Δοκιμή Ducati Hypermotard 950: New age

03.10.2019

Δεκατέσσερα χρόνια μακριά, πίσω στο 2005, το περίπτερο της Ducati στην έκθεση του Μιλάνου γέμισε κόσμο γύρω από ένα πρωτότυπο. Ήταν μια διαφορετική μοτοσυκλέτα για τα δεδομένα του Borgo Panigalle και άρεσε πολύ. Τόσο που κέρδισε το βραβείο της ομορφότερης μοτοσυκλέτας της έκθεσης

Κείμενο: Άρης Παπαπαναγής Φωτογραφίες: Θοδωρής Ερμήλιος

Λεπτή και λυγερή, κατακόκκινη, με επιθετικές γραμμές, δεν ήθελε και πολύ για να στοιχειώσει τα όνειρά μας. Με τις ψηλές αναρτήσεις και τον λατρεμένο αερόψυκτο κινητήρα των 1.100 κυβικών έδινε υποσχέσεις για κάτι διαφορετικό, ενώ το μονό δισκόφρενο μπροστά έκλεινε το μάτι με νόημα σε όσους πάντα ήλπιζαν σε κάτι παραπάνω…

Τις υποσχέσεις αυτές τις κράτησε (σ.σ. εκτός τελικά από το μονό δισκόφρενο που έπεσε θύμα “δημοσκοπήσεων”) με το παραπάνω, όταν το 2007 μπήκε στην παραγωγή.
Ήταν όπως όφειλε να είναι μια μοτοσυκλέτα: παιχνίδι! Ωραίο Παιχνίδι. Για τέλειες βόλτες, για σούζες, στροφιλίκια, έντο και άλλες βλακείες για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν άλλαξαν πολλά. Το κοινό, η οικονομία, η διοίκηση της Ducati και κάμποσα μοντέλα Hypermotard. Οδηγώντας το τελευταίο, το 950, αμέσως μού γεννήθηκε ένα ερώτημα: «Γιατί αποφάσισαν εκεί στα meeting της εταιρείας να στρίψουν σε άλλο δρόμο;» «Γιατί επέλεξαν να μετατρέψουν μια μοτοσυκλέτα που στρίβει εύκολα και αέρινα, που σουζάρει και βολτάρει πιο γλυκά και από νεραντζάκι, σε αγρίμι, με ζόρικο γκάζι και δύσκολους τρόπους;»
Κατέληξα, συνδυάζοντας απόψεις και γνώσεις, ότι αυτό προτάσσει η νέα, ηλεκτρονική εποχή της μοτοσυκλέτας, η λεγόμενη και “New Age”.

Αναζητώντας την εξέλιξη

Η αλλαγή στον χαρακτήρα του Hypermotard δεν έγινε βέβαια από τη μια μέρα στην άλλη. Μοιάζει δραματική αν οδηγήσεις το 1100 και αμέσως μετά το 950. Αν όμως κάνεις μια βόλτα με το 821, τότε που ο κινητήρας έγινε υγρόψυκτος, το έργο αποκτά συνοχή.
Η τοποθέτηση υγρόψυκτου κινητήρα ήταν πάντα καθοριστικής σημασίας αλλαγή για τον χαρακτήρα των Ducati. Από τα SS, τα Monster και τελικά τα Hypermotard. Λες και το παραφλού προσθέτoντας γκάζι και αγριάδα αφαιρούσε τον παιχνιδιάρικο και εύκολο χαρακτήρα των αερόψυκτων. Αυτό συνέβη και με το 821 του οποίου αποτελούν εξέλιξη το 939 και για φέτος το 950.
Υγρόψυκτος παραμένει ο κινητήρας και, παρά το όνομα, διαθέτει τα ίδια 937cc με το προηγούμενο μοντέλο. Με αυξημένη συμπίεση στο 13,3 (από 12,6), αγριότερους εκκεντροφόρους και επανασχεδιασμένη τροφοδοσία και εξάτμιση υπόσχεται πιο φουσκωμένη καμπύλη και έναν ίππο παραπάνω (114hp/9000rpm). Βουτάει έτσι πιο βαθιά στη θολή -έστω για την ώρα- λίμνη που ονομάζουμε “Νέα Εποχή”.

