Hunter S. Thompson:Φόβος και παράνοια με ένα Ducati Supersport 900 (Α΄ μέρος)

06.12.2018

Η συγγραφή άρθρων για τη συγκεκριμένη στήλη στο 2wo.gr είναι μερικές φορές αρκετά εύκολη, παρότι χρονοβόρα-όλη η δουλειά έχει να κάνει με την έρευνα και τη διασταύρωση πληροφοριών. Άλλες φορές πάλι, είναι τρομερά δύσκολη, αφού δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις, τι να πρωτογράψεις και τι να αφήσεις απ’έξω

Κείμενο: cycleworld.com

Η Ιστορία για Αγρίους που διαβάζετε αυτή τη στιγμή είναι μάλλον η δυσκολότερη μέχρι τώρα. Το deadline ήταν έξι μήνες πριν, τα δύο αρχεία (Μέρος Α και Μέρος Β) στο Word μετράνε ήδη από δύο χιλιάδες λέξεις έκαστο και διαβάζοντας το ξανά και ξανά νιώθουμε ότι δίνουμε μόνο μια μικρή γεύση. Πως μπορεί να περιγράψει κανείς τα έργα και τις ημέρες του Hunter S Thompson, μίας από τις πιο κοφτερές πένες που γνώρισε ποτέ η αμερικανική λογοτεχνία, ένα τόσο σπάνιο ταλέντο, υπέροχο μέσα στην υπερβολή του; Ποιός είναι άραγε ο άνθρωπος πίσω από το κείμενο Song of the Sausage Creature που δημοσιεύθηκε στο αμερικανικό περιοδικό μοτοσυκλέτας Cycle World και με αφορμή τη δοκιμή μιας Ducati προπαγανδίζει έναν τόσο πολιτικά μή ορθό τρόπο ζωής; Η φράση «τέρμα γκάζι» περιγράφει πάνω από πέντε δεκαετίες της ζωή του.

Πολύ πριν γίνει γνωστός από το Hollywood και τις ταινίες Fear and Loathing in Las Vegas (το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη, σε μετάφραση του Αλέξη Καλοφωλιά) και Rum Diaries (εκδόσεις Οξύ, σε μετάφραση επίσης του Αλέξη Καλοφωλιά) και στις οποίες τον υποδύθηκε ο επιστήθιος φίλος του, Johnny Depp-και ο οποίος πλήρωσε περίπου ένα εκατομμύριο δολλάρια για να πετάξουν με κανόνι τις στάχτες του συγγραφέα όταν εκείνος πέθανε, ο “mr Gonzo” έγινε «θρύλος» για την απίστευτη ροπή του στις καταχρήσεις και την αγάπη του για το απόλυτο χάος αλλά κυρίως για τον μοναδικό τρόπο γραφής του, ιδρύοντας και δίνοντας όνομα σε ένα γράψιμο όπου ο συγγραφέας γίνεται μέρος της ιστορίας.

Η Δημοσιογραφία Gonzo, άμεσα συνδεδεμένη με την αμφισβήτηση του Αμερικανικού Ονείρου (από πολύ νωρίς) υπήρξε ο τρόπος έκφρασης και ζωής μιας μικρής μερίδας ανθρώπων οι οποίοι όπως και η γενιά Beat (βλ. Κέρουακ, Μπάροουζ, Γκίνσμπεργκ) μη χωρώντας στα στερεότυπα της κοινωνίας στράφηκαν εναντίον της, μα κυρίως εναντίον των ίδιων τους των εαυτών. Τόσο πολύ μαγεύτηκαν από τη ζωή έξω από τους κανόνες που τελικά κατέληξαν όπως οι πεταλούδες που καίγονται στα κεριά, μαγεμένες απο το φως. Δύο διαφορετικές σχολές οι οποίες πάσχιζαν να δώσουν νόημα στις ζωές τους ενώ ο κόσμος τριγύρω τους όδευε προς το μη νόημα, το κενό. Το φορτίο για αυτούς ήταν αβάσταχτο. Για να το σηκώσουν έπρεπε να περιπλανηθούν στην άγρια πλευρά του δρόμου, να ρισκάρουν και τελικά να νικηθούν.

