Δοκιμή Benelli Imperiale 400 2022: Μοτοσυκλέτα με προσωπικότητα

17.06.2022

To Imperiale είναι σαν τα φιλμ του παλιού κινηματογράφου. Τα βλέπεις και τα ξαναβλέπεις, αλλά ποτέ δεν τα βαριέσαι γιατί πάντα ανακαλύπτεις κάποια λεπτομέρεια που σου είχε ξεφύγει

Κείμενο: Μένιος Κατής - Φωτογραφίες Θοδωρής Ερμήλιος - Συνεργάστηκε: Κώστας Ταρναβάς

Μια μοτοσυκλέτα με χαρακτήρα, που ξεχωρίζει και που θα σε συντροφεύσει στις καθημερινές αναζητήσεις στο χάος της πόλης ή και στις ήρεμες βόλτες σε επαρχιακές διαδρομές. Άλλωστε εκεί θα την ευχαριστηθείς ακόμα περισσότερο...

Η Benelli διανύει ίσως την καλύτερη στιγμή στην ιστορία της προσφέροντας προϊόντα Value for Money που γνωρίζουν τεράστια εμπορική επιτυχία (βλέπε TRK 502).

Το Imperiale (σ.σ. σημαίνει αυτοκρατορικός στα ελληνικά) μάς συστήθηκε για πρώτη φορά το 2017 ως πρωτότυπο στην EICMA. Στη συνέχεια, ακολούθησε η έκδοση παραγωγής που προοριζόταν αρχικά για την αγορά της Ινδίας εκεί όπου κατασκευές τέτοιου τύπου και στυλ έχουν φανατικό κοινό. Αργότερα, ταξίδεψε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης φτάνοντας και στα μέρη μας.

Η original εκδοχή του παρουσιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 όταν η Benelli εξαγόρασε τη MotoBi, την εταιρεία που είχε ιδρύσει ένας από τους αδελφούς Benelli και πιο συγκεκριμένα ο Giuseppe. Η MotoBi κατασκεύαζε την Imperiale από το 1950.

Στη σημερινή του εκδοχή διατηρεί το κομψό κλασικό ρετρό ύφος, έχοντας όμως σημαντικές προσθήκες μοντέρνων στοιχείων και λεπτομέρειες που καλύπτουν τις ανάγκες του σύγχρονου αναβάτη.

Χαζεύεις ταξιδεύοντας...

Βλέποντας και κυρίως ακούγοντας το Imperiale 400 ταξιδεύεις σε άλλες εποχές. Ειδικά με αυτόν τον μαγικό ήχο που παράγει ο μικρός κινητήρας και απελευθερώνει το πανέμορφο τελικό της εξάτμισης. Ειλικρινά είναι από τις πιο «ωραίες» μοτοσυκλετιστικές μουσικές που μπορείς να ακούσεις. Κι ας μην έχει 2 ή 4 κυλίνδρους κι ας μη «φοράει» σπέσιαλ εξάτμιση πολλών ντεσιμπέλ. Απλά πατάς το κουμπί της μίζας και απολαμβάνεις τον ήχο στο ρελαντί, μετρώντας «πιστονιές» και χαζεύοντας παράλληλα τις λεπτομέρειες της ρετρό κατασκευής.

Από τους ακτινωτούς τροχούς, τον μεγάλο προβολέα με τα κλασσικής σχεδίασης φλας, τους μεγάλους (και με πολύ καλή ορατότητα) καθρέπτες, τον ολόμαυρο κινητήρα με τις κοντές ψύκτρες και τα καλύμματα στη δεξιά του πλευρά που θυμίζουν ωστήρια, τη διπλή σέλα (με εκείνη του οδηγού να έχει ελατήρια!), την υπέροχη εξάτμιση με το μακρύ τελικό που ταιριάζει γάντι στο σύνολο, μέχρι τα αναλογικά όργανα με τις ψηφιακές ενδείξεις, τα ένθετα στο ρεζερβουάρ και το ανάγλυφο λογότυπο της Benelli. Ακόμα και το κλειδί του είναι ιδιαίτερο...
Όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα που σε ταξιδεύει στο παρελθόν, στην εποχή που οι μοτοσυκλέτες δεν ήταν απλά ένα μέσο μετακίνησης και εξυπηρέτησης, αλλά διέθεταν προσωπικότητα, κάτι που σήμερα πραγματικά σπανίζει...

