Αυτές είναι 10 από τις πιο αγαπημένες μοτοσυκλέτες στην Ελλάδα

09.01.2024

Μπορεί να έχουν παλιώσει πλέον, αλλά κυκλοφορούν ακόμη κατά δεκάδες ανάμεσά μας. Εκτιμήθηκαν για τα προσόντα τους, την εμφάνισή τους και τις επιδόσεις τους. Δεν ξεχάσαμε τις υπόλοιπες, απλά αυτές μάς ήρθαν πρώτες στο μυαλό

Suzuki V-Strom 650 (2004-2011)

Το πρώτο V-Strom 650 που παρουσιάστηκε το 2004 έγινε αμέσως best seller λόγω της πολυχρηστικότητας που το διέκρινε. Στον κινητήρα και το πλαίσιό του βασίζεται και το νέο V-Strom, γεγονός που δείχνει πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν τότε που πρωτοπαρουσιάστηκε. Εύστροφος, φιλικός, ελαστικός με ιπποδύναμη που έφτανε τους 65 ίππους, έδενε άριστα με το πλαίσιο. Εμφανισιακά ήταν ίδιο με το 1000, μόνο που αντί για δύο είχε ένα τελικό εξάτμισης. Ήταν μια ιδιαίτερα άνετη μοτοσυκλέτα που μπορούσε να ταξιδέψει με δύο άτομα στα οποία πρόσφερε άριστη προστασία από τον αέρα.

Yamaha XT600 (1990-2004)

Ίσως η πιο εμπορική μοτοσυκλέτα της ελληνικής αγοράς. Το μονοκύλινδρο αερόψυκτο και ψηλόφτερο ψευδοεντούρο της Yamaha κυριαρχούσε στην ελληνική αγορά για πάνω από μια δεκαετία. Τι κι αν έβγαιναν κατά καιρούς πιο ισχυρά και πιο ελαφριά μοντέλα από άλλους κατασκευαστές; Το κοινό «ψήφιζε» ΧΤ. Κι αυτό γιατί το 600 τα έκανε όλα. Καθημερινά κυκλοφορούσε, έμπαινε σε χωματόδρομο, ταξίδευε και αποτελούσε βάση για κάθε είδους βελτίωση. Αντικαταστάθηκε από το 660 που ποτέ δεν έφτασε σε δημοτικότητα τον προκάτοχό του.

Yamaha TDM900 (2002-2011)

Η μοτοσυκλέτα που αποτέλεσε τον γενάρχη μιας ολόκληρης κατηγορίας. Ήταν ένα sport adventure με τροχούς 17 ιντσών και μετά από αυτό είδαμε το Ducati Multistrada, το ΚΤΜ SMT, το Triumph Tiger Sport και άλλα. Τα χρόνια πέρασαν, όμως ποτέ το κοινό δεν γύρισε την πλάτη στο TDM. Δεν εντυπωσίαζε με την οδική συμπεριφορά, αλλά με την ελαστικότητα του δικύλινδρου σε σειρά κινητήρα του. Μπορούσε άνετα να κινηθεί καθημερινά, όπως και να φέρει εις πέρας μακρινά ταξίδια. Υπάρχουν χιλιάδες που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ενδεικτικό της αξιοπιστίας τους, η πλειονότητά τους με αλλαγμένα τελικά που εκπέμπουν έναν μπάσο τραχύ ήχο.

BMW R1200GS (2004-2012)

Ο λόγος για το best seller της BMW σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Πέρα από μια μοτοσυκλέτα που ταξιδεύει με την άνεση ενός αμιγώς τουριστικού δίτροχου, αποτελεί επιβεβαίωση του κοινωνικού status. Ένα adventure bike κύρους με τον χαρακτηριστικό δικύλινδρο boxer κινητήρα και τις «ιδιαίτερες» αναρτήσεις telelever και paralever που μόνο σε BMW συναντάς. Στον δρόμο παρέδιδε μαθήματα σταθερότητας. Ήταν αρκετά ελαφρύ, άνετο και διέθετε ιδανική θέση οδήγησης. Αισθητικά, όπως όλα τα BMW, είτε θα το λάτρευες είτε θα το μισούσες, όμως ήταν κοινά αποδεκτό πως το αυτό το GS ήταν το ομορφότερο και το καλύτερο όλων όσων είχαμε δει ως το 2004 που παρουσιάστηκε και αντικατέστησε το R1150GS.

Honda Africa Twin 750 (1990-2003)

Μία από τις αγαπημένες των Ελλήνων και όχι άδικα. Η Africa ήταν ένα καθαρόαιμο on- off με εμφάνιση που παρέπεμπε σε μοτοσυκλέτα του Rally Dakar. Στην πραγματικότητα προερχόταν από την NXR750 που πρωταγωνίστησε στον θρυλικό αγώνα. Ο τροχός ων 21 ιντσών μπροστά, οι μεγάλες διαδρομές των αναρτήσεων ενίσχυαν τα χαρακτηριστικά off road που διέθετε. Ταυτόχρονα όμως ήταν και αυτή μια πολυχρηστική μοτοσυκλέτα που μπορούσε να ταξιδέψει και να κινηθεί καθημερινά εντός πόλης. Ο κινητήρας ήταν δικύλινδρος σε διάταξη V και απέδιδε πάνω από 60 ίππους. Ακόμη και σήμερα αποτελεί διακαή πόθο πολλών εκ των σημερινών σαραντάρηδων που δεν μπόρεσαν να την αποκτήσουν τότε.

