Δοκιμή Triumph Tiger 800 XCx: Συνδυάζοντας λογική και συναίσθημα

Γράφει ο Ηλίας Μπόσμος  //  15.05.2019

Μιας και τα spoiler τόσο στα MotoGP όσο και στις σειρές είναι της μόδας, ας ξεκινήσουμε από το τέλος αποκαλύπτοντας το συμπέρασμα της δοκιμής. Το Triumph Tiger 800 XCx είναι μια από τις κορυφαίες προτάσεις της αγοράς, ανεξαρτήτως κατηγορίας

Φωτογραφίες: Ηλίας Μπόσμος

Ο «αγγλόφιλος» που μεγάλωσε με τις αφίσες των λαχανί 955 θα πετάξει τη σκούφια του με αυτή τη σύγχρονη «Μέγκλα», ο αναβάτης ενός μεσαίου on-off θα κάνει ένα σημαντικό upgrade και ο πρώην κάτοχος street μοτοσυκλέτας δεν θα στραβοκοιτάξει την κοπέλα του που τον έπεισε για κάτι πιο “όρθιο” και ευρύχωρο.

Μια «σωστή επιλογή»

Υπάρχουν μοτοσυκλέτες που όταν τις οδηγείς μπορείς να σκεφτείς το όνομά σου γραμμένο στην άδεια κυκλοφορίας και υπάρχουν και άλλες που είναι ό,τι πρέπει για να είναι κάποιου γνωστού, ή ακόμα καλύτερα, μιας αντιπροσωπείας. Οι πρώτες είναι χρηστικές και πολύπλευρες, μια επιλογή με βάση τη λογική, οι δεύτερες είναι απαιτητικές, εξειδικευμένες και συνήθως ακριβές. Δίνοντας το κλειδί σκέφτεσαι «τι ωραία μοτοσυκλέτα, αν μπορούσα να έχω δύο-τρεις, θα την ήθελα στο γκαράζ μου!». Υπάρχουν όμως και κάποιες άλλες, πολύ λίγες, που συνδυάζουν τη λογική αλλά και το συναίσθημα, και όταν ο ολικός χιλιομετρητής γίνει πενταψήφιος, παραμένουν μια «σωστή» επιλογή με βάση την πραγματική χρήση αλλά και τα έξοδα απόκτησης/συντήρησης. Για εκείνες συνεχίζεις να στρέφεις το κεφάλι ενώ απομακρύνεσαι με τα πόδια, για μια τελευταία ματιά.

Deja vu

Οι δέκα μέρες παρέα με το ανανεωμένο Triumph Tiger 800 XCx στη Ρόδο είχαν μπόλικες στιγμές déjà vu, καθώς ξύπνησαν μνήμες από τις μέρες που ήμουν ένας σχεδόν ευτυχής κάτοχος ενός ευρωπαϊκού, μεσαίου on-off. Στην πόλη το τιμόνι έκοβε αρκετά, η άνετη όρθια θέση οδήγησης επέτρεπε πλήρη επόπτευση του δρόμου, οι μεγάλοι τροχοί και αναρτήσεις φίλτραραν όλες τις ανωμαλίες του οδοστρώματος. Στο ταξίδι το πίσω μέρος φιλοξενούσε δεύτερο άτομο και τρεις βαλίτσες για αποδράσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Αν ο δρόμος στον χάρτη ήταν χρώματος άσπρου, πράσινου, κίτρινου, δεν είχε και τόση σημασία. Το ψηλό μηχανάκι με τα 50-50 λάστιχα θα τα κατάφερνε εύκολα ή δύσκολα. Και ύστερα παρουσιάστηκε το πρώτης γενιάς Street Triple R. Έχασα τον ύπνο μου και μέσα σε μια εβδομάδα έδωσα κοψοχρονιά το πιστό on-off με τα 130.000χλμ και είχα στα χέρια μου ένα πορτοκαλί τρικύλινδρο με ανοικτές Arrow. Η συνεπιβάτης έμαθε να κουβαλάει στην πλάτη τα απολύτως απαραίτητα και εγω στρίμωξα τα εκδρομικά σε ένα tank bag. Οι διαδρομές έγιναν αυστηρά ασφάλτινες, όμως ο πόθος να το οδηγώ αδιάκοπα με έκανε να γράφω ακόμα περισσότερα χιλιόμετρα τα Σαββατοκύριακα. Στο υπόγειο γκαράζ ο τρικύλινδρος ήχος έκανε περισσότερο υποφερτά ακόμα και τα πρωινά της Δευτέρας. Στον Περιφερειακό Υμηττού, τα ορεινά στροφιλίκια και τα Μέγαρα, η ξυραφένια αίσθηση και το γραμμικό μοτέρ έκαναν το αίμα να βράζει. Πώς θα ήταν άραγε το ιδανικό μηχανάκι; Ίσως αν συνδύαζε τα καλά ενός on-off με το over-engineered σύνολο ενός μεταλλαγμένου Daytona.

