Brad Lackey, ο «πράσινος» πρωτοπόρος στα MX για την Kawasaki

19.06.2020

Πριν από τέσσερις δεκαετίες, ο Αμερικανός Brad Lackey συμμετείχε ενεργά στην ανάπτυξη της ανάρτησης τύπου Unitrak, προκαλώντας την Kawasaki να διεκδικήσει τον τίτλο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα MX της FIM στα 500cc

Αφού κέρδισε την εναρκτήρια σειρά πρωταθλήματος 500cc AMA Motocross το 1972 με την Kawasaki στην τρυφερή ηλικία των δεκαεννέα ετών, ο Μπραντ αντιμετώπισε μια λαμπρή καριέρα στις ΗΠΑ, αλλά ο νεαρός Καλιφορνέζος είδε το μέλλον του στην Ευρώπη όπου είχε πάρει την πρώτη του γεύση στο παγκόσμιο πρωτάθλημα αγώνων το προηγούμενο καλοκαίρι . «Το κίνητρο για μένα ήταν να γίνω καλύτερος αγωνιζόμενος παγκόσμιας κλάσης. Το 1972 κέρδισα εύκολα κάθε αγώνα στις ΗΠΑ και κατέκτησα τον πρώτο τίτλο MX Championship πάνω σε Kawasaki. Αφού παρακολούθησα τους Ευρωπαίους εδώ στους αγώνες Trans-AMA και Inter-Am και δεν κατάφερα να τους νικήσω όταν έτρεξα εναντίον τους,
κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ό, τι έκαναν στην Ευρώπη ήταν καλύτερο για τα αποτελέσματα των αγώνων. Είτε πρόκειται για πίστες, προετοιμασία ή εξοπλισμό, είχαν τεράστιο πλεονέκτημα έναντι μας », εξήγησε ο Μπραντ που ξεκίνησε την καριέρα του στην Ευρώπη με ελάχιστη υποστήριξη αλλά εξαιρετικά υψηλό κίνητρο.

Χρειάστηκαν δύο σεζόν για να ανέβει στην πρώτη δεκάδα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος 500cc και το 1975 κατέγραψε την πρώτη του νίκη κατά τη διάρκεια του τελευταίου γύρου της σεζόν στο Λουξεμβούργο. Βελτιώνοντας τα αποτελέσματά του κάθε σεζόν, ο Καλιφορνέζος τελικά τερμάτισε δεύτερος το 1978 και εντάχθηκε στην Kawasaki για την επίσημη συμμετοχή τους στην κύρια κατηγορία.

«Έδωσα στον Kawasaki το πρώτο τους πρωτάθλημα MX στις ΗΠΑ, οπότε είχα πολλούς φίλους ακόμα στην εταιρεία. Με πλησίασαν για τη νέα ανάρτηση Unitrak που ανέπτυξαν. Ίσως να είχαν υπερβάλει σχετικά με το πόσο την είχαν εξελίξει, αλλά δεν ήμουν απόλυτα χαρούμενος στη Honda με τους περιορισμούς τους στην εξέλιξη της μοτοσυκλέτας. Ήξερα ότι η Kawasaki θα έδινε το πράσινο φως σε ό, τι ήθελα να κάνω για να βελτιώσω τη μοτοσυκλέτα, οπότε υπέγραψα μαζί τους για το 1979.»

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 όλα τα εργοστάσια έψαχναν για νέα τεχνολογία ανάρτησης καθώς οι μοτοσυκλέτες γίνονταν όλο και πιο ισχυρές. Όταν ο Kawasaki συμμετείχε επίσημα στην κατηγορία των 500cc, εισήγαγε το σύστημα Unitrak και μετά από πολλές δοκιμές ο Μπραντ με εκπληκτική απόδοση κέρδισε έναν αγώνα κατά τη διάρκεια του πρώτου γύρου της σεζόν στην Αυστρία.

«Πριν από το πρώτο GP του 1979 στο Sittendorf, η μοτοσυκλέτα δεν ήταν εξελιγμένη στο επίπεδο που έπρεπε σε σχέση με τον ανταγωνισμό, οπότε ο μηχανικός μου και εγώ πετάξαμε στην Ιαπωνία για κάποιες αλλαγές της τελευταίας στιγμής. Μετά από αρκετές τροποποιήσεις στον κινητήρα και την ανάρτηση, η μοτοσυκλέτα μεταφέρθηκε στην Αυστρία και εφτασε το Σάββατο πριν από το GP », θυμάται ο Μπραντ, ο οποίος συγκλόνισε τον κόσμο με τα αποτελέσματά του. Εκείνη την ημέρα ανέβηκα στο βάθρο με τερματισμό 5-1, αλλά από όπου η ανάπτυξη της μοτοσυκλέτας ήταν δύο εβδομάδες πριν, ένιωσα ότι ήταν μια τεράστια νίκη για το σύστημα ανάρτησης Unitrak, την Kawasaki και τον εαυτό μου.Η μεγαλύτερη αλλαγή από την παραδοσιακή ανάρτηση ήταν η ανάγκη να είναι πολύ ακριβής με την τάση του ελατηρίου και τη βαλβίδα για μεγάλα αλλά ταυτόχρονα και για μικρά άλματα», συνέχισε. Συνολικά νικητής του δεύτερου γύρου της σεζόν στη Γαλλία, ο Μπράντ κέρδισε έξι αγώνες και πέντε βάθρα GP εκείνη τη σεζόν.

