Δοκιμή KTM 790 Adventure: Ctrl+Alt+Del

06.12.2019

Όταν ο υπολογιστής έχει κολλήσει και οι ελπίδες σιγά σιγά τελειώνουν, ο συνδυασμός τριών πλήκτρων είναι η μοναδική λύση για επανεκκίνηση

Κείμενο: Ηλίας Μπόσμος Φωτογραφίες: Φώτης Μανουσάκης, Νίκος Κούλαρος, Η.Μ

H συντριπτική πλειονότητα των κειμένων που έχουν γραφτεί για το 790 Adventure αναφέρεται στις διαφορές μεταξύ της «απλής» έκδοσης και της έκδοσης R, στο αν είναι ο συνεχιστής των (προσωπικά πολύ αγαπημένων) 950/990 και στο αν βάζει τρικλοποδιά στα «αρκουδόγκαζα» 1290. Αυτό όμως είναι κάτι που αδικεί τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα, αφού ούτε ο φτωχός συγγενής του R ή των μεγάλων V-2 είναι, ούτε ο απόγονος ενός θρύλου που πρέπει να ζει για πάντα στη σκιά του. Για την ακρίβεια, το 790 «σκέτο» είναι η πιο ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα που έχει κυλήσει από το αυστριακό εργοστάσιο και ένα από τα καλύτερα all round (με την ευρύτερη έννοια) της αγοράς. Εντυπωσιαστήκατε; Και εμείς, αν και... δεν το είχαμε σκοπό.

Τέλη Νοέμβρη και εγώ παραήμουν χαρμανιασμένος για βόλτα, οπότε δεν έβλεπα την ώρα να οδηγήσω όσο το δυνατόν περισσότερο το 790, ψάχνοντας για καμιά καινούργια διαδρομή στη Νότια Ρόδο και κάνοντας για ακόμα μια φορά όλες τις αγαπημένες, με τη θερμοκρασία τέλη Νοεμβρίου να αγγίζει τους 20 βαθμούς.

Όπου και όπως πρέπει

Αν έπρεπε να περιγράψω τα ΚΤΜ με μια λέξη, αυτή θα ήταν σίγουρα η πιο κατάλληλη. Ούτε η ακραία εμφάνιση, ούτε οι «ready to race» επιδόσεις δεν είναι τόσο έντονες όσο το συναίσθημα ότι, με έναν μαγικό τρόπο, τα πάντα είναι εκεί που πρέπει, λες και είναι σεταρισμένα για εσένα. Σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ ένα ΚΤΜ της τελευταίας δεκαπενταετίας (από SX και EXC μέχρι SD1290 και RC8) στο οποίο δεν «κούμπωσα» με την πρώτη, νομίζοντας από την πρώτη στιγμή ότι το οδηγώ χρόνια. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να μην ισχύει και για ένα μοντέλο στο οποίο πιστεύουν πολύ στο Mattighofen.Τα χέρια έρχονται και πιάνουν το τιμόνι ακόμα και με κλειστά μάτια (παρ’ όλα αυτά ρυθμίζεται σε έξι θέσεις, αφού μπορεί να μετακινηθεί έως 30mm) και αποπνέει την αίσθηση ενός ποιοτικού aftermarket fat bar. Γκριπ, μανέτες και χειριστήρια πλαισιώνουν αυτήν την «κομμένη και ραμμένη» στα μέτρα σου αίσθηση. 

Η TFT οθόνη, παρόμοιας φιλοσοφίας με τα 1290, είναι ευδιάκριτη ακόμη και με τον ήλιο να χτυπάει κόντρα, ενώ σε συνθήκες χαμηλής φωτεινότητας το φόντο γίνεται αμέσως λευκό για να φαίνεται πιο εύκολα. Ακόμα και αλλάζοντας τα settings της χαρτογράφησης, του ABS ή του traction control εν κινήσει, ο αναβάτης δεν θα χρειαστεί να σκύψει μπροστά. Αν και προσωπικά συνεχίζω να προτιμώ κοντέρ με βελόνες και δείκτες παρά συσκευές που θυμίζουν τάμπλετ, το όργανο ενδείξεων του 790 δεν παύει να είναι καλαίσθητο και λειτουργικό και παρόλο που είμαι λίγο «δεινόσαυρος» με οτιδήποτε έχει κουμπάκια, δεν δυσκολεύτηκα να βρω τα μενού για το traction control (σε 9 στάδια), τα riding modes (Street, Offroad, Rain και το έξτρα Rally) και το Cornering ΑBS.

