Δέκα από τις πιο ξεχωριστές μοτοσυκλέτες που σχεδίασε ο Massimo Tamburini

22.03.2021

Οι «εμπνεύσεις» του Ιταλού σχεδιαστή που άλλαξαν τον σχεδιασμό των μοτοσυκλετών

Πηγή: Vidsordown.com

10. Bimota HB1

Από όλες τις μοτοσυκλέτες που δημιούργησε ο Tamburini , το ΗΒ1 θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές. Παρόλο που αισθητικά απέχει αρκετά από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας όταν ακούμε το όνομα του Ιταλού σχεδιαστή, το πρώτο μοντέλο της Bimota δημιούργησε τη φήμη για μια ιταλική βιοτεχνία η οποία έπαιρνε ισχυρούς ιαπωνικούς κινητήρες και τους χρησιμοποιούσε σε ένα σύνολο το οποίο «έστριβε». Έχοντας ως βάση το Honda CB750 του 1973, το ΗΒ1 παρήχθη σε μόλις δέκα «αντίτυπα», με τις τιμές τους στις μέρες μας να είναι «στον Θεό».

9. Bimota YB1

“Y”, άρα με μοτέρ Yamaha. Σχεδόν παράλληλα με το ΗΒ1, η Bimota εξέλιξε μια μοτοσυκλέτα η οποία βασιζόταν στο δίχρονο TZ350. O Τamburini σχεδίασε πλαίσιο και φέρινγκ και ο Johnny Cecotto κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα των 350cc το 1974 χρησιμοποιώντας ένα πλαίσιο ΥΒ1.

8. Bimota SB2

Ή όπως υποδηλώνει και το όνομα του, το δεύτερο Bimota με κινητήρα της Suzuki. Mετά το SB1 (με δίχρονο κινητήρα 500cc) η Bimota έχτισε μια καλή σχέση με την Suzuki και η δεύτερη βοήθησε οικονομικά για την παραγωγή 200 μοτοσυκλετών όπου το κόστος δεν θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο. Με την φιλοσοφία του Tamburini για την δημιουργία ενός 750 με δύναμη 1000 αλλά βάρος 500-600cc, το SB2 θεωρείται από πολλούς μια από τις σπουδαιότερες μοτοσυκλέτες ανεξαρτήτως κατασκευαστή, αφού εισήγαγε μια νοοτροπία που θα συναντούσαμε αρκετά χρόνια αργότερα με τον ερχομό των superbikes.

7. Bimota DB1

Το DB1 ήταν το πρώτο καθαρά ιταλικό Bimota αφού χρησιμοποιούσε τον δεσμοδρομικό V2 750cc της Ducati με τις 90ο περιεχόμενης γωνίας. Κατασκευάστηκε στο Ρίμινι από το 1985 μέχρι και το 1990 με τη βοήθεια του Federico Martini και ήταν η μοτοσυκλέτα που έσωσε την Bimota από πτώχευση.

6. Bimota HB2, HB3, SB4, SB5, KB2

Πέντε μοτοσυκλέτες φαινομενικά διαφορετικές αλλά ουσιαστικά ίδιες, με κινητήρες Honda CB900 (HB2), CB1100 (HB3), Suzuki GSX1100 (SB4 και SB5) και Kawasaki Z1000 (KB3).

5. Husqvarna STR650

Οι περισσότερες σχεδιαστικές δημιουργίες του Massimo Tamburini δεν παρέμειναν στα χαρτιά αλλά βρήκαν τον δρόμο για ευρεία παραγωγή, κάτι όμως που δεν συνέβη δυστυχώς με το STR650, το 2006. Λιτό αλλά ελκυστικό, το μονοκύλινδρο 650 ήταν η δική του εκδοχή για τα supermoto που τότε μεσουρανούσαν.

4. Cagiva C589/Mito

Οι αγώνες ήταν πάντοτε ένα από τα μεγαλύτερα πάθη του Ιταλού σχεδιαστή και έτσι ήταν αναμενόμενο να εμπλακεί σχεδιαστικά με το Cagiva C189 με το οποίο ο Randy Mamola συμμετείχε στο Π.Π. του 1989, στην μεγάλη κατηγορία των 500cc. Το 1994 ο Tamburini θα αναλάβει να σχεδιάσει το Mito 125, μοτοσυκλέτα με την οποία ένας φέρελπις πιτσιρικάς ονόματι Valentino Rossi, θα κερδίσει το Ιταλικό Πρωτάθλημα προτού πάει στην Aprilia.

3. MV Agusta Brutale

Για κάποιους τα Brutale είναι οι γυμνές εκδόσεις των F4 και εν μέρει έχουν δίκαιο. Σχεδιαστικά, ο Τamburini θα μπορούσε να παρουσιάσει τα απίστευτα καλαίσθητα superbikes χωρίς πλαστικά αλλά παρατηρώντας κανείς τις naked μοτοσυκλέτες εύκολα θα διακρίνει ότι «στέκονται» μόνες τους. Χρόνια μετά και τα Brutale παραμένουν τρομερά φρέσκα παρόλο που έχουν περάσει 20 χρόνια από την ημέρα που τα πρωτο-είδαμε.

