιταλικού εργοστασίου βγήκαν μόλις 300 F4 1000 Tamburini. βασιζόταν στην F4 1000 R που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά και εφοδιαζόταν με τον 4κύλινδρο σε σειρά κινητήρα 998 κ. εκ. που απέδιδε 172 hp @ 11.900 σ.α.λ. και 111 Nm ροπής @ 10.000 σ.α.λ.

Πίσω από το F4 υπάρχει μια συγκλονιστική ιστορία. Το 1996 και ενώ τη σχεδιάζει, o Massimo Tamburini νόσησε από καρκίνο του προστάτη. Στον γιό του δηλώνει ότι θέλει να προλάβει να υλοποιήσει το F4 και να το δει στην παραγωγή, σαν το κύκνειο άσμα του. Φοβούμενος ότι δεν θα ζήσει, σχεδιάζει κάθε λεπτομέρεια. Πρόλαβε να δει το δημιούργημά σε παραγωγή και θα πει ότι το F4 θα είναι η ομορφότερη μοτοσυκλέτα που σχεδίασε ποτέ.

Σε επίπεδο εξοπλισμού, διέθετε ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στην αγορά. Το πιρούνι ήταν πλήρως ρυθμιζόμενο upside-down της Marzocchi 50 mm με επίστρωση νιτριδίων τιτανίου και συνδυαζόταν με μονόμπρατσο ψαλίδι και monoshock Sachs Racing. Στο τιμόνι υπήρχε σταμπιλιζατέρ της Öhlins.

Την επιβράδυνση αναλάμβανε η Nissin με δισκόφρενα -310 mm μπροστά, 210mm πίσω- και δαγκάνες έξι εμβόλων μπροστά και τεσσάρων πίσω. Οι ζάντες ήταν Marchesini 17 ιντσών με χρυσή ανοδίωση κατασκευασμένες από σφυρήλατο αλουμίνιο.

Από τις 300 που παρήχθησαν οι 54 «ταξίδεψαν» στις Η.Π.Α. Μία από αυτές με μόλις 250 μίλια στο κοντέρ και με σειριακό νούμερο 269 βγαίνει σε πλειστηριασμό με τιμή εκκίνησης 30.500 δολλάρια. Οι προσφορές για αυτήν την σπάνια μοτοσυκλέτα λήγουν την Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2022.

Λίγα λόγια για τον Massimo Tamburini

Γεννημένος στο Ρίμινι το 1943, ο Massimo ήταν γιός αγρότη και η οικογένεια του δεν είχε τα χρήματα για να τον σπουδάσει. Ο ίδιος είχε πει ότι ανέκαθεν έτρεφε μεγάλη αγάπη για τις μοτοσυκλέτες με τη μητέρα του να τον κατηγορεί ότι του είχαν γίνει εμμονή. Αφού σπούδασε σε Τεχνικό Λύκειο (το οποίο εγκατέλειψε για λόγος υγείας) άρχισε να ασχολείται με συστήματα εξαερισμού.
Το 1971 ο Tamburini πέφτει με το προσωπικό CB750 στην πίστα του Misano, σπάει τρία πλευρά και αποφασίζει να ασχοληθεί με την βελτίωση αγωνιστικών μοτοσυκλετών και δύο χρόνια μετά μαζί με τον Valerio Bianchi και τον Giuseppe Morri δημιουργούν την Bimota, με το όνομα της εταιρείας να προέρχεται από τα δύο πρώτα γράμματα κάθε επιθέτου. Μετά από 11 χρόνια με τη Bimota, o Tamburini εμπλέκεται με την αγωνιστική ομάδα της Cagiva του Roberto Gallina στα 500cc Grand Prix και εκεί τραβάει την προσοχή του μεγάλου αφεντικού Claudio Castiglioni. Εκείνη την εποχή η Cagiva ήταν μια από τις πιο ισχυρές ιταλικές εταιρείες και δίνεται το πράσινο φως στον Tamburini για την δημιουργία ριζοσπαστικών μοτοσυκλετών. Η πρώτη μοτοσυκλέτα ήταν το Paso, μια φρέσκια πρόταση για τα δεδομένα της εποχής όμως η σημαντικότερη δημιουργία του στην Bologna ήταν αναμφίβολα το 916. Όντας το ίδιο ποθητό στις μέρες μας όσο ήταν και το 1994, το Ducati 916 ήταν ένα «μπλεντ» καθαρόαιμου αγωνιστικού και μοτοσυκλέτας με φώτα και πινακίδα και εμφάνιση δίτροχου γλυπτού. Με βάρος στα 200kg και ιπποδύναμη 115hp, πλαίσιο «τσιμέντο» και αναρτήσεις της Öhlins, το θρυλικό εννιά-δεκάξι ήταν ένας τρομερά καλαίσθητος πιονέρος που κέρδισε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα (3 με τον Carl Fogarty και ένα με τον Troy Corser) μεταξύ του 1994 και του 1998. Αν είσαι γύρω στα 40 είναι πολύ πιθανό να ήταν η μοτοσυκλέτα που ονειρευόσουν ενώ οδηγούσες το πενηντάρι σου.

Όταν οι Castiglioni προσπάθησαν να κλείσουν τα πολλά μέτωπα που είχαν ανοίξει, άφησαν την Ducati το 1996, αλλά κράτησαν τον Tamburini, δίνοντας του ένα νέο πρότζεκτ: την δημιουργία ενός superbike για την MV Agusta. Όμως ο «Μικελάντζελο της Μοτοσυκλέτας» ήταν ήδη άρρωστος αφού είχε διαγνωστεί με καρκίνο του προστάτη. Τελικά επέζησε από αυτή την περιπέτεια και είδε το F4 αλλά και το Brutale να βγαίνουν στην παραγωγή ενώ αργότερα σχεδίασε και το τρικύλινδρο F3.

O Tamburini πέθανε τελικά από καρκίνο το 2014 στο San Marino και δύο χρόνια μετά ο γιός του Andrea παρουσίασε το Tamburini T12, το απόλυτο project όπως έλεγε ο Μassimo. Με κόστος περίπου 300.000euro, βάρος 150kg και ιπποδύναμη 230hp (με κινητήρα BMW S1000RR) ήταν ένας φόρος τιμής στον πατέρα του, ένα project που ο ίδιος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και θεωρούσε ως το κύκνειο άσμα του. Τελικά ο Massimo Tamburini έκανε μέχρι τέλους αυτό που αγαπούσε. Να στήνει, να σχεδιάζει και να κατασκευάζει εξωτικές μοτοσυκλέτες.