Orange 10 days

Η σέλα είναι σχετικά στενή στο εμπρός τμήμα της και κάπως σκληρή, κάτι το οποίο με είχε προβληματίσει κατά την πρώτη, σύντομη γνωριμία με το 790 σε ένα «Οrange Day» τον περασμένο Απρίλη. Ύστερα από δέκα μέρες συμβίωσης, οδηγώντας οκτώ με δέκα ώρες, η αρχική εντύπωση αποδείχθηκε λανθασμένη. Είναι στενή μπροστά, αλλά στο πίσω μέρος παραμένει φαρδιά. Έτσι, στο ταξίδι μπορείς να μετακινηθείς λίγο πιο πίσω, ενώ σε ρυθμούς γρήγορης οδήγησης έχεις ένα σύνολο που δεν ανοίγει τα πόδια, παρέχοντας καλύτερη στήριξη, αφού οι προσαγωγοί είναι ελάχιστα ανοικτοί, σχεδόν σαν να είσαι σε κάποιο "πολεμικό" μονοκύλινδρο. Επίσης, το γεγονός ότι δεν ανοίγει τα πόδια όταν ακουμπάνε στο έδαφος καθιστά εύκολη την καθημερινή συμβίωση και με άτομα κάτω από τον μέσο όρο ύψους.

Η στήριξη του σώματος και η μετακίνηση γύρω από το ρεζερβουάρ είναι ένας πολύ βασικός λόγος που το R&D της ΚΤΜ επέλεξε αυτό το γεμάτο ρίσκο βήμα με το ρεζερβουάρ, ο σημαντικότερος όμως είναι η συγκέντρωση των μαζών όσο το δυνατόν πιο κοντά στο κέντρο βάρους. Αναλυτικότερα, χρησιμοποιώντας την τεχνογνωσία από το Dakar και τα Rally 450 η μοτοσυκλέτα έχει μια εξαιρετική συμπεριφορά αλλά και μια αξιόπιστη ένδειξη καυσίμου, όταν αυτό είναι κάτω από τη μέση. Ας μείνουμε λίγο σε αυτήν τη σημαντική λεπτομέρεια για το ταξίδι πριν πάμε στην οδηγική αίσθηση που αποκομίζει κανείς. Οι εκδρομικές μοτοσυκλέτες έχουν μεγάλα ρεζερβουάρ για να έχουν μεγάλη αυτονομία.

Τελεία και... παύλες

Όλα είναι λοιπόν μια χαρά, έχεις αφήσει το κεφαλοχώρι καμιά 30 χιλιόμετρα πριν, έχεις κάνει μερικές αναστροφές για να δεις τον καταρράκτη ή το γεφύρι και ενώ το φως λιγοστεύει, αποφασίζεις να επιταχύνεις λίγο για να μη σε πιάσει το κρύο πάνω στο βουνό. Η μοτοσυκλέτα έχει αναμμένες τρεις παύλες στην ένδειξη για το καύσιμο, όμως ύστερα από καμιά δεκαριά χιλιόμετρα, το μάτι ενστικτωδώς πέφτει στο κοντέρ και κάπου εκεί ανακαλύπτεις έντρομος ότι έχει μείνει μόνο μία παύλα. Είσαι μόνος, στη μέση του πουθενά, σε έναν δρόμο που δεν τον λες και πολυσύχναστο και το τελευταίο πράγμα που θέλεις είναι να μείνεις από βενζίνη, οπότε ξεκινάς να οδηγείς συντηρητικά, τρώγοντας άδικα το κρύο, ενώ θα μπορούσες να φτάσεις νωρίτερα. Την επόμενη ημέρα, ή την ίδια, αν κάποια στιγμή βρεις βενζίνη σε κάποιο χωριό, συνειδητοποιείς ότι εκεί που νόμιζες ότι θα μείνεις στα επόμενα εκατό μέτρα, στο ρεζερβουάρ υπήρχαν ακόμα 3-4 λίτρα, τα οποία όμως λόγω της μετατόπισης δεν μπορούσε να τα «πιάσει» το φλοτέρ. Το γεγονός ότι το 790 έχει τόσο αξιόπιστη ένδειξη βενζίνης όταν έχει λίγο καύσιμο στο ρεζερβουάρ είναι μια εξαιρετικά σημαντική λεπτομέρεια όχι στα χαρτιά, αλλά στην πράξη.

Και το πάρτυ ξεκινάει

Οδηγώντας το σε ορεινό, επαρχιακό δίκτυο, το σύνολο θα εντυπωσιάσει. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα βαρετό εκδρομικό on-off με περιορισμένες οδηγικές ικανότητες, αλλά ένα καλοστημένο“dual sport-adventure”, δηλαδή μια μοτοσυκλέτα για αναβάτες που θέλουν να χαίρονται την οδήγηση σε άσφαλτο και χώμα. Σου δίνει την εντύπωση μιας μοτοσυκλέτας δρόμου και όχι διπλής χρήσης, με αίσθηση στο «περίπου». Το δικύλινδρο μοτέρ τραβάει δυνατά από χαμηλά-η ύπαρξη traction control σε εννέα στάδια επιτρέπει δυνατές επιταχύνσεις υπό κλίση, ενώ ο εν σειρά κινητήρας έχει τρομερή διάρκεια ψηλά και διάθεση να στροφάρει τρελά, χωρίς ξεσπάσματα, οπότε κατά τις πρώτες βόλτες να συναντήσεις άθελα τον κόφτη.

