ΠΩΛΕΙΤΑΙ: Σπάνια “πολιτική” έκδοση της Petronas FP1

08.04.2020

Μια αγωνιστική μοτοσυκλέτα με φώτα και φλας έτοιμη να κυκλοφορήσει στο δρόμο

Η τρικύλινδρη superbike, που αρχικά σχεδιάστηκε για το MotoGP, αλλά στη συνέχεια το project στράφηκε στο WorldSBK, αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα fail των αγώνων μοτοσυκλέτας. Από το 2002 έως το 2006 επενδύθηκαν πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ, όμως ότι και να έκαναν ο Carl Fogarty, που ήταν επικεφαλής του project και οι πρωτοκλασάτοι αναβάτες της ομάδας, απέτυχε παταγωδώς.

Στα τέλη του 2018, η Βρετανική εταιρεία Lazante ανακοίνωσε πως έχει στην κατοχή της 60 ολοκαίνουργιες και πλήρως λειτουργικές FP1. Τον Φεβρουάριο του 2019 δημοπρατήθηκε η πρώτη με τιμή εκκίνησης 35.000€ και με 7χλμ στο κοντέρ. Δεν γνωρίζουμε αν είναι η ίδια αλλά πρόσφατα στην ιστοσελίδα collectingcars.com βγήκε μία FP1 προς πώληση με 7 χλμ και αυτή. Η τιμή εκκίνησης βρίσκεται στις 12.500 € όμως αναμένεται να πουληθεί πολύ ακριβότερα. 

Ποιος στην πραγματικότητα κατασκεύασε τη μοτοσυκλέτα

Η Sauber δεν ενδιαφερόταν για τα Superbike, για αυτό και απέσυρε το ενδιαφέρον της για την υλοποίηση του project αμέσως μόλις πληροφορήθηκε πως στα σχέδια της ομάδας δεν περιλαμβανόταν η συμμετοχή στα MotoGP. H Petronas τότε στράφηκε προς Ελβετία μεριά και πιο συγκεκριμένα στη Suter Racing Technology, η οποία είχε μακρά παράδοση στους αγώνες Grand Prix. H Suter συνεργάστηκε με τη βρετανική MSX International για την εξέλιξη της μοτοσυκλέτας. Το 2004 ο Foggarty «έσπασε» τη συμφωνία με τη Suter και έδωσε την εξέλιξη του project στη βρετανική Ricardo, όμως τα αποτελέσματα δεν βελτιώθηκαν. Στην τελευταία χρονιά συμμετοχής της το 2006 με αναβάτη τον Steve Martin η ομάδα κατετάγη 21η.

Η έκδοση παραγωγής

Ύστερα από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις το 2005 ανακοινώθηκε πως η μοτοσυκλέτα παραγωγής ήταν έτοιμη. Το πρόβλημα ήταν το εξής: δεν υπήρχε επίσημος διανομέας – αντιπρόσωπος εκτός από τη ΝΑΖΑ Bikers Dream που έδρευε στη Μαλαισία. Το 2010 η βρετανική ιστοσελίδα και εφημερίδα MCN (motorcyclenews.com) «ανακάλυψε» 60 Petronas FP1 στο Essex. Εβδομήντα πέντε μοτοσυκλέτες παραγωγής κατασκευάστηκαν από τη βρετανική MXS International και άλλες εβδομήντα πέντε στη Μαλαισία. Οι μοτοσυκλέτες που υπήρχαν στη Μεγάλη Βρετανία βρίσκονταν στην κατοχή της εταιρείας Arrk R&D, αλλά το 2012 εξαγοράστηκαν και μετονομάστηκαν σε Momoto MM1, η οποία ήταν έτοιμη να τα διαθέσει στην αγορά. Όμως τα δικαιώματα και οι φόροι των μοτοσυκλετών δεν είχαν καταβληθεί, γεγονός που οδήγησε τη μαλαισιανή κυβέρνηση να καταβάλει το αντίτιμο. Η Momoto κινήθηκε νομικά εναντίον της Petronas σε μια δικαστική διαμάχη που κόστισε 83 εκατομμύρια δολάρια, όμως οι μοτοσυκλέτες ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να πωληθούν.

Οδηγώντας της FP1

Το 2012 η MCN τελικά κατάφερε να οδηγήσει την έκδοση παραγωγής της FP1 στους δρόμους της Ελβετίας χάρη στον ιδιοκτήτη της Livio Kagi. O δημοσιογράφος Michael Guy ανέφερε πως η FP1 διέθετε πολλή δύναμη παντού την οποία απέδιδε πολύ γραμμικά. Η μοτοσυκλέτα που οδήγησε ο Βρετανός συνάδελφος ήταν η μία από τις δύο που είχαν πωληθεί στην Ευρώπη. Δυστυχώς η μοτοσυκλέτα κάηκε έπειτα από πυρκαγιά που ξέσπασε στο γκαράζ του Kagi το 2013. Τη δεύτερη μοτοσυκλέτα οδήγησε ο επίσης συντάκτης της MCN, Tim Thompson, ο οποίος ανέφερε πως λάτρεψε τον τρόπο που έστριβε και φρέναρε η FP1. Θύμιζε αγωνιστικό χειροποίητο 600άρι. Ήταν race replica μιας αγωνιστικής μοτοσυκλέτας που δεν είχε ολοκληρωθεί η εξέλιξή της. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, η θερμοκρασία που εξέπεμπε κυριολεκτικά έκαιγε τον αναβάτη, άφηνε λάδια όταν σταματούσε και για να πάρει μπροστά όταν ήταν κρύα χρειαζόταν σπρώξιμο!