Kristian Ghedina: Από το dowhhill ski στα supermotard (Video)

18.02.2022

O 53χρονος Kristian Ghedina είναι ένας ζωντανός θρύλος του σκι, αφού ο Ιταλός πολυ-πρωταθλητής έχει 13 νίκες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Downhill. Τι κάνει λοιπόν ένας τέτοιος τύπος εδώ;

Επιμέλεια: Ηλίας Μπόσμος - Πηγή: moto.it

Σωστά μαντέψατε, για την συνέντευξη που έδωσε στο ιταλικό moto.it και την αγάπη του για τις μοτοσυκλέτες.

Γεννημένος στην Cortina d'Ampezzo, το χειμερινό τουριστικό θέρετρο των Δολομιτών το οποίο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού γεμίζει μηχανάκια (αφού τριγύρω του βρίσκονται μερικά από τα διασημότερα αλπικά περάσματα όπως το Campolongo, το Pordoi, το Sella, το Gardena και άλλα πολλά), ο Ghedina έγινε διάσημος όταν στις 24 Γενάρη του 2004, κατά τη διάρκεια της κατάβασης της πιο τρομακτικής πίστας του Παγκοσμίου, του θρυλικού Kitzbühel, αποφάσισε να κάνει μια φιγούρα freestyle, την ώρα που κατέβαινε με ... 140 km/h!

Ο Ghedina, όταν λοιπόν δεν κατέβαινε τις πιο απότομες πλαγιές δίχως αύριο, συνήθως έτρεχε σε αγώνες αυτοκινήτου ή μοτοσυκλέτας, με την ομάδα KTM Farioli Team.

Γεια σου Κρίστιαν, ας ξεκινήσουμε αμέσως από εκείνο το κόλπο. Πώς σου ήρθε;

«Με αυτή την ταχύτητα ήταν μια επικίνδυνη απόφαση. Αν τα πέδιλα «είχαν πάρει αέρα», δεν θα ήμουν εδώ για να πω αυτή την ιστορία. Όλο αυτό δημιουργήθηκε από ένα στοίχημα με τον ξάδερφό μου. Πάντα έκανα άλματα και κόλπα για πλάκα, αλλά μια φορά με προκάλεσε να το κάνω σε πραγματικό αγώνα, στοιχηματίζοντας ... μια πίτσα! Εγώ δεν το σκεφτόμουν αλλά στον αγώνα, όταν έφτασα στο τελευταίο άλμα, ένα δευτερόλεπτο πριν πηδήξω, ήρθε στο μυαλό μου το στοίχημα και χωρίς να το σκεφτώ έκανα τη φιγούρα με 140km/h. Ήμουν ανόητος, δεν το σκέφτηκα πολύ και το έκανα για να μη χάσω το στοίχημα».

Πώς νιώθεις να σε θυμούνται περισσότερο για αυτό το άλμα παρά για τα 13 μετάλλια που κέρδισες; Συμβαίνει και στη μοτοσυκλέτα καμιά φορά: υπάρχουν στιγμές που μένουν στην ιστορία περισσότερο από κάποια παγκόσμια πρωταθλήματα.

«Σχεδόν με ενοχλεί (γελάει)! Έχω κερδίσει πολλούς σπουδαίους αθλητές στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά ακόμα με αναγνωρίζουν και μου μιλάνε για εκείνη τη στιγμή. Καμιά φορά όμως τους καταλαβαίνω, το freestyle δεν ήταν ακόμα στη μόδα».

Αυτή τη στιγμή έχουμε τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στην Κίνα. Ποια είναι η σχέση μεταξύ σκι και μοτοσυκλετών;

«Κοιτάξτε, έτρεξα και με αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες, έκανα και πολύ MX. Έτρεξα 3 χρόνια στο supermotard όταν ήμουν επαγγελματίας αθλητής σκι, κάνοντας την Ομοσπονδία να βγει από τα ρούχα της. Μετά όμως από 3 τραυματισμούς, το 2004 είπα ότι δεν μπορώ να τρέχω αγώνες με μοτοσυκλέτες. Η μοτοσυκλέτα είναι διαφορετική από το σκι γιατί στην πίστα έχεις και άλλους αναβάτες. Αλλά η ίδια η οδήγηση δεν διαφέρει, όπως και η αδρεναλίνη. Και τα δύο είναι αθλήματα που απαιτούν φυσική κατάσταση, με τη μοτοσυκλέτα έχεις να διαχειριστείς κινητήρα, συμπλέκτη, το κιβώτιο ταχυτήτων κτλ. Αλλά η ισορροπία, οι σωστές γραμμές και άλλα, είναι ακριβώς τα ίδια».

Φοβάσαι περισσότερο να κατέβεις στα 150 με σκι ή να πέσεις με 200km/h με μοτοσυκλέτα;

«Φοβάμαι περισσότερο με τη μοτοσυκλέτα, γιατί σκι έκαναν σχεδόν από πάντα. Οι μοτοσυκλέτες ήταν το πάθος μου, αλλά ο πατέρας μου με κρατούσε πίσω, φοβόταν, ήμουν πολύ τρελός. Το καλό με τις μοτοσυκλέτες είναι ότι είσαι πιο προστατευμένος, στο σκι είσαι σχεδόν γυμνός, έχεις μόνο προστατευτικό πλάτης και κράνος και όταν πέφτεις σε κατηφόρα σχεδόν πάντα χτυπάς».

Ποια ήταν η πρώτη σου μοτοσυκλέτα;

«Δεν είχα ποτέ μοτοσυκλέτες δρόμου. Έχω ακόμα το KTM 450 Supermoto με το οποίο αγωνιζόμουν, ένα δίχρονο Gilera Runner 180 κα ένα Montesa Cota 315, με το οποίο κάνω προπόνηση. Πηγαίνω στην πίσω αυλή και βάζω σε δοκιμασίες τον εαυτό μου. Α, έχω και τρία Ciao, μια Benelli 491, είχα και δύο Vespa Special, αλλά μου τις έκλεψαν. Έχω πάει και μία φορά στο Misano στο WDW και οδήγησα στην πίστα με το Ducati 999, αλλά δεν ένιωσα άνετα. Τα enduro και ΜΧ είναι πολύ πιο κοντά στο σκι: όρθιος κορμός κτλ».

Ως επαγγελματία σκιέρ, δεν σου απαγόρευσαν τη μοτοσυκλέτα;

«Ο πατέρας μου μου το απαγόρευε όταν ήμουν μικρός αλλά ως επαγγελματίας σκιέρ αγωνίστηκα για 3 χρόνια και στο motard με τον Farioli. Έτρεξα επίσης στον δωδεκάωρο του Lignano Sabbiadoro με τον Gio Sala, κέρδισα δύο αγώνες του KTM Trophy στην Ιταλία. Η ιταλική Ομοσπονδία Σκι δεν ήταν χαρούμενη, αλλά δεν με ένοιαζε.»

Μετά το 2004 σταμάτησες να τρέχεις.

«Ναι, γιατι κάθε καλοκαίρι έχανα δύο μήνες προετοιμασίας στο σκι γιατί τραυμάτιζα τον εαυτό μου με τις μοτοσυκλέτες. Ο πατέρας μου δεν ήξερε καν ότι θα πάω να τρέξω σε αγώνα και εγώ επέστρεφα τραυματίας».