Δοκιμή Harley-Davidson Street Rod: Harley με τα όλα του

Γράφει ο Κώστας Ταρναβάς  //  21.10.2017

Ήταν μέσα Ιουνίου. Είχε έρθει το Street Rod στην Ελλάδα. Εκείνες τις ημέρες γινόταν και το Summer Rust & Dust. Είχα στην κατοχή μου ένα ιαπωνικό adventure. Όμως σε ένα τέτοιο «event» πρέπει να πας με κάτι άλλο… πιοοοοοοοο

Πονηρός. Πάω στη Harley-Davidson Athena, εκεί όπου χτυπάει η καρδιά των Αμερικανών από το Milwaukee. Ζητάω από τον Αριστείδη (υπεύθυνος H-D Athena) το Streed Rod με το ακλόνητο επιχείρημα πως σε τέτοια εκδήλωση θα πρέπει να φανεί το νέο entry level μοντέλο τους που φτιάχνεται στην Ινδία υπό την καθοδήγηση και σύμφωνα με τις προδιαγραφές που επιβάλλουν οι Αμερικανοί. Συμφώνησε. Το πήρα και έφυγα. Πρέπει να ήταν η πρώτη μεγάλη βόλτα του Street Rod με τις special εξατμίσεις και τα απίστευτα διασκεδαστικά σκασίματα. Στο Rust & Dust ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί κοντοστέκονταν για να διαβάσουν έκπληκτοι το τεράστιο Harley-Davidson που αναγράφεται στο ρεζερβουάρ. Αρχές Οκτώβρη το ξαναπαίρνω. Όχι για μια βόλτα αλλά για μια εβδομάδα.

Harley γιατί…

Είναι Sportster, Dyna, CVO; Όχι, είναι Street. Μοιάζει με το πρωτότυπο RDX 800 που είχαμε πρωτοδεί το 2014, αλλά θυμίζει και το XLCR Café Racer των τελών της δεκαετίας του ’70. Η νέα οικογένεια της οποίας γενάρχης είναι το Street 750. Είναι Harley-Davidson που κατασκευάζεται στην Ινδία και κοστίζει κάτω από 10.000€. Είναι το μοντέλο που θα βάλει τη H-D σε πιο πολλά «σπίτια». Που θα προσελκύσει νέο αίμα, το οποίο οι Αμερικανοί σκοπεύουν να κρατήσουν για πάντα κοντά τους. Το Street Rod θα είναι μόνον η αρχή. Μια μοτοσυκλέτα που σε πείθει – αν ακούς την π@#$%!α του κάθε άσχετου - πως με ένα Harley μπορείς να κάνεις ό,τι και οι υπόλοιποι. Δηλαδή να κυκλοφορείς καθημερινά, να ταξιδεύεις και να πηγαίνεις στο περίπτερο αν δεν θες να περπατήσεις.

Τι μου θυμίζει;

Όλα τα παραπάνω γίνονται κατανοητά από την πρώτη ματιά. Η σχεδίαση του Street Rod δεν θυμίζει σε τίποτα τα παραδοσιακά cruiser της μάρκας. Ούτε Bobber είναι. Μοιάζει με street tracker, αλλά άνετα θα το χαρακτήριζες και power cruiser. Μια μοτοσυκλέτα θυμάμαι με ανάλογο κυβισμό και παραπλήσιο «χαρακτήρα». Το Moto Guzzi Griso 850.
Είναι συμπαγές, χαμηλό και μακρύ. Με πολλά καλώδια και ντίζες ατάκτως ειρημένα. Με φαρδύ ρεζερβουάρ, και τάπα που την παίρνεις μαζί σου στο βενζινάδικο. Μασκάκι γύρω από τον μικρό προβολέα και μίνιμαλ φτερό. Πιο πίσω το πράγμα «χοντραίνει». Το ουραίο τμήμα μου θύμισε Street Bob με την ελαφρώς αυτοκινητάδικη νοοτροπία. «Δίπατη» σέλα με τον συνεπιβάτη να αισθάνεται άβολα λόγω του μικρού κομματιού που του αναλογεί και τον αναβάτη να «κλειδώνει» σε μία θέση. Τα πόδια του λόγω της θέσης των μαρσπιέ να είναι λίγο πιο ψηλά και πιο μπροστά από εκεί που θα τα προτιμούσαμε, ενώ το τακούνι αυτού που βρίσκεται από την πλευρά της εξάτμισης πατάει κατευθείαν πάνω στο τελικό και για αυτό έχει τοποθετηθεί ένα χοντρό πλαστικό σε εκείνο ακριβώς το σημείο. Τα χέρια του πιάνουν το φαρδύ τιμόνι που «κόβει» πολύ, αλλά οι bar end καθρέφτες που προσφέρουν τέλεια ορατότητα φαρδαίνουν τη μοτοσυκλέτα και την κάνουν δυσκίνητη στην πόλη. Το κορμί κυρτώνει και τον ρόλο του ανεμοθραύστη παίζει το στήθος. Μπορεί να κουράζεσαι πιο γρήγορα, αλλά η θέση οδήγησης σε βοηθάει να ξεχάσεις. Το «ρολόι» μπροστά σου είναι όμορφο, αν και «μικρό το δέμας», έχει πολλές ενδείξεις σε μια μικρή οθόνη που ενσωματώνεται στο αναλογικό ταχύμετρο.