2. MV Agusta F4

Συγκλονιστική σχεδίαση, ειδικά αν μάθει κανείς και την ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτή τη μοτοσυκλέτα. Το 1996 και ενώ σχεδιάζει το F4, o Massimo Tamburini παθαίνει καρκίνο του προστάτη. Στον γιό του δηλώνει ότι θέλει να προλάβει να σχεδιάσει το F4 και να το δει στην παραγωγή, σαν το κύκνειο άσμα του. Φοβούμενος ότι δεν θα ζήσει, σχεδιάζει κάθε λεπτομέρεια σε δεκάδες τετράδια και όταν τελικά ξυπνήσει από την ολική αναισθησία μετά το χειρουργείο θα ευτυχήσει να δει το δημιούργημα του σε παραγωγή. Χρόνια μετά θα πει ότι το F4 θα είναι η ομορφότερη μοτοσυκλέτα που σχεδίασε ποτέ.

1.Ducati 916

Το Άγιο Δισκοπότηρο της μοτοσυκλέτας. Η διασημότερη δουλειά του Tamburini και ένα από τα πιο ποθητά οχήματα όλων των εποχών. Εκατομμύρια χαρτάκια από περιοδικά μοτοσυκλέτας κόπηκαν και έγιναν αυτοσχέδια πόστερ σε εφηβικά δωμάτια. Το μοντέλο που έφτιαξε την Ducati, τα SBK, τον Carl Fogarty, την Termignoni και στοίχειωσε το μεταγενέστερο 999 του Pierre Terblanche. Μπορεί το NR750 να έγινε συνώνυμο της τεχνολογίας αλλά το 916 έγινε το συνώνυμο της φινέτσας.

Λίγα λόγια για τον Massimo Tamburini

Γεννημένος στο Ρίμινι το 1943, ο Massimo ήταν γιός αγρότη και η οικογένεια του δεν είχε τα χρήματα για να τον σπουδάσει. Ο ίδιος είχε πει ότι ανέκαθεν έτρεφε μεγάλη αγάπη για τις μοτοσυκλέτες με τη μητέρα του να τον κατηγορεί ότι του είχαν γίνει εμμονή. Αφού σπούδασε σε Τεχνικό Λύκειο (το οποίο εγκατέλειψε για λόγος υγείας) άρχισε να ασχολείται με συστήματα εξαερισμού.

Το 1971 ο Tamburini πέφτει με το προσωπικό CB750 στην πίστα του Misano, σπάει τρία πλευρά και αποφασίζει να ασχοληθεί με την βελτίωση αγωνιστικών μοτοσυκλετών και δύο χρόνια μετά μαζί με τον Valerio Bianchi και τον Giuseppe Morri δημιουργούν την Bimota, με το όνομα της εταιρείας να προέρχεται από τα δύο πρώτα γράμματα κάθε επιθέτου. Μετά από 11 χρόνια με τη Bimota, o Tamburini εμπλέκεται με την αγωνιστική ομάδα της Cagiva του Roberto Gallina στα 500cc Grand Prix και εκεί τραβάει την προσοχή του μεγάλου αφεντικού Claudio Castiglioni. Εκείνη την εποχή η Cagiva ήταν μια από τις πιο ισχυρές ιταλικές εταιρείες και δίνεται το πράσινο φως στον Tamburini για την δημιουργία ριζοσπαστικών μοτοσυκλετών. Η πρώτη μοτοσυκλέτα ήταν το Paso, μια φρέσκια πρόταση για τα δεδομένα της εποχής όμως η σημαντικότερη δημιουργία του στην Bologna ήταν αναμφίβολα το 916. Όντας το ίδιο ποθητό στις μέρες μας όσο ήταν και το 1994, το Ducati 916 ήταν ένα «μπλεντ» καθαρόαιμου αγωνιστικού και μοτοσυκλέτας με φώτα και πινακίδα και εμφάνιση δίτροχου γλυπτού. Με βάρος στα 200kg και ιπποδύναμη 115hp, πλαίσιο «τσιμέντο» και αναρτήσεις της Öhlins, το θρυλικό εννιά-δεκάξι ήταν ένας τρομερά καλαίσθητος πιονέρος που κέρδισε τέσσερα παγκόσμια πρωταθλήματα (3 με τον Carl Fogarty και ένα με τον Troy Corser) μεταξύ του 1994 και του 1998. Αν είσαι γύρω στα 40 είναι πολύ πιθανό να ήταν η μοτοσυκλέτα που ονειρευόσον ενω οδηγούσες το πενηντάρι σου.

Όταν οι Castiglioni προσπάθησαν να κλείσουν τα πολλά μέτωπα που είχαν ανοίξει, άφησαν την Ducati το 1996, αλλά κράτησαν τον Tamburini, δίνοντας του ένα νέο πρότζεκτ: την δημιουργία ενός superbike για την MV Agusta. Όμως ο «Μικελάντζελο της Μοτοσυκλέτας» ήταν ήδη άρρωστος αφού είχε διαγνωστεί με καρκίνο του προστάτη. Τελικά επέζησε από αυτή την περιπέτεια και είδε το F4 αλλά και το Brutale να βγαίνουν στην παραγωγή ενώ αργότερα σχεδίασε και το τρικύλινδρο F3.

O Tamburini πέθανε τελικά από καρκίνο το 2014 στο San Marino και δύο χρόνια μετά ο γιός του Andrea παρουσίασε το Tamburini T12, το απόλυτο project όπως έλεγε ο Μassimo. Με κόστος περίπου 300.000euro, βάρος 150kg και ιπποδύναμη 230hp (με κινητήρα BMW S1000RR) ήταν ένας φόρος τιμής στον πατέρα του, ένα project που ο ίδιος δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει και θεωρούσε ως το κύκνειο άσμα του. Τελικά ο Massimo Tamburini έκανε μέχρι τέλους αυτό που αγαπούσε. Να στήνει, να σχεδιάζει και να κατασκευάζει εξωτικές μοτοσυκλέτες.