Kawasaki ZXR400 ’94 vs Kawasaki Ninja 400 2018

20.02.2019

Υπάρχει σύγκριση μεταξύ του τετρακύλινδρου supersport που ονειρευόμασταν την δεκαετία του ’90 και του νέου Ninja 400 του 2018;

Η τελευταία ρέπλικα 400 έκανε για πρώτη φορά την εμφάνιση της το 1989. Το μοντέλο άλλαξε σημαντικά το 1991 και στην Ευρώπη ήρθε με 64 ίππους (Ιαπωνία 59 ίππους). Ο κινητήρας του ήταν τετρακύλινδρος σε σειρά. Ακόμη και σε μετρήσεις που γίνονται σήμερα, η ισχύς του μετριέται στους 65 ίππους!

Μπορεί να έχουν περάσει 25 χρόνια, όμως ακόμη η εμφάνιση του είναι εντυπωσιακή. Ταυτόχρονα είχε επίπεδο εξοπλισμού που θα ζήλευαν πολλές σύγχρονες μοτοσυκλέτες. Το πλαίσιό του ήταν αλουμινένιο τύπου διαμάντι και από το ίδιο υλικό ήταν φτιαγμένο και το ψαλίδι. Οι αναρτήσεις (ανεστραμμένο πιρούνι και αμορτισέρ με σύστημα μοχλισμού) ήταν ρυθμιζόμενες.

To φρένα αποτελούνταν από διπλούς δίσκους μπροστά, διαμέτρου 310χλστ. με διέμβολες δαγκάνες της Tokico, χωρίς κανένα βοηθητικό σύστημα πέδησης, μιας και το ABS ήταν ακόμη «μακρινό όνειρο» για την μοτοσυκλέτα.

Το πάνελ οργάνων αναλογικό, με τρία «ρολόγια», στροφόμετρο, δείκτη θερμοκρασίας και ταχύμετρο που μπορούσε να αφαιρεθεί για να καλύπτει τις αγωνιστικές προδιαγραφές της εποχής. Ούτε μετρητές καυσίμων, ούτε ρολόι, που δεν χρειάζονταν στον αγώνα. Ένας ολικός και ένας μερικός χιλιομετρητής μαζί με μια «οθονούλα» με λυχνίες για τα φλας, τη μεγάλη σκάλα φώτων και άλλες «αχρείαστα», έφταναν και περίσσευαν.

Έφερε το σύστημα K-CAS (Kawasaki Cool Air System) που ήταν ένα σύστημα ψύξης, για τον κινητήρα. Στο φέρινγκ της μοτοσυκλέτας υπήρχαν αεραγωγοί. Από τις σωλήνες που έβγαιναν πίσω από αυτό και «χάνονταν» μέσα στο μπροστινό μέρος του 16λιτρου ρεζερβουάρ κυκλοφορούσε αέρας που έφτανε στο μοτέρ.

Στην Ελλάδα πολλά μοντέλα ήταν εξοπλισμένα με το σύστημα K-BATL, που ήταν ένα είδος συμπλέκτη ολίσθησης. Συστατικό πολύ μπροστά από την εποχή του, αφού ακόμα και σήμερα δεν το διαθέτουν πολλές μοτοσυκλέτες. Η «νυχτερίδα» όπως ήταν το προσωνύμιο του ZXR400, λόγω του σχήματος του προβολέα, αρχικά δεν εισαγόταν στην χώρα μας, αλλά υπήρχε διαθεσιμότητα λόγω των εισαγωγών από την Ιαπωνία. Η τελευταία έκδοση εισήχθη στην χώρα μας και αν θυμόμαστε καλά υπήρχε διαθέσιμη τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας!

To Kawasaki Ninja 400, διαθέτει δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα και έχει πολύ πιο χρηστικό χαρακτήρα από τον πρόγονό του, διαθέτοντας όμως και κορυφαία συμπεριφορά στην πίστα, όπως άλλωστε δείχνουν και τα αποτελέσματα στους αγώνες.

Η εμφάνισή του δεν θυμίζει τη «νυχτερίδα» του παρελθόντος, αλλά τον «δυνάστη» του WorldSBK με τα 4 συνεχόμενα Πρωταθλήματα. Με απόδοση 45 ίππων είναι ότι πιο ισχυρό υπάρχει αυτή τη στιγμή στην κατηγορία και ήδη σε πολλές χώρες διαγράφει εξαιρετική εμπορική πορεία.

Ο δικύλινδρος Ninja δεν προσφέρει την κορυφαία απόδοση του τετρακύλινδρου ZXR αλλά διαθέτει συγκριτικά πιο «γεμάτη» περιοχή χαμηλών και μεσαίων στροφών, κάνοντας το πιο εύχρηστο. Το βάρος του είναι κατά 16 κιλά μικρότερο και στο ταχύμετρο και των δύο φτάνουν λίγο πάνω – λίγο κάτω, σχεδόν τα 200 χ.α.ω.