Ο άψογος V2

Το φιλτροκούτι στα δεξιά του V-2 προσδίδει τον κυβισμό του. Είναι 750 και υγρόψυκτος. Μοιάζει με αερόψυκτο… η παράδοση βλέπετε. Ο πίσω κύλινδρος εξέχει από τη μία μεριά με αποτέλεσμα να νοιώθεις μια «θέρμη» παραπάνω μόνο μέσα στην κίνηση. Η εξάτμιση είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη… Τόσο πολύ που κάθε φορά πριν πατήσω μίζα κοίταγα μήπως ακούσει κανείς ανέμελος τον βρυχηθμό του Street Rod και γυρίζοντας αντικρίσει το «κανόνι» να τον σημαδεύει… Τι απ’ όλα αυτά λοιπόν δεν σας θυμίζει Harley-Davidson;

Το κιβώτιο ταχυτήτων και ο κινητήρας είναι Harley. Από αυτούς της νέας γενιάς. Που δεν έχουν κραδασμούς. Για τη ροπή δεν έχω να πω τίποτα. Πάντα είχαν μπόλικη. O συγκεκριμένος είναι πολύ φιλικός και ελαστικός. Σε αυτό συμβάλλει και ο ιμάντας τελικής μετάδοσης. Η αίσθηση του δικύλινδρου δεν έχει χαθεί, αφού ακόμα και με 170 και τον αέρα να με μαστιγώνει είχα συντροφιά το υπόκωφο γουργουρητό του V-2. Όπως πρέπει!
Το ρόλο της προειδοποιητική λυχνίας μετά τα 150 χ.α.ω. παίζει η βελόνα που αρχίζει να τρεμοπαίζει. Σαν να σου λέει «μέχρι εδώ». Την αγνόησα μόνο για μια φορά και το Street Rod με αντάμειψε με 185 χ.α.ω. Το ρεζερβουάρ των 13,2 λίτρω χαρίζει μια αυτονομία πάνω 200 χλιομέτρων με την κατανάλωση να κυμαίνεται στα 6 λίτρα τα 100 χλμ. Όσο για το κιβώτιο ακριβέστατο με μαλακό συμπλέκτη και σχεδόν αθόρυβο. Η 1η σε όλα τα H-D πρέπει να «κουμπώνει» με θόρυβο και έτσι γίνεται και στο Street Rod.

Οι αναρτήσεις διαθέτουν σφιχτές ρυθμίσεις, γεγονός που συνάδει με το σπορ χαρακτήρα που θέλουν να περάσουν στο Street Rod οι άνθρωποι της Harley, όμως κουράζουν στα συνεχόμενα σαμαράκια λόγω των απότομων αποσβέσεων και μικρών διαδρομών. Τα φρένα διαθέτουν προοδευτικό δάγκωμα και σε χαμηλές ταχύτητες ακινητοποιούν με ευκολία τo Street. Θα εμφανίσουν αδυναμία όταν η ταχύτητες ανέβουν, όμως θα έπρεπε το Street Rod να ήταν εφοδιασμένο με πιο ισχυρό πακέτο. Ένα σετ σωληνάκια υψηλής πίεσης θα διορθώσουν την κατάσταση.

Βόλτα με τα όλα της

Ο καιρός στα μέσα Οκτώβρη είναι ό,τι πρέπει για «ξεκάρφωτες» βόλτες. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Μια μέρα ξεκινάω από Ναύπλιο για Πόρτο Χέλι. Η διαδρομή αυτή έχει από όλα. Μέχρι και αυτοκινητόδρομο. Όμως από τα 100 χιλιόμετρα, τα 80 είναι στροφές. Ο ήχος του μοτέρ σε συντροφεύει. Η απόδοσή του είναι εξαιρετική σε όλο το εύρος των στροφών. Στις μεσαίες τραβάει ευχάριστα και στις υψηλές νοιώθεις πως έχει και άλλη δύναμη να σου δώσει. Πραγματικά ενδιαφέρομαι ελάχιστα πόσους ίππους αποδίδει στον τροχό. Το γεγονός είναι ότι πάει όπως πρέπει. Ο ρυθμός παραμένει χαλαρός. Ο ήχος είναι αυτός που μου ψιθύριζε μέσα από το κράνος να συνεχίσω. Το Street Rod είναι σταθερό στις ευθείες και μέχρι τα 130 χ.α.ώ. μπορεί κάποιος να ταξιδεύει ξεκούραστα. Στις συνεχείς στροφές παρατηρείται μια νωχελικότητα, χαρακτηριστικό της γεωμετρίας του αλλά και των φαρδύτερων ελαστικών σε σχέση με το Street. Αλλά και των αναρτήσεων που θα θέλαμε να διαθέτουν καλύτερη πληροφόρηση και αίσθηση ώστε να μπορείς να μπεις με περισσότερα χιλιόμετρα. Παρ’ όλα αυτά, τα καταφέρνει μια χαρά και στρίβει ουδέτερα.
Οδήγησα για πολλή ώρα ακόμα. Έκανα μια ωραία βόλτα οδηγώντας την entry level μοτοσυκλέτα της Harley Davidson. Χαλαρός, με το μυαλό μακριά από σκοτούρες και καθημερινά προβλήματα. Νοιώθετε έτσι και εσείς κάνοντας βόλτα με τη μοτοσυκλέτα σας; Σε καλό δρόμο είμαστε τότε όλοι. Αν πάλι δεν μπορείτε να αισθανθείτε έτσι τότε… Ένα Street Rod θα σας περιμένει.

Δεν το παίζω ειδικός. Δεν έχω πολλές ώρες πάνω σε Harley. Μάλλον όμως η Street Rod σε μένα απευθύνεται. Που μου αρέσει ο μύθος, αλλά δεν μπορούσα να τον αποκτήσω. Τώρα όμως ήρθε η ώρα. Το ρολόι δείχνει 750!