Κάπου εκεί μπαίνει στο παιχνίδι και κάτι το οποίο μερικά χρόνια πριν συναντούσαμε μόνο σε μοτοσυκλέτες που μάχονταν το χρονόμετρο, το quickshifter, με το οποίο ήταν εξοπλισμένο η μοτοσυκλέτα της δοκιμής και διατίθεται ως έξτρα. Με το γκάζι σε πλήρη περιστροφή είτε όχι, η επιτάχυνση στις παρατεταμένες στροφές είναι συνεχής και η μοτοσυκλέτα θυμίζει ψηλό sport touring παρά on-off. Το quickshifter βέβαια μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε κατεβάσματα, με κλειστό το γκάζι, αν και προσωπικά προτίμησα τον παραδοσιακό τρόπο.

Γνήσιος Ευρωπαίος

Το 790 εμπνέει τρομερή εμπιστοσύνη στον αναβάτη και ο ήχος τον τσιγκλάει, κάνοντάς τον να επιλέγει διαδρομές με συνεχείς στροφές και να μη σταματά ούτε για φωτογραφίες. Το «πάτημά» του δεν θυμίζει ότι έχει μπροστινή ρόδα 21in (την οποία φοβάσαι ότι θα σε «πουλήσει» όταν ο ρυθμός ανέβει), ενώ σε συνδυασμό με τους μεγάλους μοχλούς του τιμονιού και το χαμηλό κέντρο βάρους δημιουργούν ένα σύνολο που μπορεί να κινηθεί εντυπωσιακά σβέλτα, με τρομερή ευκολία και μεγάλη άνεση, τόσο που θέτει νέα στάνταρ στην κατηγορία. Το 790 δίνει την εντύπωση ότι σχεδιάστηκε για οδηγική απόλαυση στους αλπικούς αυχένες των Άλπεων και των Πυρηναίων (ή της Πίνδου), εκεί όπου τα ανισόπεδα μπαλώματα και η ταλαιπωρημένη άσφαλτος από τις χιονοστιβάδες και τα εκχιονιστικά δίνουν τη θέση τους σε κομμάτια που θυμίζουν πίστα και (συνήθως ευρωπαϊκές) μοτοσυκλέτες με ροπάτους κινητήρες, καρατιμόνες και ψηλές, ποιοτικές αναρτήσεις ντροπιάζουν υπερόπλα με φερινγκ.

Είναι ένα γνήσιο παιδί της μοτοσυκλετιστικής κουλτούρας της Ευρώπης, εκεί όπου τύποι με διαιρούμενες φόρμες και ένα tank bag γράφουν καμιά πεντακοσαριά χιλιόμετρα σε στροφιλίκια σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, παρόλο που ο καιρός δεν είναι σχεδόν ποτέ καλός.

On-Off χιλιομετροφάγος

Η κάλυψη από τον αέρα δεν είναι συνήθως ο πρωταρχικός λόγος επιλογής μιας μοτοσυκλέτας, αλλά είναι πάντοτε καλοδεχούμενη, αφού επιτρέπει υψηλές μουαγιέν και κάλυψη πολλών βαρετών χιλιομέτρων στην εθνική. Και εδώ το 790 εμφανίζεται καλοστημένο και καλοσχεδιασμένο, καθώς πέραν της ακλόνητης συμπεριφοράς στα «πολλά» και της εξαιρετικά μικρής κατανάλωσης, καλύπτει ικανοποιητικότατα κεφάλι, κορμό και πόδια (τα τελευταία λόγω του ρεζερβουάρ), πράγμα που το κάνει μιας πρώτης τάξεως δρομέα μεγάλων αποστάσεων είτε επιλέξετε να... πληρώσετε διόδια, είτε όχι.Tόσο πολύ που ο ημίτρελος Λιθουανός Karolis Mieliauska (που τον περασμένο Φλεβάρη οδήγησε για 1.000km ένα YamahaTenere 660 στη Σιβηρία, με θερμοκρασίες που έφταναν τους -56C) επέλεξε ένα 790 για να κάνει τον γύρο του κόσμου σε 40 μέρες, διανύοντας 20.000km και μόνο διθυραμβικά σχόλια είχε να κάνει για αυτόν τον αυστριακό μαραθωνοδρόμο.