200 αλλαγές

Η Triumph έκανε φυσικά τη δική της πρόταση πριν από αρκετά χρόνια, παρουσιάζοντας το Tiger 800 με τροχούς 21 (ΧC) και 19in (ΧR), όμως χάρη στην πρόσφατη ανανέωση (αν και με πάνω από 200 αλλαγές, καλό θα ήταν να μιλάμε για νέας γενιάς μοντέλο και όχι για ανανέωση), το σύνολο κρίνεται καλύτερο από ποτέ. Φαίνεται σαν οι Άγγλοι να έβαλαν τα δυνατά τους για να κατακτήσουν την κορυφή. Να παρουσιάσουν ένα μοντέλο πιο ώριμο και ολοκληρωμένο από ποτέ, διορθώνοντας τα αδύνατα σημεία και τονίζοντας τα δυνατά. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Σύντομη «βόλτα» στην Αθήνα

Σιλουέτα λεπτή, ψηλή, αθλητική, αρχικά προκάλεσε μια μικρή αμηχανία λόγω ύψους σέλας, όμως ακόμα και με 1.72cm τα δύο άκρα ακουμπάνε στο έδαφος, εξαιτίας της λεπτής σέλας που δεν ανοίγει τα πόδια. Τα χέρια πιάνουν το τιμόνι σε φυσική θέση. Ούτε πολύ μπροστά, ούτε πολύ πίσω, παπουδίστικα. Σωστό άνοιγμα, λίγο πιο ανοιχτά από τους ώμους. Ποιότητα κατασκευής βγαλμένη από επώνυμο after market fat bar. Κλειδί στον διακόπτη, συμπλέκτης, μίζα και το μοτέρ ξυπνάει. Γνώριμο γουργουρητό, λιγότερο οξύς ήχος στις ξερογκαζιές. Μαλακή πρώτη, ελαφρύς συμπλέκτης. Ροπή από χαμηλά. Ανάμεσα στα αμάξια, κατεβαίνοντας τη Συγγρού, βιαστικός για το λιμάνι του Πειραιά, η λεπτή σιλουέτα ελίσσεται με χάρη ανάμεσα στα κίτρινα αμάξια και τα διπλά λεωφορεία που καθόλου δεν μου έλειψαν.

Tour de Rodos

Επόμενο πρωί και το καράβι έχει φτάσει στη Ρόδο. Γρήγορη γνωριμία με το πορτοκαλί ξαδελφάκι του όσο παίρνω δύο αλλαξιές και καρφί για Νότια Ρόδο. Δικάβαλος στον επαρχιακό, νιώθω ότι το οδηγάω χρόνια. Αν έχω αισθανθεί τόσο άνετα σε on-off από την πρώτη στιγμή- τα πάντα είναι ελεγχόμενα και προβλέψιμα, δεν θα γλιστρήσει, δεν θα κουνήσει, το φρένο θα έχει όσο δάγκωμα πρέπει, το μοτέρ δεν θα είναι κούφιο, τα χειριστήρια δεν θα με απασχολήσουν (και πάει λέγοντας)- μπορώ να θυμηθώ ένα άλλο αγαπημένο on-off που είχε αυτό που δεν μπορεί να περιγράψει κανείς με αριθμούς: τα εξαιρετικά 950/990 Adventure από Αυστρία μεριά.

Κάτι από Moto2

Μοτέρ κλασικό τρικύλινδρο. Ελαστικό, γραμμικό, ροπάτο, δυνατό και αποδεδειγμένα «αλεξίσφαιρο». Γεμάτο από χαμηλά, με διάρκεια ψηλά, δεν θα τρομάξει τον αναβάτη-αν και στις εκκινήσεις έχεις τον νου σου για σούζες ισχύος και θα επιταχύνει γρήγορα τη μοτοσυκλέτα μέχρι τα 180-200χλμ. Στους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας αρκούν λίγες μοίρες περιστροφής για γρήγορη προσπέραση ακόμη και δικάβαλο και φορτωμένο. Στον επαρχιακό μπορείς να κινείσαι με 3η, μία πάνω ή μία κάτω μόνο και μόνο για να ακούς το «γαύγισμα» του κινητήρα. Ήχος κλασικός τρικύλινδρος, αξεπέραστος, ειδικά στα γρήγορα κατεβάσματα ανασταίνει νεκρούς και ανανεώνει όρκους αιώνιας πίστης. Βολτάρεις δικάβαλος-τριβάλιτσος και ονειρεύεσαι downshiftings από Moto2.