Στο στήσιμο του πλαισίου συναντάμε ακριβώς την ίδια γεωμετρία με το 939, αλλά με νέο ελαφρύτερο κατά 1kg χωροδικτύωμα και ατσάλινο υποπλαίσιο που έφερε ξανά τις εξατμίσεις κάτω από τη σέλα.
Τo απλό μοντέλο που είχαμε για δοκιμή φοράει αμορτισέρ Sachs και 50άρι, πλήρως ρυθμιζόμενο πιρούνι της Marzocchi. Το τελευταίο αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη, αφού η απλή έκδοση του 939 φορούσε ένα μη-ρυθμιζόμενο Kayaba το οποίο δεν στεκόταν στο ύψος του συνόλου. Στα φρένα οι monoblock, ακτινικές Brembo με 320mm δίσκους αποτελούν σίγουρη επιλογή και δεν είχαν κανέναν λόγο να αλλάξουν.

Ειδικά όταν συνεργάζονται με το Cornering ABS Evo της Bosch που τιθασεύει την περίσσεια δύναμή τους σε κακή άσφαλτο και στο βρεγμένο.
Παρέα με το ABS υπάρχουν και άλλα ηλεκτρονικά μέσα “εξημέρωσης”. Το Ducati Traction Control και το Ducati Wheelie Control το οποία δεν επιτρέπουν στο πίσω τροχό να σπινιάρει και στον μπροστινό να σουζάρει.
Εδώ, ίσως κάποιος “παλαιοεποχίτης” αναρωτηθεί “γιατί να τα περιορίσουμε όλα αυτά σε μια μοτοσυκλέτα-παιχνίδι σαν το Hypermotard;”
Γιατί ο τρόπος που παίζουμε στη “Νέα εποχή” είναι διαφρετικός. Έχει οθόνες και κουμπάκια που αν τα ψάξεις και τα πατήσεις ανακαλύπτεις πως όλα τα “control” αναιρούνται. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που την ανακαλύπτεις οδηγώντας το νέο Hypermotard 950.

Η αρχή του παιχνιδιού

Παραλαμβάνοντας πλέον μια νέα μοτοσυκλέτα για δοκιμή το παιχνίδι μαζί της ξεκινά προτού κυλήσουν οι τροχοί. Αρχίζει μόλις ανάψει η πολλαπλών επιπέδων οθόνη και παίζεται με τα κουμπάκια στο τιμόνι τα οποία παρέχουν πολλές επιλογές.
Στην περίπτωση του Hyper μπορείς να επιλέξεις μεταξύ τριών επιπέδων ABS, ένα εκ των οποίων αφήνει τον πίσω τροχό να ντριφτάρει. Στον δρόμο αυτή η ρύθμιση αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο να εξακριβωθεί και να χρησιμοποιηθεί- τουλάχιστον με τις οδηγικές ικανότητες του γράφοντος. Ο Ruben Xaus, ωστόσο, στην παρουσίαση του μοντέλου επανέλαβε τη θρυλική φωτογραφία με εκείνο το ντριφτ, με γόνατο κάτω και ένα χέρι...
Αυτή, όμως, ήταν μια ιδιότητα του πρώτου Hypermotard. Μπορούσες να παίζεις μαζί του χωρίς να είσαι “παγκόσμιος”.