«Η σεζόν ξεκίνησε αρκετά καλά με τις νίκες στα πρώτα τρία GP της σεζόν, αλλά μετά είχαμε μερικά DNF που οφείλονταν σε μια σειρά διαφορετικών αιτιών. Συνολικά κερδίσαμε περισσότερους αγώνες από οποιονδήποτε άλλο εκείνο το έτος, αλλά είχαμε και περισσότερα DNFs », πρόσθεσε. Αλλά η εμπειρία που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια της σεζόν ήταν ένα σημαντικό βήμα για το σύστημα ανάρτησης Unitrak. «Ο Μπραντ ήταν ένα μεγάλο μέρος της ανάπτυξης του Unitrak καθώς έτρεξε τη μοτοσυκλέτα δοκιμών με το πρώτο σύστημα σε πίστα Grand Prix με πλήρως εργοστασιακή υποστήριξη και μηχανικούς της KHI που παρευρίσκονταν στους αγώνες. Εδώ στις ΗΠΑ οι μοτοσυκλέτες μας ήταν λίγο διαφορετικές από αυτές που είχε ο Μπραντ, καθώς ήταν ο κορυφαίος αναβάτης GP στην εποχή εκείνη», υπενθύμισε ο Norm Bigelow της Kawasaki Motors Corporation.

Η δεύτερη σεζόν του Μπραντ με την Kawasaki ήταν ακόμα καλύτερη καθώς ήταν διεκδικητής τίτλου καθ 'όλη τη σεζόν, χάνοντας μόνο τη μονομαχία του για τον τίτλο με τον André Malherbe κατά τη διάρκεια του τελικού GP στο Λουξεμβούργο. «Οφείλω να ομολογήσω πως η καλύτερη μου μνήμη είναι ότι η διοίκηση της Kawasaki είχε πλήρη πίστη στην ικανότητά μου να εξελίξω αυτή τη μοτοσυκλέτα και αυτό έκανε τη σχέση να δουλεύω μαζί τους πολύ πιο διασκεδαστική από ό, τι είχα βιώσει στο παρελθόν. Μέχρι το 1980 η μοτοσυκλέτα ήταν τόσο καλή ή ακόμα και καλύτερη από τις εργοστασιακές Honda η οποία είχε τρεις έως πέντε αναβάτες στην ομάδα και πολλούς μηχανικούς για την εξέλιξη της μοτοσυκλέτας ενώ ο Kawasaki και εγώ το κάναμε μόνοι μας», δήλωσε ο Μπραντ που τελικά τερμάτισε δεύτερος εκείνη τη χρονιά πριν τελικά κατακτήσει τον παγκόσμιο τίτλο δύο χρόνια αργότερα. Εκείνη τη στιγμή αποσύρθηκε αμέσως από τους επαγγελματικούς αγώνες μετά από δέκα χρόνια θυσίας και προσπάθειας μακριά από φίλους και οικογένεια, αλλά διατηρεί πολλές καλές αναμνήσεις από εκείνη την περίοδο της ζωής του: «Το καλύτερο πράγμα ήταν όλη η υποστήριξη που έλαβα από τον Ρότζερ Ντε Κόστερ, μαθαίνοντας από τους κορυφαίους τύπους όπως ο Ρότζερ, ο Χίκι Μίκκολα και ο Μπενγκ Άμπεργκ με τους οποίους έγινα φίλος. Έχω διατηρήσει πολλές φιλίες από τότε. Το πιο δύσκολο για μένα ήταν μάλλον οι χειμερινοί αγώνες στην Ευρώπη σε διεθνείς αγώνες στο Βέλγιο, την Ολλανδία ή τη Γαλλία, καθώς και το να λείπω από το σπίτι.»

Σε αναγνώριση της καριέρας του, που τον είδε να κερδίζει περισσότερους αγώνες και GP στην κύρια κατηγορία από οποιονδήποτε άλλο αμερικανό αναβάτη, ο Μπραντ μπήκε στο Motorcycle Hall of Fame το 1999 και στο Motorsports Hall of Fame της Αμερικής το 2013. Και το 2020 θα μπεί σε ακόμα ένα Hall of Fame. «Το να συμπεριληφθώ στο Trailblazers Hall of Fame ήταν πολύ απροσδόκητο, καθώς είναι μια λέσχη της Νότιας Καλιφόρνιας κυρίως αφιερωμένη στους αγώνες Dirt Track. Όπως γνωρίζετε, είμαι από τη Βόρεια Καλιφόρνια, οπότε ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη. Είμαι επίσης περήφανος που συμμετείχα μαζί με τον Bruce Penhall, έναν άλλο παγκόσμιο πρωταθλητή από το 1982. Είναι μεγάλη τιμή. Η εκδήλωση και η τελετή έχουν προγραμματιστεί εκ νέου για τις 7 Νοεμβρίου αφού αναβλήθηκαν λόγω του ιού Covid. Ελπίζω να μπορέσω να σας δω όλους εκεί και αυτός ο άσχημος ιός να έχει φύγει.»