Από τη Le Mans στην Daytona

Γράφει ο Κώστας Ταρναβάς  //  09.05.2017

Μοτοσυκλέτες και αγώνες πάνε μαζί και πολλές φορές, κυρίως στο παρελθόν, οι εταιρείες εμπνέονταν από διάφορες πίστες για να ονοματίσουν τα μοντέλα τους άλλοτε χωρίς να συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, άλλοτε ύστερα από μια επιτυχία σε μια συγκεκριμένη πίστα

Moto Guzzi Le Mans

Μια από τις πιο σπάνιες ιταλικές μοτοσυκλέτες πήρε το όνομά της από μια γαλλική πίστα! Πρόκειται αναμφισβήτητα για το πιο διάσημο μοντέλο της ιταλικής εταιρείας. Παρουσιάστηκε ως πρωτότυπο το 1976 ως εξέλιξη του V7 Sport του 1971 που ήταν η πρώτη μοτοσυκλέτα παραγωγής που «έπιανε» τα 200 χ.α.ώ. με πεντάρι σαζμάν, ενώ ζύγιζε 200 κιλά. Το Le Mans έφτασε τα 850 κ.εκ., εξοπλίστηκε με διπλά δισκόφρενα στον μπροστινό τροχό, θύμιζε πολύ τις αγωνιστικές μοτοσυκλέτες της εποχής και έφτασε να γίνει μια από τις καλύτερες μοτοσυκλέτες στον κόσμο. Σήμερα η πρώτη έκδοση με την κωδική ονομασία Μk1 είναι μία από τις πλέον συλλεκτικές ιταλικές μοτοσυκλέτες. Ακολούθησαν πέντε ακόμη εκδόσεις (MkII, MkIII, MkIV, MkV), ενώ η πιο πρόσφατη, η V11 Le Mans, έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 2004.

Moto Guzzi V50 Monza

Μπορεί η διασημότερη Moto Guzzi να είναι η Le Mans, όμως η V50 Monza είναι εξίσου σημαντική για την ιταλική εταιρεία. Όταν ο Alessandro De Tomaso εξαγόρασε την Guzzi το 1973, η εταιρεία αντιμετώπιζε μεγάλα οικονομικά προβλήματα, παρόλο που τα V2 με τον εγκάρσια τοποθετημένο κινητήρα ήταν πολύ εμπορικά. Τότε κατάληξαν στην απόφαση να παραχθούν δύο νέα μοντέλα. Η V35 και η V50 παρουσιάστηκαν το 1976, αλλά δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, με αποτέλεσμα σύντομα να παρουσιαστούν δύο sport εκδοχές με ελαφρώς αυξημένη ιπποδύναμη και εμφάνιση εμπνευσμένη από το best seller Le Mans. Η V50 πήρε το όνομά της από την ιταλική πίστα της Monza και από τα 490 κυβικά της απέδιδε 48 ίππους.

Moto Guzzi V35 Imola

Λιγότερο γνωστή η V35 Imola αποτέλεσε τη sport εκδοχή του «γυμνού» V35. Πήρε το όνομά της από την ιταλική πίστα της Imola. Από τα 346 κυβικά της «έβγαιναν» 35 ίπποι και ήταν κατά δύο κιλά ελαφρύτερη από τη Monza (158 έναντι 160 κιλών).

Moto Guzzi Daytona 1000

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90 η Moto Guzzi παρουσίασε μια σύγχρονη supersport μοτοσυκλέτα που πήρε το όνομά της από την αμερικανική πίστα. Οι φήμες πως η ιταλική εταιρεία θα παρουσίαζε την πιο ισχυρή έκδοση του δικύλινδρου εγκάρσια τοποθετημένου κινητήρα επιβεβαιώθηκαν. Η ιπποδύναμή του έφτανε τους 107 ίππους, διέθετε 4 βαλβίδες σε κάθε κύλινδρο και η τροφοδοσία γινόταν με ψεκασμό. Τα φρένα ήταν της Brembo, το πιρούνι της Marzocchi και το αμορτισέρ της WP.