Επιλέγοντας τη θέση sport καλύπτονται από την ασφάλεια του ABS όλες οι περιπτώσεις, εκτός ίσως από τη βροχή στους ελληνικούς δρόμους. Τότε θα χρειαστεί η πιο ευαίσθητη ρύθμιση στη θέση 3. Το ABS της Bosch είναι το μοναδικό ηλεκτρονικό βοήθημα που θα θέλαμε και στο πρώτο Hypermotard.
Αλλάζοντας οθόνη καλούμαστε να επιλέξουμε το επίπεδο του traction control ανάμεσα σε 8 θέσεις. Ρυθμισμένο στις πιο “αυστηρές” 4-8 και κινούμενοι στους αθηναϊκούς δρόμους, επεμβαίνει συνέχεια, μειώνοντας την αίσθηση δύναμης. Βάζοντάς το στη θέση OFF συνειδητοποιείς ότι η μοτοσυκλέτα είναι σχεδιασμένη να δουλεύει με traction control. Ειδικά σε κλειστές, γλιστερές διαδρομές χρειάζεσαι την εμπιστοσύνη που εμπνέει ο ηλεκτρονικός έλεγχος της δύναμης για να ανοίξεις νωρίς και με αυτοπεποίθηση το γκάζι. Αν δεν το κάνεις, η μοτοσυκλέτα δεν θέλει να ακολουθήσει τη γραμμή της, ”βαραίνει” το μπροστινό και δυσκολεύει κι άλλο το στρίψιμο. Προσωπικά, προτιμήσαμε το traction control στις θέσεις 1-3.

Άλλη μια ηλεκτρονική βοήθεια που μας παρέχει η Ducati είναι το wheelie control. Αν επρόκειτο για το αερόψυκτο μοντέλο, θα μιλάγαμε για ύβρη. Στην περίπτωση όμως του 950 και της νέας εποχής, καλά κάνει και υπάρχει. Από εμπειρία θα σας πούμε ότι βάζοντάς το στη θέση off, σε συνδυασμό με τη φουσκωμένη ροπή και την ασαφή αίσθηση στο γκάζι λόγω traction και “by wire” γκαζιού μπορεί εύκολα να έρθεις σε δύσκολη θέση. Στο 1 κάνεις μια χαρά σουζίτσες, απλά δεν ξεφεύγεις.

Ακολουθεί η επιλογή ενός εκ των τριών riding modes (sport, touring, urban), τα οποία περιέχουν κάποιες εργοστασιακές ρυθμίσεις των υπολοίπων παραμέτρων, αλλά μπορούν και να προσαρμοστούν στις προτιμήσεις του αναβάτη. Μέσα σε αυτές τις παραμέτρους βρίσκεται και η επιλογή για την απόδοση και την απόκριση του κινητήρα. Πλήρης ή μειωμένη δύναμη σε συνδυασμό με γλυκιά ή απότομη απόκριση. Λόγω εμπειρίας και με άλλες μοτοσυκλέτες της “νέας εποχής” έχουμε παρατηρήσει ότι οι εταιρείες επιλέγουν ο χάρτης με την πλήρη δύναμη και την απότομη απόκριση να εντυπωσιάζει τρομάζοντας κάπως τον αναβάτη. Δεν βοηθάει στο στρίψιμο, εντούτοις σπρώχνει σε ντραγκστεράδικες εκκινήσεις και φαναριές. Η φουλ δύναμη με γλυκιά απόκριση ταιριάζει καλύτερα σε στριφτερές μοτοσυκλέτες. Μας αρέσει περισσότερο και ας ακουγόμαστε old school.