Γεμίζει με αυτοπεποίθηση

Γεωμετρία αργή, στα ανοιχτά κομμάτια χαρίζει σταθερότητα στα πολλά, παραμένοντας ακλόνητο χάρη και στις κορυφαίες αναρτήσεις. Σε πιο κλειστά κομμάτια οι μεγάλοι μοχλοί του τιμονιού, η μικρή κορώνα του εντουράδικου ελαστικού και το κέντρο βάρους που λόγω κατηγορίας βρίσκεται πιο ψηλά από μια μοτοσυκλέτα δρόμου χαρίζουν γρήγορες εναλλαγές κλίσης χωρίς πίεση. Στη διάρκεια της στροφής παραμένει προβλέψιμο, γεμίζοντας με αυτοπεποίθηση τον αναβάτη και πάλι χάρη στις πλήρως ρυθμιζόμενες αναρτήσεις της WP και των ακτινωτών τροχών, επιτρέποντας στη μοτοσυκλέτα να κινηθεί με απρόσμενα γρήγορους ρυθμούς σε άσφαλτο αμφιβόλου ποιότητας.
Φρένα εξαιρετικά, με δύο δισκόφρενα 305 χιλιοστών της Brembo μπροστά και μονό 255 πίσω. Χωρίς απότομο αρχικό δάγκωμα, με εξαιρετική αίσθηση και δύναμη, φυσικά με δυνατότητα πλήρους απενεργοποίησης του ABS για τους δύο τροχούς ή μόνο για τον πίσω, αν θέλετε να κινηθείτε στο χώμα. Οδηγώντας σε όρθια θέση, η μπότα θα βρει εύκολα το πεντάλ του πίσω φρένου χωρίς καθυστέρηση.

Όλα τα σωστά

Επανασχεδιασμένη σέλα, μαλακή, επιτρέπει πολύωρη οδήγηση χωρίς προβλήματα, ενώ ο συνεπιβάτης έχει αρκετό αφρώδες υλικό που δεν γλιστράει στο φρενάρισμα, μαρσπιέ σε σωστές θέσεις, εργονομικές χειρολαβές για να κρατηθεί όποτε το θελήσει. Ρυθμιζόμενη ζελατίνα σε πέντε θέσεις, με βοηθητικές εκτροπές αέρα, με επαρκέστατη κάλυψη, χωρίς φαινόμενα παραμόρφωσης ή υποπίεσης.

Cruise control και υπολογιστής ταξιδιού, για να αισθάνεσαι ακόμη πιο «άνετα» στις μικρές ή μεγάλες αποδράσεις. Πέντε προεπιλεγμένα προγράμματα οδήγησης Sport, Rain, Off Road, Off Road Pro και το παραμετροποιήσιμο Rider. Όλα επεμβαίνουν στην απόδοση του κινητήρα, ενώ ρυθμίζουν ανάλογα το ABS και το Traction Control. Το Rider δίνει την δυνατότητα στον αναβάτη να ρυθμίσει όπως θέλει τα ηλεκτρονικά και να φτιάξει ένα mode οδήγησης στα δικά του μέτρα.

Και στο χώμα

Στο χώμα το στενό ρεζερβουάρ αφήνει τα γόνατα να το σφίξουν παρέχοντας σωστή στήριξη, η ζελατίνα κατεβαίνει σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, η κοντή πρώτη σε συνδυασμό με τον μαλακό συμπλέκτη-που απαιτεί μόλις ένα δάχτυλο στη μανέτα επιτρέπουν στη μοτοσυκλέτα να έχει ροή στα δύσκολα περάσματα. Ο γραμμικός κινητήρας μαζί με το ρυθμιζόμενο traction control αποτρέπουν χαζά σπινιαρίσματα, ενώ το 43άρι πιρούνι της κορυφαίας WP προσφέρει στιβαρότητα και αυτοπεποίθηση. Το λέμε και το ξαναλέμε για τις αναρτήσεις, αλλά είναι μαγικές. Είναι τόσο εκπληκτική η οδηγική συμπεριφορά που χαρίζουν στη μοτοσυκλέτα που σχεδόν επισκιάζουν το σήμα κατατεθέν της εταιρείας, τον τρικύλινδο χαρακτήρα. Δεν συναντάς πολλά over-engineered on-off.

