Honda: Το δημιούργημα του Soichiro που κατέκτησε τον κόσμο

19.02.2021

Η ιστορία του μεγαλύτερου κατασκευαστή μοτοσυκλετών

Η Honda είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής μοτοσυκλετών στον κόσμο, έχοντας κατασκευάσει έως τα τέλη του 2019 400.000.000 δίκυκλα. Παράλληλα, σε ετήσια βάση παράγει περισσότερους από 14.000.000 κινητήρες εσωτερικής καύσης. Στον τομέα των αυτοκινήτων αποτελεί τον έβδομο μεγαλύτερο κατασκευαστή με βάση την ετήσια παραγωγή (5.236.842 οχήματα), ενώ φιγουράρει στην πέμπτη θέση της λίστας των κατασκευαστών με τα μεγαλύτερα έσοδα (143.1 δισεκατομμύρια δολάρια).

Ας δούμε πως ξεκίνησε η ιστορία…

Ο Soichiro Honda ήταν ένας ανήσυχος νέος που λάτρευε τα αυτοκίνητα και ονειρευόταν να κατακτήσει τον κόσμο. Στα 15 του, χωρίς να έχει ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση στο σχολείο, εγκατέλειψε το πατρικό του στο μικρό χωριό Kōmyō (κοντά στο Hamamatsu) και πήγε στο Τόκιο για να βρει δουλειά. Το 1922 ξεκίνησε ως μαθητευόμενος σε ένα συνεργείο, Art Shokai όπου ασχολήθηκε με την προετοιμασία αυτοκίνητων για αγώνες. Τα όνειρά του όμως ήταν πολύ μεγάλα, ξεπερνούσαν τα σύνορα της πατρίδας του. Αφού απέκτησε γνώσεις και εμπειρία, επέστρεψε στη γενέτειρά του και αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική του επιχείρηση. Έτσι λοιπόν το 1928, όντας 22 χρόνων, άνοιξε συνεργείο και παράλληλα έπαιρνε μέρος σε αγώνες. Το 1936 λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του σε ένα ατύχημα που είχε στο Tamagawa Speedway. Τραυματίστηκε σοβαρά στο αριστερό του μάτι και αποφάσισε να βάλει τέλος στην αγωνιστική καριέρα και να αφοσιωθεί σε αυτό που ήξερε να κάνει καλύτερα.

Την επόμενη χρονιά ίδρυσε την εταιρεία Tōkai Seiki και ξεκίνησε να φτιάχνει ελατήρια για έμβολα. Η αξιοπιστία τους όμως ήταν η αχίλλειος πτέρνα και ο λόγος που του στέρησαν το συμβόλαιο συνεργασίας με την Toyota. Δεν το έβαλε κάτω. Πήγε σε σχολή μηχανικών, παρακολούθησε μαθήματα, ταξίδεψε σε μεγάλα εργοστάσια της χώρας για να μάθει. Μπορεί να μην πήρε ποτέ πτυχίο, όμως τον στόχο του τον πέτυχε. Το 1941 ανέπτυξε μια αυτοματοποιημένη διαδικασία παραγωγής ελατηρίων, η οποία έγινε παράδειγμα προς μίμηση. Και αυτή τη φορά η Toyota αποφάσισε να επενδύσει πάνω του.

Από το ζενίθ στην απόλυτη καταστροφή

Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η Toyota αγόρασε το 40% της εταιρείας του, τη στιγμή που αυτός έδινε τα φώτα του σε άλλες εταιρείες βοηθώντας τες να αυτοματοποιήσουν την παραγωγή για έλικες μαχητικών αεροσκαφών. Και ενώ όλα πήγαιναν κατ' ευχή, ήρθε η καταστροφή.

Το 1944 το εργοστάσιο της Tōkai Seiki στη Yamashita καταστράφηκε ολοσχερώς από βόμβες αμερικανικού B-29, ενώ τον Γενάρη του 1945 ο καταστροφικός σεισμός των 6,8 Ρίχτερ στην Mikawa ισοπέδωσαν την μονάδα παραγωγής στην Itawa. Μέσα σε λίγους μήνες είδε όλο του το βιός να καταστρέφεται. Ό,τι έχτισε από το μηδέν με μεθοδικότητα και εργατικότητα, είχε εξαφανιστεί.

