8 κατασκευαστές που δεν "δίνουν σημάδια ζωής"

28.07.2023

Εταιρείες που επιστρέφουν στο προσκήνιο είναι πάρα πολλές, όμως υπάρχουν και κάποιες που δυστυχώς δεν δίνουν σημάδια ζωής

Πηγή: visordown

Κατασκευαστές που δεν έβαλαν ποτέ λουκέτο όπως η Benelli, η Norton, η Jawa, η Malaguti και η Moto Morini έχουν περάσει σε νέα εποχή, ενώ άλλες που είχαν «χαθεί» όπως η θρυλική BSA μπαίνει ξανά στο παιχνίδι. Είναι όμως αρκετές μάρκες που δυστυχώς παραμένουν ανενεργές

EXCELSIOR-HENDERSON

Οι τακτικοί αναγνώστες ίσως να θυμάστε το εκτενές αφιέρωμα που είχαμε κάνει στην Henderson (διαβάστε εδώ) η οποία στο peak της υπήρξε η πιο “ready to race” μοτοσυκλέτα του πλανήτη. Πριν από λίγα χρόνια τα δικαιώματα χρήσης του ονόματος αγόρασε η Bajaj-η οποία συνεργάζεται με ΚΤΜ και Triumph, οπότε δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να δούμε ένα νέο μοντέλο από το ιστορικό εργοστάσιο. Ας το ελπίσουμε!

CAGIVA 

Η Cagiva ιδρύθηκε το 1950 στο Varese από τον Giovanni Castiglioni (το όνομα της εταιρείας προέρχεται από τις λέξεις CAstiglioni GIovanni Varese), όμως το 1978 οι γίοι του (Claudio και Gianfranco) εισέρχονται στον κόσμο της μοτοσυκλέτας με τεράστια ειτυχία. Η Cagiva ανέλαβε την Ducati και την Moto Morini το 1985, την Husqvarna δύο χρόνια μετά, κέρδισε το Paris-Dakar το 1990, τα 500άρια GP στην Ουγγαρία το 1992 και ήταν πίσω από την δημιουργία μιας από τις διασημότερες μοτοσυκλέτες όλων των εποχών: του Ducati 916. Το 1991 αγόρασε την MV Agusta και πέντε χρόνια μετά πούλησε την Ducati, ρίχοντας όλο το βάρος στην Agusta, κάτι το οποίο δεν της «βγήκε». Το 2012 κύλησε τις ρόδες του το τελευταίο Cagiva αν και η διοίκηση έχει δηλώσει ότι η επανεμφάνιση της εταιρείας θα έχει να κάνει με ηλεκτρικές μοτοσυκλέτες οι οποίες θα συνδυάζουν αστική μετακίνηση με επιδόσεις. 

VINCENT

Μια από τις καλύτερες και πιο επιτυχημένες εταιρείες της Βρετανίας, τουλάχιστον μέχρι και την δεκαετία του 1950. Από το 1928 μέχρι και το 1955, οι V2 1000cc του Philip Vincent (όπως η Black Shadow) υπήρξαν εξαιρετικά ποθητές μοτοσυκλέτες, με τελική πάνω 200km/h τελικής. Το 1955 το εργοστάσιο έκλεισε όμως μέχρι τη δεκαετία του 1970 η Λέσχη Ιδιοκτητών Vincent είχε τα δικαιώματα χρήσης, κατασκευάζοντας αξεσουάρ και ανταλλακτικά. Το 1998, ο Αμερικανός επιχειρηματίας Bernard Li o oποίος είχε αγοράσει τα δικαιώματα για την αμερικανική αγορά παρουσίασε ένα πρωτότυπο με τον κινητήρα του Honda SP-1, όμως η παραγωγή του δεν προχώρησε ποτέ.

MZ 

Η ιστορική γερμανική ΜΖ (Motorenwerke Zschopau) έγινε γνωστή κατά τις δεκαετίες του ’20 και ’30 αλλά και κατά τις δεκαετίες του ’60 και ’70 με τα πολυχρηστικά, δίχρονα μονοκύλινδρα. Μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου το εργοστάσιο αγοράστηκε από Μαλαισιανούς επιχειρηματίες οι οποίοι μεταξύ άλλων παρουσίασαν το ΜΖ Baghira (enduro και SM, αμφότερα με μοτέρ της Yamaha) αλλά και τα χιλιάρια εν σειρά 1000S, 1000SF και 1000ST. Παρά τις προσπάθειες, οι οικονομικές δυσκολίες οδήγησαν το εργοστάσιο σε λουκέτο, το 2008.