Ο ΗsT υπήρξε πιονέρος της Gonzo Δημοσιογραφίας. Γραμμένα σε πρώτο πρόσωπο τα κείμενα του πάντρεψαν το μυθιστόρημα με τη δημοσιογραφία. Η ματιά του δημοσιογράφου πάνω στα πράγματα είναι τελείως υποκειμενική. Ζει τα γεγονότα και καταγράφει τις εμπειρίες του. Σύμφωνα με τον ίδιο, στην «κλασσική» δημοσιογραφία υπάρχει η παραπληροφόρηση ή καμιά φορά και η εσκεμμένη προπαγάνδα αφού τα ρεπορτάζ εμπεριέχουν την υποκειμενική άποψη αυτού που την ασκεί, όσο και αν τηρεί την επαγγελματική δεοντολογία. Αυτό ισχύει στον τρόπο διαμόρφωσης ή παρουσίασης συγκεκριμένων πληροφοριών ή στον άμεσο σχολιασμό αυτών.

Την εποχη όπου η δημοσιογραφία διατυμπάνιζε την αντικειμενικότητα και η πεζογραφία, αμερικανική ή ευρωπαική, ασχέτως το συγγραφικό ιδίωμα φρόντιζε να φυλάει τα νότα της, ο Thompson έκανε σκοπό ζωής να παρασύρει τον αναγνώστη στα γεγονότα του κειμένου και ο ίδιος δεν τηρούσε καμία δημοσιογραφική ή λογοτεχνική (απο)σταση.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

‘Ηταν μπελάς από τη γέννα, είπε κάποτε η Virginia, η γυναίκα που έσπρωξε τον Hunter S Thompson από την κοιλιά της τον Ιούλιο του ’37. Ο πατέρας του Thompson το έσκασε μια εβδομάδα πριν ο γιός του γίνει 15 ετών και η μάνα του έπνιξε τον πόνο και την απογοήτευση στο αλκοόλ. Ο Hunter ποτέ δεν αποφοίτησε από το Λύκειο καθώς μπήκε φυλακή για έναν μήνα αφού έκλεψε ένα αυτοκίνητο. Κατετάγη στην αεροπορία αλλά τον έδιωξαν κακήν κακώς όταν μια μέρα πήγε σε μια μαρίνα και άρχισε να πυροβολεί βάρκες για να τις δει να βουλιάζουν. Τρομερά ευφυής και ταλαντούχος αλλά με εξαιρετικά προβληματική συμπεριφορά έγραφε η αναφορά του αξιωματικού. «Τοο weird to live, toο rare to die» θα συμπληρώσουν κάποιοι λίγα χρόνια μετά.

Ο ΗsT καβάλαγε μηχανάκια και πήγαινε «δίχως αύριο», πυροβολούσε μανιωδώς και κατάπινε ψυχεδελικά ναρκωτικά σαν στραγάλια. Οι λέσχες-σύλλογοι μοτοσυκλέτας είχαν ήδη πολύ κακό όνομα αλλά όλοι οι δημοσιογράφοι mainstream περιοδικών έγραφαν για αυτούς ζώντας όλο αυτό απ’ την έξω-ουσιαστικά δημοσίευαν τα αστυνομικά δελτία Τύπου. Ο Thompson ήταν ο πρώτος που αποφάσισε να ζήσει μαζί τους για σχεδόν δύο χρόνια, γράφοντας το βιβλίο Hell’s Angels:the Strange and Terrible Saga of the Outlaw Motorcycle Gangs, νουβέλα η οποία του χάρισε μώλωπες, σπασμένα κόκκαλα αλλά και τεράστια επιτυχία, αφού τον καθιέρωσε ως μια από τις πιο δυνατές πένες της εποχής του. Παρ’όλα αυτά η Δημοσιογραφία Gonzo και η τελειοποίηση του γραψίματος του θα του έπαιρνε μερικά χρόνια ακόμα.

