City's A.R.T.: Μετατρέποντας μια χωμάτινη αναβάτρια, σε ασφάλτινη

28.05.2024

Ναι γεια σας, δεν γνωριζόμαστε αλλά μπορώ να σας εγγυηθώ ένα πράμα για εμένα. Είμαι ο ορισμός του «ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΟΥΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ» για οδήγηση σε δρόμο

Κείμενο: Ελένη-Δανάη Μαυράκη

Όπως και αρκετοί άλλοι που ακούω σε συζητήσεις, μπορώ μεν να οδηγήσω δεν νιώθω άνετα όταν έχω να καλύψω χιλιόμετρα, όσο καλή και ασφαλής κι αν είναι η μοτοσυκλέτα μου, είτε στην πόλη είτε σε ταξίδι, κυρίως γιατί έχω πολλά «δεν είμαι σίγουρη» και «δεν ξέρω». Οπότε πραγματικά, ένα 5ωρο μάθημα στη σχολή City’s Advance Riding Technics ήταν μια καλή ευκαιρία να αντιμετωπίσω τους φόβους της οδηγικής μου ημιμάθειας.

Το City’s Advance Riding Technics ή αλλιώς City's A.R.T. είναι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα από την ομάδα του California Superbike School που εστιάζει στη μεταφορά γνώσης και δημιουργία αντίληψης για σωστή και ασφαλή οδήγηση και διαχείριση οδηγικών κρίσεων. ‘Εχοντας αυτό κατά νου, έφτασα με το KTM 390 DUKE στην πίστα, έτοιμη για ένα πεντάωρο θεωρητικό και πρακτικό μάθημα.

To γκρουπ μας την Παρασκευή 17 Μαίου στην πίστα καρτ Μεγάρων αποτελούνταν από μια ενδιαφέρουσα ποικιλία σε μοτοσυκλέτες, ξεκινώντας από 390 κ.εκ. και φτάνοντας μέχρι και 1250 κ.εκ., τόσο με αναβάτες «φρέσκους» στο χώρο αλλά και έμπειρους σε ταξίδια και φάνηκε από την αρχή ότι οι σωστές βάσεις της οδήγησης είναι κάτι που ενδιαφέρει όλους, όχι μόνο τους αρχάριους – και η σωστή και ασφαλής οδήγηση πρέπει να μπορεί να εφαρμόζεται με όλες τις μοτοσυκλέτες, χωρίς περιορισμούς σε κυβικά ή τύπους. Κοινώς, ό,τι οδηγεί ο καθένας στην καθημερινότητά του, πρέπει να ξέρει να το οδηγεί σωστά για να παραμένει ασφαλής.

Αφού μας συστήθηκαν οι εκπαιδευτές, είχαμε μια πρώτη ενημέρωση για τους κανονισμούς ασφαλείας της πίστας και πώς θα επικοινωνούσαν μαζί μας κατά τη διάρκεια της πρακτικής εφαρμογής, για διορθώσεις και επισημάνσεις, προχωρώντας αμέσως στο πρώτο σκέλος του μαθήματος.

Δεν θα αναλύσω το περιεχόμενο του κάθε σκέλους από τα 4 που είχαμε, αλλά θα μείνω στην ουσία. Κάθε θεωρητικό κομμάτι εστίαζε στο να καταλάβουμε το «γιατί». Γιατί κάνουμε κάτι, γιατί δουλεύει ή δεν δουλεύει, γιατί να δοκιμάσουμε κάτι άλλο για βελτίωση, γιατί κάτι είναι σωστό ή λάθος.

Προχωρώντας στο επόμενο ερώτημα, το «πώς». Πώς δουλεύει κάτι, πώς θα το κάνουμε να δουλέψει για εμάς, πώς θα νιώσουμε αν κάτι γίνεται σωστά ή όχι. Πάντα στη θεωρία, η επικοινωνία με τον βασικό εκπαιδευτή, Σπύρο Κούτρα, ήταν άμεση, καθόλου τυπική, αρκετά αστεία (αν και όσοι ήμασταν αγχωμένοι, μας πήρε ώρα να πάρουμε απόφαση ότι δεν πειράζει να γελάμε και λίγο στο μάθημα) και απόλυτα διαδραστική. Υπήρχε χώρος να ρωτήσουμε αν κάτι δεν καταλαβαίναμε, αλλά επειδή ως γνωστόν οι περισσότεροι γυρνάμε να ρωτήσουμε τον διπλανό μας, ο Σπύρος μας έκανε ερωτήσεις, επιδιώκοντας να έχει πολλές και διαφορετικές απαντήσεις, όχι μόνο «μία και σωστή». Αυτό μας βοηθούσε να καταλάβουμε ότι πολλές φορές κάτι που κάνουμε ή σκεφτόμαστε, δεν είναι λάθος, αλλά δεν είναι από μόνο του σωστό. Και κάπως έτσι, ξεκίνησε να μας μαθαίνει να χτίζουμε αντίληψη.