HUSABERG

H Husaberg ήταν μια σουηδική εταιρεία που παρήγαγε κατά κύριο λόγο off road μοτοσυκλέτες. Το 1988 ο Διευθυντής της Cagiva, Claudio Castiglioni, πήρε άδεια από την σουηδική Electroluc να παράγει off road μοτοσυκλέτες της Husqvarna. Τότε το Cagiva ήταν πανίσχυρο και κατείχε brand όπως η Cagiva, η Husqvarna, η Moto Morini και η Ducati. Όταν η Husqvarna πωλήθηκε στην Cagiva, κάποιοι από τους μηχανικούς της εταιρείας, με μπροστάρη τον Thomas Gustavsson, δημιούργησα την Husaberg. Σκοπός τους ήταν να κατασκευάσουν μία off road τετράχρονη μοτοσυκλέτα, υψηλών προδιαγραφών. Το αποτέλεσμα ήταν η πιο ελαφριά off road με βάρος 107 κιλά.

Λίγο καιρό αργότερα η γραμμή παραγωγής της Husaberg «μετακόμισε» στην έδρα της KTM στο Mattighofen της Αυστρίας, όπου και παρέμεινε μέχρι το 2013. Όταν η KTM αποφάσισε να εξαγοράσει και την Husqvarna από την οικογένεια Castiglioni, αποφάσισε να «σκοτώσει» την λιγότερη γνωστή Husaberg. 

LAVERDA

Οι πορτοκαλί μοτοσυκλέτες από το Breganze ήταν τα superbikes του 1970 με ιπποδύναμη 90hp και τελική 235km/h όμως κάποιες ατυχείς κινήσεις την οδήγησαν σε περιπέτειες το 1985. Το 2000 αγοράστηκε από την Αprilia ( η οποία είχε αγοράσει και την Moto Guzzi), παρουσιάζοντας ένα πρωτότυπο το οποίο βασιζόταν στο RSV. Όμως η εμπλοκή της εταιρείας του Noale με SBK και motoGP έφερε οικονομικές δυσκολίες οι οποίες οδήγησαν στην εξαγορά της από τον όμιλο Piaggio, το 2004. Από τότε οι δραστηριότητες της Laverda έχουν σταματήσει.

BULTACO

Η Bultaco είναι ακόμα μια ισπανική βιοτεχνία (όπως και η Montesa και η Ossa) η οποία κυριάρχησε σε χωμάτινα τερέν (κυρίως) κατά τη δεκαετία του 1970, συνεχίζοντας να προκαλεί συγκίνηση σε όλους αυτούς που την έζησαν στις δόξες της. Από το 1968 έως το 1979 κερδίζει εννέα παγκόσμια πρωταθλήματα έχοντας ως σημαία τον Βορειο-Ιρλανδό Sammy Miller, έναν σπουδαίο αναβάτη ο οποίος συμμετείχε τόσο σε χωμάτινους αγώνες όσο και στα διασημότερα event του road racing, όπως το Isle of Man TT αλλά και το North West 200! H ιστορία της Bultaco δεν αφορά όμως μόνο το χώμα-ο Barry Sheene ξεκίνησε την αγωνιστική του καριέρα με μια ασφάλτινη μοτοσυκλέτα της ισπανικής εταιρείας.

Μετά το κλείσμο της εταιρείας αλλά και τον θάνατο του Paco Bulto, τα δικαιώματα αγοράστηκαν από την Serco χωρίς όμως να παρουσιαστεί ποτέ κάτι. Το 2014, ο εγγονός του ιδρυτή ξεκίνησε τις προσπάθειες επανίδρυσης της Bultaco, ανακοινώνοντας το «μπάσιμο» στην αγορά ηλεκτρικών μοτοσυκλετών όμως το project έληξε άδοξα με χρέος 11 εκατομμ. ευρώ.