Laverda Jarama

Μια ακόμη ιταλική μοτοσυκλέτα της οποίας η ονομασία προήλθε από μια πίστα που δεν ανήκει στη χώρα προέλευσής της. Η Laverda Jarama ήταν μια «παραλλαγή» της Jota, ενός εκ των πιο εμπορικών μοντέλων της εταιρείας. Αν και χρησιμοποιήθηκε ο ίδιος τρικύλινδρος εν σειρά κινητήρας των 1.000 κ.εκ. με τελική που έφτανε τα 225 χ.α.ώ, η Jarama δεν πούλησε, με αποτέλεσμα πολλοί dealer να τις μετατρέπουν σε Jota. Στη Μ. Βρετανία τα μοντέλα αυτά απέκτησαν το όνομα «Jarotas».

Suzuki GT380 Sebring

Στην Ευρώπη ονομαζόταν GT380, αλλά στην Αμερική προστέθηκε και το όνομα της πίστας που βρίσκεται στη Φλόριντα. To Sebring έφερε έναν τρικύλινδρο δίχρονο κινητήρα που διακρινόταν εκείνη την εποχή για τη ροπή του σε όλο το φάσμα των στροφών και την πολύ ομαλή λειτουργία του, χαρακτηριστικά σπάνια για δίχρονο κινητήρα. Ήταν περισσότερη touring παρά sport μοτοσυκλέτα με χαμηλότερη κατανάλωση από την ανταγωνίστρια Kawasaki.

Ducati 160 Monza

Η πρώτη μονοκύλινδρη Ducati με μονό επικεφαλή εκκεντροφόρο σχεδιάστηκε από τον θρυλικό Fabio Taglioni, «πατέρα» του δεσμοδρομικού συστήματος βαλβίδων (desmo) που χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλες τις μοτοσυκλέτες της εταιρείας ακόμη και σήμερα. Πήρε το όνομά της από την ιταλική πίστα της Monza. Ο κινητήρας είχε χωρητικότητα 156 κ.εκ. και απέδιδε 10 ίππους.

Ducati 750 Imola

Η ιστορία της ήταν τόσο συναρπαστική όσο και η σχεδίασή της. Η ρέπλικα της μοτοσυκλέτας με την οποία ο Paul Smart κέρδισε τον αγώνα Imola 200 πήρε το όνομά της από την ίδια την πίστα. Η αγωνιστική μοτοσυκλέτα του Βρετανού αλλά και του Bruno Spaggiari που τερμάτισε δεύτερος ήταν η πρώτη που χρησιμοποίησε τον δικύλινδρο σε διάταξη L κινητήρα με το δεσμοδρομικό σύστημα βαλβίδων και αυτή που έμελλε να αλλάξει την ιστορία της Ducati.

Triumph Thruxton

H Triumph είναι η εταιρεία που πάντα έδινε μεγάλη σημασία στο παρελθόν της και ήταν η πρώτη που είχε στην γκάμα της modern classic μοτοσυκλέτες. Αρχικά με την Bonneville και κατόπιν την Scrambler και την Thruxton. Η τελευταία πάντα αποτελούσε την sport εκδοχή της. Μια πανέμορφη café racer που απέκτησε το όνομά της από τις νίκες των Βρετανών στον αγώνα μοτοσυκλετών παραγωγής Thruxton 500. Τη δεκαετία του ’60 με βάση την Bonneville κατασκευάστηκαν μόλις 52 Thruxton. Το μοντέλο ξαναήρθε στο προσκήνιο το 2004 ως η café racer εκδοχή της Bonneville και παραμένει στην γκάμα έως τις μέρες μας.

Triumph Daytona

Οι περισσότεροι γνωρίσαμε τις Daytona από τις supersport μοτοσυκλέτες του εργοστασίου του Hinckley που κατασκευάζονται από τη δεκαετία του ’90 έως και σήμερα (675, 750, 900, 955, 1200). Στην πραγματικότητα οι ρίζες του μοντέλου ξεκινούν από το 1966, όταν ο Αμερικανός Buddy Elmore κέρδισε τον αγώνα Daytona 200 πάνω σε ένα τροποποιημένο Tiger 100. Την επόμενη χρονιά άρχισε η παραγωγή της Daytona στο εργοστάσιο του Meriden. Διέθετε έναν δικύλινδρο σε σειρά κινητήρα με χωρητικότητα 500 κ.εκ.