Παραδοσιακές αξίες

Όσο και αν επηρεάζεται από την παρουσία των ηλεκτρονικών, η συνεργασία του συνόλου πλαίσιο-κινητήρας-αναρτήσεις-φρένα είναι αυτή που δίνει τον οδηγικό χαρακτήρα μιας μοτοσυκλέτας.
Στην περίπτωση του νέου Hypermotard ο χαρακτήρας αυτός είναι απαιτητικός προς τον αναβάτη και τις συνθήκες. Προτιμά καλή άσφαλτο και ανοιχτές - γρήγορες διαδρομές για να δείξει το ταλέντο του.
Σταθερό και ταυτόχρονα γρήγορο στις αλλαγές κατεύθυνσης βοηθάει να στρίψεις ακόμα και με τα 240km/h τελικής ταχύτητας που θα δείξει το κοντέρ του. Το μπροστινό μένει βιδωμένο στην καλή άσφαλτο και τα φρένα είναι έτοιμα να επαναφέρουν άμεσα την τάξη.
Η εικόνα αλλάζει άρδην σε σφιχτό στροφιλίκι με μέτρια ή κακή άσφαλτο. Η γεωμετρία του πλαισίου σε συνδυασμό με το “ύφος” του κινητήρα απαιτούν προσπάθεια για να στριμωχτεί η μοτοσυκλέτα σε κλειστές γραμμές, οι επίμονες και ανυπόμονες υγρόψυκτες “πιστονιές” του μοτέρ δυσκολεύουν τη διατήρηση χαμηλών ταχυτήτων και το βαρύ σε αίσθηση μπροστινό ζητά επίμονα καλή άσφαλτο. Τα φρένα κάνουν και εδώ καλά τη δουλειά τους, αλλά το έξτρα βάρος που προσθέτουν μπροστά δεν βοηθά στην είσοδο των στροφών. Βρισκόμενος σε αυτήν την άβολη σχετικά θέση, ο αναβάτης δεν μπορεί παρά να “ακουμπήσει” στα ηλεκτρονικά. Πρέπει να τα εμπιστευθείς, να χαλαρώσεις και τότε κάπως βελτιώνεται η κατάσταση. Ανακαλώντας δε στη μνήμη εποχές που μετά το αερόψυκτο Monster 900 παλεύαμε στους ελληνικούς δρόμους με τα S4s, καλωσορίζω τα ηλεκτρονικά.

Ποιος είναι αυτός ο νέος δρόμος;

Χάρη σε ένα σύνθετο “μοχλισμό”, όπου ρόλο υπομοχλίων παίζουν ο υγρόψυκτος κινητήρας και τα ηλεκτρονικά και ρόλο μοχλού το αγοραστικό κοινό, το Hypermotard αλλάζει δρόμο. Δεν είναι πια η εύκολη μοτοσυκλέτα που εντυπωσίασε κάποτε με την ευκολία της ακόμα και φανατικούς αντι-Ducatisti συναδέλφους.
Είναι μια δυνατή, υγρόψυκτη Ducati, με αυστηρό στρίψιμο για ιταλικές ορεινές διαδρομές. Ενσαρκώνει με το χαρακτηριστικό ύφος της νέας εποχής την παραδοσιακή ιταλική νοοτροπία του Borgo Panigalle. Θα ικανοποιήσει τους αυθεντικούς Ducatisti, αλλά δεν θα απλώσει το χέρι σε εκείνους που αρέσκονταν στην αίσθηση του 1100.
Παρατηρώντας ωστόσο τον σύγχρονο ανταγωνισμό, οι επιλογές της Ducati εναρμονίζονται με τις προσταγές της αγοράς και δίνει στον κόσμο αυτό που δείχνει έμπρακτα να αναζητά: ωμή δύναμη και καπριτσιόζικη οδηγική συμπεριφορά με ηλεκτρονικά χαλινάρια!

Η έκδοση SP

Παραδοσιακά η Ducati, παρέα με μια οικονομικότερη έκδοση για κοινούς θνητούς, παρουσιάζει και μια Special με εξωτικά περιφερειακά, ενίοτε διαφορετικές επιδόσεις και πάντα σημαντικά ακριβότερη. Στην περίπτωση του Hypermotard 950 η έκδοση αυτή λέγεται SP και έχει τις εξής διαφορές:

- Πιρούνι Ohlins 48mm, πλήρως ρυθμιζόμενο, με διαδρομή 185mm
- Αμορτισέρ Ohlins, πλήρως ρυθμιζόμενο, με διαδρομή 175mm
- Ύψος σέλας 890mm
- Ελαστικά Pirelli Diablo Supercorsa SP
- Μεταξόνιο 1.498mm
- Σφυρήλατοι τροχοί Marchesini
- Στάνταρ Ducati Quick Shifter
- Carbon φτεράκι μπροστά και κάλυμμα ιμάντων χρονισμού

Εξοπλισμός αναβάτη Motomarket: Κράνος Airoh Valor silver matt + mirror lens - Μπουφάν Nordcap Terra Flow Dark