Επόμενο βήμα της θεωρίας, ήταν προφανώς η πρακτική εφαρμογή. Έχοντας χωριστεί σε μικρότερες ομάδες, μπαίναμε ο καθένας με το γκρουπ του και ξεκινούσαμε την άσκηση που μας είχε δοθεί. Μετά από τους πρώτους γύρους που δοκιμάζαμε να εφαρμόσουμε όσα είχαμε ακούσει, οι εκπαιδευτές μας σταματούσαν ανά περίπτωση, εντός πίστας, μας διόρθωναν επιτόπου και συνεχίζαμε.

Και εδώ ξεδιπλώθηκε το σενάριο του Ωραία μου Κυρία, όπου ο καθηγητής παλεύει να μετατρέψει μια κοπέλα της λαϊκής, σε «κυρία» των σαλονιών. Στην περίπτωσή μας, ο Σπύρος (και άλλοι εκπαιδευτές) επανειλημμένα με σταματούσε με χαμόγελο, μου εξηγούσε, με ρωτούσε, με συμβούλευε και με άφηνε να συνεχίσω την προσπάθεια εκτέλεσης σωστά της άσκησης.

Μονολογούσα λίγο και εγώ, ότι τέλος πάντων, κοπελιά, πάρ’ το απόφαση, το 390 D U K E ΔΕΝ είναι χωμάτινο μηχανάκι. Είναι μια ασφάλτινη αλητεία. Φέρσου αντίστοιχα! Κάτσε λίγο πιο πίσω. Κλείσε λίγο αγκώνες. Μη γέρνεις στο εσωτερικό της στροφής, δεν θα πάει καλά αυτό στο μέλλον, θυμήσου όσα έμαθες για το «πάτημα» του ελαστικού. Και άλλα τέτοια, που ναι μεν τα είχαμε πει στη θεωρία, αλλά το αντανακλαστικό μου και το muscle memory του σώματός μου, κάναν τα δικά τους. Κι εδώ ακριβώς, ένιωσα πόσο ουσιαστικά χρήσιμο ήταν που με σταματούσαν εντός πίστας και άσκησης και με διόρθωναν, ξανά και ξανά και ξανά, όσες φορές χρειαζόταν ώστε το σώμα και το μυαλό μου να πιστέψουν πραγματικά και να αρχίσουν να εφαρμόζουν σταθερά τις νέες οδηγίες διαχείρισης και οδήγησης.

Συνοψίζοντας λοιπόν, πέντε ώρες μαθήματος, συμπεριλαμβανομένης και λίγης βροχής (κουβαλάω το προσωπικό μου σύννεφο παντού, για όσους δεν με ξέρουν), πολλές ερωτήσεις, πολλές στροφές σε πίστα, πολλή προσπάθεια από όλους, καλή διάθεση και νέες γνωριμίες, μας έκαναν όλους να γνωριστούμε καλύτερα με το Εγώ μας, τα ελαστικά, τις μοτοσυκλέτες και τις γραμμές στο δρόμο – τόσο της πόλης όσο και των ταξιδιών.

Το επόμενο μάθημα είναι κάτι που μας υποσχέθηκαν από φθινόπωρο, καθώς μέχρι τότε καλό θα ήταν να δώσουμε χρόνο να εστιάσουμε και να προσπαθήσουμε, στην αρχή συνειδητά και με τον καιρό πιο αυτόματα, να εφαρμόζουμε όσα μάθαμε στην πρώτη μας επαφή.

Πόσο dab προβλέπεται στην οδήγηση άραγε;

Σημείωση: αν δηλώσετε συμμετοχή και παρακολουθήσετε τα μαθήματα, κάντε μου τη χάρη όταν τελειώσετε το μάθημα και μην είστε τόσο αφηρημένοι όσο εγώ, που φεύγοντας ξέχασα να βγάλω τα αυτοκόλλητα από καθρέφτες και προβολέα μέχρι πριν μπω στην εθνική. Ώρες-ώρες, είμαι το φέης παλμ το ίδιο…

https://cityart.gr/