Από την καταστροφή, στην ίδρυση της Honda

«Αυτός που θέλει να φτάσει ψηλά θα σκεφτεί τον τρόπο να φτιάξει μια σκάλα», λέει μια ιαπωνική ρήση.

Και βρήκε τον τρόπο, όχι μόνο να σηκωθεί, αλλά και να κατακτήσει τον κόσμο. Ό,τι είχε διασωθεί από την εταιρεία το πούλησε στην Toyota αντί του ποσού των 450.000 γιεν και με τα χρήματα αυτά ίδρυσε τον Οκτώβριο του 1946 την Honda Technical Research Institute. Σε έναν χώρο 16 τετραγωνικών μέτρων στο Yamashita-cho (Hamamatsu), μαζί με 12 υπαλλήλους ξεκίνησαν να κατασκευάζουν μοτοποδήλατα χρησιμοποιώντας 2χρονους κινητήρες Tohatsu 50 κ. εκ. που είχαν μείνει από τον πόλεμο. Όταν οι κινητήρες που είχε στη διάθεσή της η ομάδα, εξαντλήθηκαν, άρχισε να κατασκευάζει τον δικό της, ίδιων τεχνικών χαρακτηριστικών (2χρονοι, 50 κ. εκ.), τον οποίο ονόμαζε A-Type και εφαρμόζονταν σε ποδήλατα. Ο εν λόγω κινητήρας απέδιδε 1 hp @ 5.000 σ.α.λ και έμεινε στην ιστορία με το παρατσούκλι «bata-bata» λόγω του χαρακτηριστικού ήχου που παρήγαγε.

Το επόμενο βήμα έγινε τον Σεπτέμβρη του 1948 με την ίδρυση της Honda Motor Co., Ltd, της βιομηχανίας που έμελλε να γιγαντωθεί και να εξελιχθεί στον μεγαλύτερο κατασκευαστή μοτοσυκλετών παγκοσμίως.

H πρώτη μοτοσυκλέτα της Honda

Η πρώτη μοτοσυκλέτα που βγήκε ποτέ από τη γραμμή παραγωγής της Honda και ήταν το D-Type, το 1949. Ήταν και η πρώτη που έφερε το όνομα «Dream». Εφοδιαζόταν με 2χρονο μονοκύλινδρο αερόψυκτο κινητήρα 98 κ. εκ. που απέδιδε 3 hp @ 5.000 σ.α.λ. Αξίζει δε σημειωθεί πως αυτή ήταν η πρώτη μοτοσυκλέτα που κατασκευάστηκε εξ' ολοκλήρου από ιαπωνικό εργοστάσιο.

Τρία χρόνια αργότερα, η εταιρεία παρουσίασε τo Model E, την πρώτη της μοτοσυκλέτα με 4χρονο κινητήρα με βαλβίδες επικεφαλής 146 κ. εκ. απόδοσης 5.5 hp.

Τον Ιούνιο του 1952 η εταιρεία άρχισε να εξάγει προϊόντα της, αρχικά στην Ταϊβάν και εν συνεχεία σε άλλες χώρες, ενώ το 1954 παρουσίασε το πρώτο της σκούτερ ονόματι Juno, το οποίο χαρακτηρίστηκε παταγώδης αποτυχία, λόγω της υψηλής τιμής του, του μεγάλου του βάρους (ανάλογα με την έκδοση από 160 έως 195 κιλά). Εφοδιαζόταν με τετράχρονους μονοκύλινδρους κινητήρες, 189 κ. εκ. και 220 κ. εκ. που απέδιδαν 7.5 hp και 9.0 hp αντίστοιχα.

Από το Super Cub, στην CB 450

Και μετά ήρθε η επανάσταση. Το 1958 όταν παρουσιάστηκε το μοντέλο που άλλαξε τον ρου της μοτοσυκλετιστικής ιστορίας: το Super Cub C100. Σχεδιασμένο από τον Soichiro Honda και τον επί χρόνια συνεργάτη του Takeo Fujisawa, είχε συγκεκριμένο σκοπό: «να προσφέρει χαρά παίζοντας χρήσιμο ρόλο στα ζωές των ανθρώπων». Και τα κατάφερε, αποτελώντας και με διαφορά το πιο πετυχημένο δίκυκλο στην ιστορία, με περισσότερες από 100.000.000 πωλήσεις.

Το 1965 η Honda μας συστήνει την πρώτη της μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού. Ο λόγος για την CB 450 -γνωστή και ως «Black Bomber»-, μια γυμνή μοτοσυκλέτα με τετράχρονο δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα 444 κ. εκ. με διπλό εκκεντροφόρο άξονα και απόδοση 45 hp.