Το 1968 τα έσοδα από τα βιβλία του θα του αποφέρουν $15.000 (πάνω από $100.000 σε σημερινά χρήματα, ένα μεγάλο ποσό για οποιονδήποτε συγγραφέα) τα οποία ο Hunter ξόδεψε για να αγοράσει μια ολοκαίνουρια BSA A65-την πιο γρήγορη μοτοσυκλέτα της εποχής σύμφωνα με το περιοδικό Hot Rod, μερικά στρέμματα γης στο Woody Creek και μπόλικες άγριες νύχτες. Η ΒSA θα του προκαλέσει τόσο μεγάλη εντύπωση (μετά από ένα Harley Davidson και ένα Triumph) που θα τον κάνει να στείλει γράμμα στο εργοστάσιο της εταιρείας στο Birmingham της Βρετανίας εκφράζοντας την επιθυμία του να ανοίξει αντιπροσωπία BSA στο Κολοράντο! Ευτυχώς για όλους, οι Άγγλοι αρνήθηκαν ευγενικά.

Πως όμως φτάσαμε στο σημείο να γράψει το άρθρο-δοκιμή ενός Ducati SuperSport 900 για το περιοδικό Cycle World; Η feature editor του περιοδικού, Brenda Buttner, απόφοιτη του Harvard και της Οξφόρδης η οποία στη συνέχεια έκανε μια λαμπρή καριέρα στο Fox News και τους New York Times (πέθανε πέρσι σε ηλικία 55 ετών μετά από μάχη με τον καρκίνο) ήξερε καλά από γραπτά του ΗsT όπως το "Μεσάνυχτα στην Παραλιακή" (Gonzo Tales, San Francisco, 1965) ότι κανείς δεν μπορεί να γράψει για το thrill των μοτοσυκλετών όπως αυτός. Της πήρε αρκετούς μήνες για να πείσει τον αρχισυντάκτη της να δώσουν στον ΗsT-που πλησιάε πλέον τα εξήντα, ένα μηχανάκι τέστ για έναν ολόκληρο μήνα-χρειάστηκε να υπογράψει μια επιταγή 10.000$ τα οποία θα πλήρωνε η ίδια αν τα πράγματα πήγαιναν στραβά (ο Hunter θα μπορούσε τόσο εύκολα να τη στουκάρει, να τη βάλει σημάδι για μεταμεσονύχτια σκοποβολή ή πολύ απλά να δει πόσο μπορεί να αντέξει ο κινητήρας με μπέρμπον Wild Turkey αντί για βενζίνη).

Μήνες μετά και ο ΗsT δεν έχει δώσει σημεία ζωής και η πανάκριβη Ducati βρίσκεται ακόμα στη φάρμα του στο Άσπεν όταν το φαξ του περιοδικού αρχίζει να κελαηδά και ένα από τα πιο ξεχωριστά κείμενα που έχουν γραφτεί ποτέ για δύο τροχούς είναι πλέον γεγονός...

Ακολουθεί η εισαγωγή της Brenda Buttner ενώ σε λίγες μέρες θα «ανέβει» και το Μέρος Β, με το κείμενο του Hunter S Thompson όπως δημοσιεύθηκαν και τα δύο στο περιοδικό Cycle World…