To ατσάλινο πλαίσιο του Imperiale φιλοξενεί τον μονοκύλινδρο τετράχρονο αερόψυκτο με μονό εκκεντροφόρο επικεφαλής κινητήρα χωρητικότητας 374 κ. εκ. προδιαγραφών Euro5 που αποδίδει σχεδόν 21 hp @ 5.500 σ.α.λ. και 2,95 kgm @ 4.500 σ.α.λ. Η τροφοδοσία γίνεται με ηλεκτρονικό ψεκασμό καυσίμου και η μετάδοση μέσω μηχανικού κιβωτίου 5 σχέσεων.

Στον τομέα των αναρτήσεων, το Imperiale 400 εφοδιάζεται με τηλεσκοπικό πιρούνι διαμέτρου 41 mm και ψαλίδι με διπλό αμορτισέρ πίσω. Την επιβράδυνσή του αναλαμβάνουν δύο δισκόφρενα -ένα διαμέτρου 300 mm μπροστά και ένα 240 mm πίσω- που διαθέτουν δικάναλο ABS, ενώ οι ακτινωτοί τροχοί 19 ιντσών μπροστά και 18 ιντσών πίσω έρχονται με ελαστικά 110/90 R19 57S και 130/80 R18 66S αντίστοιχα. Στα θετικά συγκαταλέγεται το γεγονός ότι διαθέτει τόσο πλαϊνό όσο και κεντρικό σταντ που θα βολέψει.

Πάω αργά γιατί δεν βιάζομαι...

To Imperiale 400 είναι μια καθημερινή μοτοσυκλέτα βόλτας που θα ζητήσει λίγα και θα προσφέρει πολλά. Επί προσωπικού, πέρασα μαζί της μια εβδομάδα απολαμβάνοντας κάθε ένα από τα 40 χιλιόμετρα που έκανα σε ημερήσια βάση κυρίως στο κέντρο της Αθήνας. Οι στάσεις στο φανάρι αποκτούσαν ενδιαφέρον, καθώς δεν ήταν λίγοι εκείνοι που περιεργάζονταν σπιθαμή προς σπιθαμή το Benelli κάνοντας ερωτήσεις γι' αυτό.

Ο κινητήρας του, ζωηρός στις χαμηλές και μεσαίες στροφές, θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της καθημερινότητας χωρίς δυσκολίες και θα κινήσει παραπάνω από αξιοπρεπώς την ομολογουμένως βαριά κατασκευή (205 κιλά χωρίς τα υγρά της). Και το σημαντικότερο βέβαια, λόγω της κατάστασης που βιώνουμε σήμερα, είναι οικονομικός, με την κατανάλωση να κυμαίνεται στα 4,0 – 4,5 λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα. Το κιβώτιο ταχυτήτων είχε σωστή κλιμάκωση και δεν κούραζε στην κίνηση.

Στην άσφαλτο ή ακόμα και σε ελαφρύ χωματόδρομο, το Imperiale 400 κρίνεται απολαυστικό. Αρκεί βέβαια να μην υπερεκτιμήσεις τις δυνατότητές του και προσπαθήσεις να μιμηθείς τον Steve McQueen στο «Great Escape».
Το πιρούνι δουλεύει πολύ σωστά, όμως τα αμορτισέρ έχουν απότομες αποσβέσεις, κάτι που κουράζει σε συνεχείς ανωμαλίες.