Με τετράχρονη τεχνολογία στους αγωνιστικούς στίβους

Για τον Soichiro Honda η καλύτερη διαφήμιση για ένα προϊόν ήταν ο αγωνιστικό στίβος. Λάτρης των αγώνων, τη δεκαετία του '50 ταξίδεψε στην Ευρώπη για να επισκεφθεί κορυφαία εργοστάσια της εποχής και να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το επίπεδό τους. Εκείνη την εποχή είχε σε μεγάλη εκτίμηση την γερμανική NSU.

H πρώτη συμμετοχή της ιαπωνικής μάρκας σε διεθνή αγώνα μοτοσυκλετών πραγματοποιήθηκε στο Sao Paulo της Βραζιλίας τον Φεβρουάριο του 1954 με τον Mikio Omura να τερματίζει στη 13η θέση.

Τον Ιούνιο του 1959, στην πρώτη της συμμετοχή στο θρυλικό Isle of Man TT, ήρθε και η πρώτη μεγάλη διάκριση για την Honda καθώς κατέκτησε το βραβείο κατασκευαστών στην κατηγορία των 125 κ. εκ.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι πρώτοι τίτλοι ήρθαν το 1961 στις κατηγορίες των 125 κ. εκ. και 250 κ. εκ. και μέχρι το 1967 η εταιρεία είχε ήδη κατακτήσει 16 Πρωταθλήματα.

Μια τεχνολογία που εισήγαγε πρώτη η Honda στους κινητήρες μοτοσυκλετών είναι οι τέσσερις βαλβίδες ανά κύλινδρο που υιοθετήθηκε και χρησιμοποιείται κατά κόρον από τον ανταγωνισμό.

Στον αγωνιστικό στίβο η Honda κυριαρχούσε χρησιμοποιώντας 4χρονες μοτοσυκλέτες με κινητήρες 250 κ. εκ. (εξακύλινδρος), 125 κ. εκ. (πεντακύλινδρος) και 50 κ. εκ. (δικύλινδρος). Το Honda RC166 για παράδειγμα εφοδιαζόταν με εξακύλινδρο κινητήρα με διπλούς εκκεντροφόρους επικεφαλής και 24 βαλβίδες, ενώ η απόδοσή του ξεπερνούσε τους 60 hp. Με αυτήν την μοτοσυκλέτα ο Mike "The Bike" Hailwood κέρδισε το 1966 10 από τα 12 Grand Prix του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ταχύτητας μοτοσυκλετών κατακτώντας τον τίτλο.

Η απόφαση της FIM να περιορίσει τους κινητήρες 500 κ. εκ. στους τέσσερις κυλίνδρους από το 1968 οδήγησε την Honda στην απόφαση να αποσυρθεί από τα Grand Prix, καθώς θεωρούσε πως αυτή η απόφαση ευνοούσε τους κατασκευαστές που χρησιμοποιούσαν 2χρονους κινητήρες.

«Αποχωρούμε από τους αγώνες για να επικεντρωθούμε στην κατασκευή μοτοσυκλετών με τεχνολογία που εξελίξαμε και χρησιμοποιήσαμε στους αγώνες», ανέφερε τότε η λιτή ανακοίνωση της εταιρείας.

Μοντέλα που σημάδεψαν την ιστορία

Δυο χρόνια αργότερα (1969) η Honda σύστησε στο κοινό την CB 750 Four, μια μοτοσυκλέτα ορόσημο που άλλαξε για πάντα την ιστορία της μοτοσυκλέτας. Ήταν η πρώτη τετρακύλινδρη παραγωγής, η οποία εκτός των άλλων εφοδιαζόταν με μίζα και δισκόφρενο.

Τη δεκαετία του '80 η Honda συνέχισε να πρωτοπορεί παρουσιάζοντας μοντέλα που έχουν αφήσει το στίγμα τους στο χώρο. Ήταν η δεκαετία που εμφανίστηκαν τα θρυλικά VF/VFR με τετράχρονο, υδρόψυκτο τετρακύλινδρο σε διάταξη V κινητήρα 748 κ. εκ. με τέσσερις επικεφαλής άξονες, οι οποίοι τροφοδοτούνταν από γρανάζια.