GOING GONZO

Μια «χαμένη» μέρα στην Owl Farm
Της Brenda Buttner

Ακούγεται ένας ακαταλαβίστικος ήχος στο τηλέφωνο και η φωνή είναι σαν να ακούς χαλίκια σε μπετονιέρα. Μόλις είχα προτείνει στον “Prince of Wild and Weird” να διασχίσουμε τα φαράγγια με δύο γρήγορες, κόκκινες μοτοσυκλέτες. «Δεν συμφώνησα ποτέ» φωνάζει ο ιδρυτής της Δημοσιογραφίας Gonzo και επί σειρά ετών συντάκτης του Rolling Stone, Hunter S Thompson. Λίγοι ξέρουν τη λέξη «τρελός» καλύτερα από αυτόν. Είναι ο συγγραφέας της Παρανομίας, ο τύπος που τάραξε τόσο πολύ τα νερά με το βιβλίο για τους Hell’s Angels-και έχει μια σπασμένη μύτη από αυτό για να το αποδείξει. Ο ριζοσπαστικός ρεπόρτερ που αποκαλούσε τον Νίξον, τον Πρόεδρο των ΗΠΑ με τη λέξη «Ναζί». Ο άνθρωπος που έδωσε υποψηφιότητα για Σερίφης του Άσπεν με το Freak Power Party και έχασε για λίγες μόνο ψήφους αφού Ρεπουμπλικάνοι, Δημοκρατικοί, Πράσινοι και Ανεξάρτητοι συσπειρώθηκαν εναντίον του. Ναι, αυτός είναι ο συγγραφέας πολλών best seller βιβλίων (Hell’s Angels, Fear and Loathing in Las Vegas, Fear and Loathing on the Campaign Trail, Better than Sex, Rum Diaries κ.α.), που έψαξε την αλήθεια σε μέρη στα οποία οι περισσότεροι δεν τολμάνε να πάνε.

Και ναι, ήταν λίγο τρελό να του δώσουμε ένα ολοκαίνουριο Ducati 900SP αξίας $10.000. Ο Doctor είναι πάνω από όλα γνώστης και ειδήμων, ένας γνήσιος «κονισέρ» ωραίων πραγμάτων στη ζωή και ανέφερε πολλές φορές ότι η μοτοσυκλέτα του άρεσε τόσο πολύ που τελικά να μην «μπορέσει» να την επιστρέψει.
Όμως, όπως θα συμφωνούσε και ο Thompson, πρέπει καμιά φορά (!) να παίρνεις τα ρίσκα σου αν θες να πας παραπέρα και να δεις την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι αυτός ο γερός πότης με τη βαριά προφορά «παράγει» πεζογραφία και δημοσιογραφία όπως κανένας άλλος.

Τρελό ή όχι εμείς κάναμε τη συμφωνία και έτσι δεν άργησα να πάω στη φωλιά του Hunter, την Owl Farm, η οποία βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από το Άσπεν, στο Woody Creek του Colorado. Δύο μεταλλικοί γυπαετοί με τρύπες από σφαίρες ήταν στην εξώπορτα. Δεν υπήρχε γυρισμός και επιπλέον η μέρα φαινόταν ιδανική για να οδηγήσεις τη μοτοσυκλέτα σου. Το φως του ήλιου έπεφτε τόσο ωραία στα απότομα βράχια του Κολοράντο.Πάρκαρα το Honda VFR μου δίπλα στο Ducati 900 του Doctor, το οποίο είχε παραδοθεί στο σπίτι του μερικές μέρες πριν. Τα μηχανάκια άστραφταν και ήταν πιο φανταχτερά και από τα μωβ παγόνια που είχε ο Thompson σαν κατοικίδια.