Στο χώμα τα πράγματα δεν χαλάνε την υπόλοιπη εικόνα, αρκεί να μείνετε στο εύρος χρήσης της μοτοσυκλέτας. Μπορεί να κινηθεί με μεγάλη ευκολία σε πιο απαιτητικά χωμάτινα τερέν και δεν αρκείται σε μια απλή διέλευση σε βατούς χωματόδρομους. Με τροχούς στις σωστές διαστάσεις για χώμα, πλήρη προστασία σε κινητήρα και μανέτες, μεγάλες διαδρομές αναρτήσεων και όλα τα ηλεκτρονικά βοηθήματα για εκτός δρόμου οδήγηση να σετάρονται εύκολα (με τον αριστερό αντίχειρα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα) μεταμορφώνεται σε έναν γρήγορο και εύκολο χωμάτινο χιλιομετροφάγο. Η απόσταση από το έδαφος είναι επαρκής, η χαμηλή σέλα και το βάρος δεν δημιουργούν αισθήματα ανασφάλειας και όσο οι ρυθμοί παραμένουν σε "γρήγορο εκδομικό enduro" η κατάσταση παραμένει ιδανική.

Όταν βέβαια μιλάμε για ταξίδια στο χώμα, θα πρέπει να δούμε και τη συμπεριφορά μιας μοτοσυκλέτας ακόμα και δικάβαλη. Κάνοντας μπόλικα χιλιόμετρα στο χώμα με παρέα, αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι το 790 βρίσκεται στο στοιχείο του. Σε ανηφορικές φουρκέτες με κυλιόμενες πέτρες η μπροστινή ρόδα δεν χάνει τη γραμμή της, σε κομμάτια με χαλίκι δεν παρουσιάζει φαινόμενα πλεύσης και αυτό που τελικά μένει είναι ένα αίσθημα ασφάλειας και εμπιστοσύνης που επιτρέπει στον αναβάτη είτε να απολαύσει τη θέα και τη διαδρομή, είτε να «βάλει κάτω το κεφάλι» για να βγάλει τα χιλιόμετρα μέχρι το σημείο διανυκτέρευσης. Για «κανονική» έως σβέλτη εκτός δρόμου οδήγηση, το 790 με το πιρούνι χωρίς ρυθμίσεις κρίνεται υπεραρκετό. Τώρα, για φορτωμένες 3ες σε ανηφορικές κροκάλες αλά Chris Birch και Adam Riemann υπάρχει και η έκδοση R.

Στην πόλη η «let’s get lost»αίσθηση παραμένει και αν εξαιρέσεις την κάπως ενοχλητική ζέστη που βγάζει το μοτέρ είναι μια πρώτης τάξεως μοτοσυκλέτα για να αισθάνεσαι... τουρίστας στην ίδια σου την πόλη. Ελαφρύς συμπλέκτης, γεμάτο μοτέρ, τιμόνι που κόβει και περνάει πάνω από καθρέφτες θα κάνουν τη συμβίωση μαζί του τρομερά εύκολη και, σε αντίθεση με τα μαστόδοντα, δεν αισθάνεσαι ότι το τυραννάς. 

Άνεση, ποιότητα, ευκολία

Πολυδιάστατο και πολύπλευρο, με όλα τα ηλεκτρονικά βοηθήματα που απαιτεί ο σύγχρονος αναβάτης, το 790 παρουσιάζει ένα εκπληκτικό εύρος χρήσης και ευκολίας. Τη μια στιγμή μπορεί να είναι ένα καθημερινό μουλάρι με κατανάλωση mega scooter και την άλλη να χαρίζει άπειρες στιγμές οδηγικής απόλαυσης ανεβαίνοντας το οποιοδήποτε Grossglockner (τον πιο διάσημο αλπικό αυχένα της Αυστρίας, στα 2.500μ.), ενώ θα χαρίσει την απαραίτητη άνεση και πολυτέλεια για τα βαρετά, νυχτερινά και κρύα χιλιόμετρα της επιστροφής από την Ιονία Οδό ύστερα από μέρες χωμάτινης διάσχισης της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η τιμή απόκτησης, λίγο κάτω από τις 14.000ευρώ, σίγουρα δεν δίνει την εντύπωση ότι το «αφεντικό τρελάθηκε», όμως δύσκολα μπορεί να βρει κανείς μοτοσυκλέτα που συνδυάζει τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα με τέτοιον τρόπο, όντας τόσο εύκολη οδηγικά.

Εξοπλισμός αναβάτη Motomarket: Κράνος Bell MX-9 Adventure MIPS Stryker - Jacket Fovos Explorer KNOX 4 Season - Γάντια Fovos Explorer Softshell- Παντελόνι Nordcap Montreal