Benelli Quattro 250-Moto Guzzi 254: Οι δίδυμες

Γράφει ο Κώστας Ταρναβάς  //  12.02.2018

Οι τετρακύλινδρες μοτοσυκλέτες των δύο ιταλικών εταιρειών αποτελούν κλασσικό παράδειγμα δύο ολόιδιων μοντέλων προερχόμενων από διαφορετικούς κατασκευαστές

Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ιδέα του κοινού ιδιοκτήτη δύο εκ των ιστορικότερων κατασκευαστών δικύκλων στην Ιταλία. Ο Αργεντινός Alejandro de Tomasso ήθελε να επωφεληθεί από την ευνοϊκή φορολογία για μοτοσυκλέτες μέχρι 250 κ.εκ. που ίσχυε στη χώρα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Οι μοτοσυκλέτες παρουσιάστηκαν στην έκθεση του Μιλάνου το 1975, όμως χρειάστηκαν δύο ακόμη χρόνια για να βγουν στην παραγωγή.
Ο τετρακύλινδρος κινητήρας είχε χωρητικότητα 231 κ.εκ. και η τροφοδοσία του επιτυγχάνονταν με τέσσερα καρμπυρατέρ DellOrto 18mm. Η ιπποδύναμη έφτανε τους 27,8 ίππους και η τελική του ταχύτητα ξεπερνούσε τα 150 χ.α.ώ.

Η εκτεταμένη χρήση πλαστικού περιόριζε το βάρος στα 117 κιλά. Οι διαστάσεις τους ήταν πολύ μικρές με το μεταξόνιο να είναι μόλις 1.290mm. Το «καθαρό» design τους ενισχυόταν από την ενσωμάτωση των οργάνων πάνω στο ρεζερβουάρ αλλά και του δοχείου υγρών του μπροστινού φρένου μαζί με την τάπα του ρεζερβουάρ σε ειδική θήκη μέσα σε αυτό. Όμως αυτές οι λύσεις είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση του χώρου στο δοχείο καυσίμων στα μόλις 8,5 λίτρα.
Αρχικά το Benelli ονομάστηκε 250 Quattro και απευθυνόταν σε κοινό που ήθελε μια πιο σπορ μοτοσυκλέτα σε εμφάνιση, εν αντιθέσει με το Moto Guzzi 254 που ήταν πιο σοβαρό και στρογγυλεμένο.

Τα τετρακύλινδρα μοντέλα που εμπνεύστηκε ο de Tomaso και σχεδίασε ο Lino Tonti δεν έτυχαν απήχησης από το αγοραστικό κοινό. Η σχεδίασή τους αλλά και το γεγονός πως οι νέοι αναβάτες εκείνης της εποχής μπορούσαν να οδηγήσουν μοτοσυκλέτες μέχρι και 350 κ.εκ. στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και η έλευση φτηνότερων ιαπωνικών μοντέλων οδήγησαν αρχικά το 1981 στο τέλος της παραγωγής του Moto Guzzi 254 (η μοτοσυκλέτα ήταν διαθέσιμη για ακόμη δύο χρόνια εξαιτίας του μεγάλου στοκ).

Η «αδελφή» Benelli την ίδια στιγμή φρεσκαρίστηκε αισθητικά χάρη σε ένα φέρινγκ πανομοιότυπο με αυτό του μοντέλου 2C. Η διάδοχός της το 1983 ήταν η 304 με κινητήρα που απέδιδε 29 ίππους και σαφώς πιο συμβατική εμφάνιση. Ωστόσο, και πάλι οι αλλαγές δεν άλλαξαν την άποψη του αγοραστικού κοινού. Το 1984 η Benelli 254 βγήκε από τους καταλόγους της εταιρείας. Η 304 συνέχισε την εμπορική της πορεία έως τις αρχές της δεκαετίας του ’90, αν και η παραγωγή της είχε σταματήσει από το 1986.