Τα φρένα έχουν καλή απόδοση, όμως πριν δοκιμάσεις τις δυνατότητές τους θα χρειαστεί να συνηθίσεις τη μανέτα του μπροστινού που είναι πολύ σκληρή, ακόμα κι αν αλλάξεις τις ρυθμίσεις της. Τα ελαστικά προσφέρουν καλή πρόσφυση, ωστόσο δεν έχουμε πλήρη εικόνα καθώς δεν τα δοκιμάσαμε σε βρεγμένο οδόστρωμα, κάτι που ισχύει βέβαια και για την απόδοση του συστήματος πέδησης.

Σε ανοιχτές διαδρομές, το Imperiale δεν θα σε απογοητεύσει. Μπορείς να κινηθείς άνετα με ταχύτητες έως 110-115 km/h χωρίς να αντιμετωπίσεις ιδιαίτερα προβλήματα.

Όσον αφορά εμένα προσωπικά υπήρξαν κάποια πράγματα που με δυσκόλεψαν και κατά την άποψή μου χρήζουν βελτίωσης:

Το πρώτο είναι η σέλα του οδηγού η οποία μετά το μισάωρο κουράζει. Το αυτό ισχύει και για τη θέση του συνεπιβάτη που δεν είναι και η πιο βολική, ειδικά αν αυτός με τον οποίο μοιράζεσαι τη διαδρομή είναι ψηλός. Το δεύτερο, ο ασαφής ψηφιακός δείκτης βενζίνης.

Προσωπικότητα

Καθημερινά πηγαινοέρχομαι στην εργασία μου χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον δίκυκλο. Όσο περνάει ο καιρός διαπιστώνω στη διαδρομή ότι όλο και λιγότερες μοτοσυκλέτες κυκλοφορούν ανάμεσά μας, καθώς τα scooters και τα παπιά αποτελούν πλέον την πρώτη επιλογή για μετακινήσεις. Απολύτως κατανοητό και σεβαστό μιας και πρόκειται για μέσα εύχρηστα και κυρίως οικονομικά (κατανάλωση – συντήρηση).

Οικονομικό όμως είναι και το Imperiale 400. Οκ, δέχομαι ότι δεν είναι το ίδιο βολικό στις μανούβρες μέσα στην κίνηση, όμως αυτό, προσωπικά πάντα μιλώντας, δεν με ενόχλησε καθόλου στο χρόνο που πέρασα μαζί του. Κάθε φορά που ανέβαινα πάνω του, ένιωθα σαν να βρισκόμουν σε χρονομηχανή που με ταξίδευε στο παρελθόν. Στα 50s και στα 60s που οι μοτοσυκλέτες, πέρα από χρηστικές, διέθεταν στυλ και προσωπικότητα. Σε κάθε στάση στα φανάρια ξεχώριζα σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Ευχαριστήθηκα κάθε λεπτό που βρέθηκα στη σέλα του και κάθε διαδρομή που έκανα μαζί του.

Με τη μόδα των vintage μοτοσυκλετών να έχει επιστρέψει, το Imperiale 400 αποτελεί μια άκρως θελκτική και συνάμα προσιτή πρόταση. Δεν θα σου ζητήσει πολλά, αντιθέτως θα σου προσφέρει τεράστιο χαμόγελο και ικανοποίηση κάθε φορά που θα πατάς το κουμπί της μίζας και θα ακούς αυτόν τον μαγικό ήχο που βγαίνει από την εξάτμισή του.

Είναι μια μοτοσυκλέτα για όλους εκείνους τους λάτρεις των ρετρό κατασκευών, που επιζητούν ένα διαφορετικό μέσο για τις μετακινήσεις τους.

Το Benelli Imperiale 400 διατίθεται σε δύο χρώματα -μαύρο και ασημί- με την τιμή του να διαμορφώνεται στα 4.580 ευρώ (χωρίς τέλος ταξινόμησης), ενώ συνοδεύεται και από 3ετή εργοστασιακή εγγύηση.

Εξοπλισμός Αναβάτη

Κράνος: Bell Custom 500

Μάσκα: Ariete Feather Goggles

Μπουφάν: Furygan Mistral Evo3

Γάντια: Furygan Jet All Season D30

Παντελόνι: Nordcode Jean Evo

Μποτάκια: Forma Swift Dry