Στην κατηγορία των ψευδο-enduro έκαναν την εμφάνισή τους επίσης θρυλικά μοντέλα όπως η Transalp και φυσικά η Africa Twin με τετράχρονους δικύλινδρους κινητήρες V 52 μοιρών και τρεις βαλβίδες ανά κύλινδρο.

Αυτό που έλειπε από την προϊοντική γκάμα της εταιρείας, ήταν μια supersport μοτοσυκλέτα μεγάλου κυβισμού που θα συνδύαζε κορυφαία απόδοση και οδική συμπεριφορά.

Κάπως έτσι, το 1992, προέκυψε το CBR900RR Fireblade, με τον Tadao Baba να είναι εμπνευστής και επικεφαλής του project. Με τετράχρονο τετρακύλινδρο σε σειρά κινητήρα 893 κ. εκ. που απέδιδε 124 hp και βάρος 185 κιλά, όσο δηλαδή τα 600άρια της εποχής, το Fireblade έγινε ο αναμφισβήτητος κυρίαρχος της κατηγορίας, δείχνοντας το δρόμο στους αντιπάλους.

Η επιστροφή στα Grand Prix και η αλλαγή φιλοσοφίας

Τον Νοέμβριο του 1977, έπειτα από μακρά περίοδο απουσίας από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ταχύτητας, η Honda ανακοινώνει την επιστροφή της, από το 1979. Σε μια περίοδο που σάρωναν τα 2χρονα 500άρια, ο Soichiro επέμενε στους 4 χρόνους. Έτσι λοιπόν η εταιρεία παρουσιάζει την NR500, με το NR να προκύπτει από τα αρχικά των λέξεων "New Racing". Για να μπορέσουν οι μηχανικοί της Honda να αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό σκαρφίστηκαν το εξής: να δημιουργήσουν έναν τετράχρονο σε διάταξη V κινητήρα με 32 βαλβίδες, οχτώ μπιέλες και τέσσερα οβάλ πιστόνια! Παρά την εξωτική τεχνολογία της, η μοτοσυκλέτα δεν κατάφερε να πετύχει ούτε νίκη, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει το project και να αλλάξει τη φιλοσοφία της, ακολουθώντας την πετυχημένη συνταγή των άλλων.

Έτσι, το 1982 ρίχνει στη μάχη την NS500, μια ολοκαίνουργια μοτοσυκλέτα με δίχρονο τρικύλινδρο σε διάταξη V κινητήρα! Την επόμενη χρονιά, με αυτήν την μοτοσυκλέτα, ο "Fast" Freddie Spencer κατέκτησε το πρώτο του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη μεγάλη κατηγορία.

Το 1984, η 3κύλινδρη NS500 έδωσε τη θέση της στο NSR500 με δίχρονο V4 κινητήρα, το οποίο θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα αγωνιστικά στην ιστορία του σπορ.
Από το 2002 όταν τέθηκαν σε ισχύ οι νέοι κανονισμοί επιτρέποντας τη χρήση τετράχρονων κινητήρων χωρητικότητας 990 κ. εκ., η Honda επέστρεψε στις ρίζες της και με τις RC211V, RC212V (800 κ. εκ.) και RC213V (1.000 κ. εκ.) σάρωσε νίκες και τίτλους.

Η Honda έχει σημειώσει περισσότερες από 800 νίκες σε όλες τις κατηγορίες των GP με 100 διαφορετικούς αναβάτες, ενώ μόνο στη μεγάλη κατηγορία (500 κ. εκ. / MotoGP) αριθμεί 850 παρουσίες στο βάθρο και 25 Πρωταθλήματα κατασκευαστών, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο. Συνολικά, είναι ο πιο πετυχημένος κατασκευαστής στην ιστορία των Grand Prix με 72 Πρωταθλήματα σε όλες τις κατηγορίες.

Η εξωπραγματική NR 750

To 1992 η Honda έβαλε στην παραγωγή την NR 750, μια μοτοσυκλέτα περιορισμένης παραγωγής, με τεχνολογία εξωτική προερχόμενη από την αγωνιστική NR500. Ήταν η ακριβότερη μοτοσυκλέτα της εποχής (κόστιζε 50.000 δολάρια), με τον ριζοσπαστικό τετρακύλινδρο σε διάταξη V κινητήρα με τις 8 μπιέλες, τα 4 οβάλ πιστόνια και τις 32 βαλβίδες που απέδιδε 125 hp @ 14.000 σ.α.λ.