Ducati Monster (1993 - )

Η οικογένεια των πιο δημοφιλών «τεράτων» στην ιστορία της μοτοσυκλέτας έχει αγαπηθεί επίσης από το ελληνικό κοινό. Η σχεδόν «πρωτόγονη» εμφάνισή του παραμένει σχεδόν ίδια για πάνω από είκοσι χρόνια. Το ίδιο και το πλαίσιο τύπου χωροδικτύωμα και ο δικύλινδρος κινητήρας σε διάταξη L με το δεσμοδρομικό σύστημα βαλβίδων. Το 600 και μετέπειτα το 620 ήταν τα δημοφιλέστερα στη χώρα μας, ενώ δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την έκδοση S4 που βγήκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και έφερε τον κινητήρα της θρυλικής 916 που έπαιρνε τα πρωταθλήματα SBK στα χέρια του Carl Fogarty. Και όλα αυτά χωρίς traction control και ο νοών νοείτω!

Kawasaki Z750 (2004-2012)

Street fighter με τα όλα του. Με εξωγήινη εμφάνιση και τετρακύλινδρο κινητήρα αποτέλεσε το best seller της Kawasaki στη χώρα μας για πολλά χρόνια. Με βάση την εμφάνιση του πρώτου Ζ750 το «πράσινο» εργοστάσιο συνεχίζει να παρουσιάζει μοντέλα που γίνονται ανάρπαστα. Το πρωτοείδαμε το 2004 και πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια μέχρι να εμφανιστεί το νέο Z με 800 κ.εκ. Στο διάστημα που μεσολάβησε, με τις λίγες επεμβάσεις που δέχθηκε, παρέμενε πάντα στην πρώτη γραμμή και ένα από τα καλύτερα μεσαία roadster χάρη και στον πανίσχυρο κινητήρα του που απέδιδε πάνω από 100 ίππους.

Aprilia Pegaso 650 (1997-2004)

Ο όμορφος «Πήγασος» της Aprilia είναι η πιο εμπορική μοτοσυκλέτα της εταιρείας από το Noale στη χώρα μας. Το Pegaso 650 ήταν γνήσιο τέκνο της εταιρείας προτού εξαγοραστεί από την Piaggio. Ο κινητήρας του ήταν μονοκύλινδρος, προερχόταν από την αυστριακή Rotax και απέδιδε σχεδόν 50 ίππους. Η λεπτή σιλουέτα, ο τροχός των 19 ιντσών και το σχετικά μικρό βάρος και οι μεγάλες διαδρομές των αναρτήσεών του αποτελούσαν σύμμαχο τόσο στην off road κίνηση, όσο και στην καθημερινότητα. Κάποια προβλήματα παρουσιάστηκαν στα ηλεκτρικά, ωστόσο σε γενικές γραμμές εκτός από όμορφη ήταν και αξιόπιστη μοτοσυκλέτα.

Honda Varadero (1998-2013)

Μετά το Africa Twin η Honda βρήκε άξιο συνεχιστή στη Varadero 1000. Μια μοτοσυκλέτα όνειρο για πολλούς με μεγάλες δυνατότητες ταξιδιού. Η Varadero είχε δικύλινδρο σε διάταξη V κινητήρα 1000 κ.εκ. με ιπποδύναμη 98 ίππους. Ο όγκος της έκλεβε την παράσταση, όμως δεν είχε σχεδιαστεί τυχαία έτσι. Προστάτευε με τα πολλά πλαστικά της τον αναβάτη στο ταξίδι και προσέφερε ανέσεις τουριστικών μοτοσυκλετών. Το αυξημένο βάρος (280 κιλά πλήρης υγρών) και η μικρή απόσταση από το έδαφος έκαναν την off road κίνησή της σχεδόν απαγορευτική. Το 2004 τοποθετήθηκε ηλεκτρονικά ελεγχόμενος ψεκασμός, ενώ τα πλαστικά της απέκτησαν πιο «κοφτερή» σχεδίαση.

ΚΤΜ Duke II (1999-2007)

Μία από τις πιο συναρπαστικές μοτοσυκλέτες που έχουν κυκλοφορήσει στους ελληνικούς δρόμους. Με 55 ίππους- τους περισσότερους που απέδιδε τότε μονοκύλινδρος κινητήρας- 145 κιλά, ρυθμιζόμενες αναρτήσεις WP και σχεδίαση από άλλο πλανήτη, το Duke II απευθυνόταν σε νέους κάθε ηλικίας που ήθελαν μια μοτοσυκλέτα έτοιμη να μπει και σε πίστα. Όταν ανέβαινες στη σκληρή σέλα και αισθανόσουν τους κραδασμούς του μοτέρ, συνειδητοποιούσες πως δεν επρόκειτο να ταξιδέψεις μαζί της, παρ’ όλα αυτά μπορούσες να κάνεις όλα τα υπόλοιπα και μάλιστα διασκεδαστικά.