Το πλαίσιο του «μιμείται» αυτό του υπερτροφοδοτούμενου H2. Ένα ατσάλινο χωροδικύωμα με ψαλίδι από το ίδιο υλικό, που εγγυάται εξαιρετική ακαμψία και κορυφαία σταθερότητα. Στις αναρτήσεις συναντάμε γνωστές και δοκιμασμένες συνταγές, χωρίς εξεζητημένες λύσεις. Συμβατικό πιρούνι χωρίς ρυθμίσεις, με set up που αφήνει ικανοποιημένο τον αναβάτη και σε καθημερινή χρήση, αλλά και με λίγες επεμβάσεις μπορεί να ανταπεξέλθει άνετα και στις απαιτητικές συνθήκες μιας πίστας. Το αμορτισέρ διαθέτει σύστημα μοχλισμού και υπάρχει δυνατότητα ρύθμισής του ως προς την προφόρτιση ελατηρίου.

Τα φρένα αποτελούνται από δύο κυματιστά δισκόφρενα, ένα σε κάθε τροχό, με 310 και 220χλστ διάμετρο και με δαγκάνες Nissin, δύο εμβόλων. Καλοδεχούμενο το σύστημα ABS το οποίο φρενάρει με ασφάλεια το sport commuter της Kawasaki.

Το πάνελ οργάνων συνδυάζει την αναλογική και ψηφιακή τεχνολογία. Το στρογγυλό στροφόμετρο, θυμίζει τις racing καταβολές της μοτοσυκλέτας, ενώ η οθόνη υγρών κρυστάλλων περιλαμβάνει τα πάντα, για άμεση και σωστή πληροφόρηση του αναβάτη.

Ας συγκρίνουμε τα διαγράμματα ισχύος και ροπής του Ninja και του ZXR για να δούμε τις διαφορές σε πραγματικά αριθμητικά δεδομένα. Οι τιμές που βλέπετε είναι στο στρόφαλο και προέρχονται από το ιαπωνικό περιοδικό Young Machine.

Επιπλέον οι Ιάπωνες δημοσιεύουν και μετρήσεις στο δρόμο αλλά και κατανάλωση

Είναι προφανές πως το Ninja έχει σχεδιαστεί για καθημερινή χρήση σε αστικές συνθήκες. Η καμπύλη της ιπποδύναμης είναι απολύτως γραμμική, χωρίς «τρύπες» ή ξεσπάσματα στην απόδοση. Το ZXR από την άλλη με εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό πριν από 24 χρόνια, αρχίζει να αποδίδει την δύναμη και την ροπή του πάνω από τις 6.000 σ.α.λ. γεγονός που το κάνει δύσχρηστο σε καθημερινή χρήση. Ο τετρακύλινδρος κινητήρας είναι ισχυρότερος αλλά μόνο στις υψηλές στροφές, ενώ ο δικύλινδρος είναι «γεμάτος» εκεί που τον χρειάζεται ο αναβάτης, στις χαμηλές και τις μεσαίες.

Στον αγωνιστικό στίβο

Στους αγώνες η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τα 400άρια είχαν τη δική τους κατηγορία σε κάθε χώρα και σε πολλές από αυτέ ανταγωνίζονταν τα δίχρονα 250. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 2000 πολλά supersport 400 συμμετείχαν και στο Isle of Man TT, καθώς και σε άλλους αγώνες δρόμου. Τα νέας γενιάς, έχουν το δικό τους Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξάγεται μαζί με το WorldSBK. Οι περισσότεροι αναβάτες του WorldSSP300, αγωνίζονται με το Kawasaki Ninja 400, ενώ τα Yamaha R3, τα KTM RC390 και τα Honda CBR500R συμπληρώνουν το grid, του θεσμού που πέρσι κατέκτησε η Anna Carrasco με την μοτοσυκλέτα του Akashi.

Οι μοναδικές ομοιότητες των δύο μοντέλων είναι πως κατασκευάζονται από την Kawasaki Heavy Industries Ltd. και έχουν κινητήρα 400 κ.εκ. Ο Ninja κατασκευάστηκε με γνώμονα την άνεση, την οικονομία και την ευχρηστία, την στιγμή που το ZXR δεν ενδιαφέρεται για κανέναν από αυτούς τους τομείς. Αν θυμόμαστε σωστά στα «νιάτα του» το ZXR κόστιζε λίγο πάνω από τα 2 εκατομμύρια δραχμές, σχεδόν όσο κοστίζει τώρα το Ninja. Με μια πρόχειρή ματιά σε γνωστή ιστοσελίδα αγγελιών βρήκαμε λίγα ZXR, από τα οποία ελάχιστα διατηρούνται σε εργοστασιακή κατάσταση. Οι τιμές τους κυμαίνονται από 1.500 έως 5.000€ για ένα «μαμά» 400 του 1992.