Μας πήρε βέβαια λίγο χρόνο μέχρι να βγούμε στα ορεινά στροφιλίκια που αγκαλιάζουν τους λόγους τριγύρω. Βλέπεις, οι ρυθμοί στην Owl Farm δεν έχουν καμία σχέση με τον έξω κόσμο και παρόλο που ήταν 4 το απόγευμα ο Hunter μόλις είχε τελειώσει το πρωινό του. Με ένα μπέρμπον στο χέρι και ένα τηλεκοντρόλ στο άλλο, πήγαινε απο το γραφείο στην κουζίνα και πάλι πίσω. Μετά σχολίαζε βρίζοντας ένα talk show του CNN, πέταξε μια μπάλα στην τηλεόραση, η οποία δεν την πέτυχε για λίγο και έσκασε σε έναν τοίχο παραδίπλα όπου ήταν κρεμασμένη μια φουσκωτή κούκλα του σεξ. Στη συνέχεια έκανε λίγη σκοποβολή και έπαιξε στοίχημα για έναν αγώνα μποξ. Μετά άρχισε να λέει ότι ο Διάβολος ήταν στην πραγματικότητα ο Ιησούς και ότι μισεί τις μοτοσυκλέτες, αλλά ίσως να έπρεπε να κλέψει τη Ducati της αντιπροσωπείας για την οποία είχα υπογράψει μια επιταγή $10.000 τα οποία θα πλήρωνα εγώ αν το 900 πάθαινε κάτι.

Ο ΗsT δεν είναι ξένος με τις μοτοσυκλέτες. Είχε πάντα τουλάχιστον μια στο γκαράζ του-με αγαπημένες ένα BSA και ένα Bultaco. Μια παλιά BMW είναι στην άκρη του γκαράζ. Όμως αυτή ήταν η πρώτη φορά πάνω σε ένα σύγχρονο Ducati και ξόδεψε πολύ χρόνο για να θαυμάσει τις αγωνιστικές γραμμές και να εκθειάσει την αισθητική του V2 κινητήρα που τον αγκάλιαζε ένα πλαίσιο τύπου χωροδικτύωμα. Προβληματίστηκε αρκετά με το μικρό κόψιμο του τιμονιού. «Δεν θέλεις να κάνεις χαζά λάθη με τέτοιες μοτοσυκλέτες. Τα τρελά λάθη είναι εντάξει, αλλά όχι τα χαζά».

Το δικό μου λάθος ήταν ότι απομακρύνθηκα για λίγο. Με ένα ηχηρό ξεκίνημα τον είδα να κινείται στα χαλίκια του αγροκτήματος και να κάνει παντιλίκια, παίρνοντας γρήγορα μια στροφή. Μέχρι να πηδήξω πάνω στο Honda είχε ήδη απομακρυνθεί. «Μια μικρή επίδειξη» μου είπε αργότερα ενώ βρισκόμουν στο κάθισμα ενός άλλου γρήγορου, κόκκινου οχήματος: μια ανοιχτή Pontiac του 1971. Με μία απότομη τιμονιά και τις ρόδες να βγάζουν καπνούς, τον ίδιο να βγάζει ιαχές και επιφωνήματα χαράς και ενθουσιασμού και τις δύο ρόδες του αυτοκινήτου σχεδόν στον αέρα. «Πρέπει να παίρνεις τα ρίσκα σου καμιά φορά» θα πει λίγο αργότερα σε έναν φίλο του.

Χωρίς πλάκα: όταν ήμουν έτοιμη να τον αποχαιρετήσω, προσπαθούσε να βρει τρόπο να βάλει το Ducati στον αεροδιάδρομο του Άσπεν. «Πιάνει πάνω απο 230χλμ/ώρα, αυτό το πράγμα εκεί ανήκει. Που πας, έχουμε ακόμα κάποια πράγματα που πρέπει να γίνουν. Τι θα μας έκανε η αστυνομία αν το βάζαμε εκεί; Θα ήταν σίγουρα μια σοβαρή κατηγορία στο δικαστήριο, αν μας έπιαναν να το κάνουμε αυτό, δεν νομίζεις;»

Ανεμοδαρμένη, κουρασμένη σωματικά και ψυχικά αρνήθηκα να τον συνοδεύσω στην Εθνική όπου θα δοκίμαζε το 900 σε μεγάλες ταχύτητες.

Μπορεί να είμαι τρελή, αλλά υπάρχουν μερικά μέρη στο μυαλό και τον πλανήτη όπου ακόμα και ο πιο «πιστοποιημένος» τρελός δεν ακολουθεί τον Hunter S Thompson.