Με και χωρίς ηλεκτρονικά

Ένα άλλο αρκετά ενδιαφέρον στοιχείο είναι το γεγονός ότι η μοτοσυκλέτα μπορεί να οδηγηθεί αρκετά γρήγορα χωρίς τη βοήθεια των ηλεκτρονικών. Απενεργοποιώντας το traction control, το Tiger 800 επιταχύνει γρήγορα στην έξοδο της στροφής χωρίς να αισθάνεσαι ότι θα σε τιμωρήσει, ότι θα ξεκινήσει απρόβλεπτες ταλαντώσεις ή απώλεια ελέγχου. Εδώ ο συνδυασμός του πλαισίου, των κορυφαίων περιφερειακών αλλά και ο γραμμικός, ροπάτος αλλά χωρίς ξεσπάσματα κινητήρας θυμίζουν τις εποχές όπου οι μοτοσυκλέτες βασίζονταν περισσότερο στη μηχανική και λιγότερο στους σένσορες και τους επεξεργαστές. Μόλις συνηθίσει κανείς το βύθισμα των αναρτήσεων σε δυνατά φρεναρίσματα και επιταχύνσεις (λόγω του μαλακού σεταρίσματος κατά την αρχική διαδρομή των αναρτήσεων), θα συλλάβει τον εαυτό του να καβαλάει μοτοσυκλέτα άλλης κατηγορίας.

Νικητής ο αγοραστής

Ποιό είναι λοιπόν το «ρεζουμέ»; Ολοκληρωμένη όσο λίγες μοτοσυκλέτες της αγοράς, μπορεί την ίδια στιγμή να είναι χρηστική και ερωτεύσιμη . Κάνοντας σχεδόν όλα τα θελήματα του αναβάτη σε επαρχιακό, χώμα, αυτοκινητόδρομο ή πόλη, η πλουσιότερη έκδοση του χωμάτινου Tiger αποτελεί μια κορυφαία επιλογή είτε επιλέγει κανείς μοτοσυκλέτες με την καρδιά ή το μυαλό. Στο ανώτατο εξελικτικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται κονταροχτυπιέται με τον γερμανόφωνο ανταγωνισμό των 790-850 κυβικών, με μοναδικό πραγματικό νικητή τον αγοραστή που έχει να επιλέξει ανάμεσα σε κορυφαία μοντέλα που ξαναζωντανεύουν μια κατηγορία που τα καταφέρνει σχεδόν παντού, καλύτερα από τα αδέλφια τους των 1.200-1.300 κυβικών.

Με το κόστος αγοράς να κυμαίνεται στις 14.000 ευρώ σίγουρα δεν είναι μια οικονομική λύση που σκοπεύει να γίνει εγχώριο best seller-αν και αρκετά ακριβότερες μοτοσυκλέτες καταφέρνουν απίστευτες πωλήσεις, όμως με τόσο ποιοτικά περιφερειακά, τεράστιο εύρος χρήσης και πλούσιο εξοπλισμό, το Tiger 800XCx είναι μια κορυφαία, μα πάνω από όλα ειλικρινής μοτοσυκλέτα που καλύπτει ανάγκες και από άλλες κατηγορίες μοτοσυκλετών.

Δεύτερη άποψη: On και … Off επιλογή

Η επιλογή της «κατάλληλης» μοτοσυκλέτας και οι λόγοι που οδηγούν σε αυτή σίγουρα διαφέρουν για κάθε αναβάτη. Η οδήγηση σε δύο τροχούς είναι πηγή έμπνευσης και δημιουργίας, καθώς ο αναβάτης γίνεται ένα με το περιβάλλον, αλλά και με τις εκάστοτε συνθήκες που του παρουσιάζονται κάθε στιγμή που βρίσκεται στο δρόμο. Αναζητώντας μια μοτοσυκλέτα που να μπορεί να ταξιδέψει με άνεση δύο άτομα και τις αποσκευές τους, χωρίς όμως να είναι βαριά και κουραστική ώστε να με αποτρέπει να μπω σε ένα ορεινό χωματόδρομο επέλεξα να οδηγώ τα τελευταία μου 26.000 χιλιόμετρα ένα Τriumph Τiger 800 XC του 2016. Ο τρικύλινδρος κινητήρας της σε συνδυασμό με τις WP αναρτήσεις που φορά η σειρά XC είναι από τις πιο κατάλληλες επιλογές ώστε να συνδυάσει κανείς τόσο ασφάλτινες, όσο και χωμάτινες αποδράσεις. Αν και ο κινητήρας αποδίδει καλύτερα μετά τις 4.500 στροφές, κάτι που απολαμβάνεις στον ανοιχτό δρόμο, η ροπή του στις «χαμηλές» δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα αυτήν των δικύλινδρων και σε ταξιδεύει ευχάριστα σε ορεινές αναβάσεις χωρίς να κάνει αναγκαίο το κατέβασμα σχέσεων ακόμη και σε κλειστές ανηφορικές στροφές. Η κατανάλωσή του κυμαίνεται από τα πέντε λίτρα στα εκατό χιλιόμετρα εκτός πόλης, μέχρι και λίγο πάνω από τα έξι εντός πόλης. Στα πλεονεκτήματά του συγκαταλέγεται η ρυθμιζόμενη μπροστινή ανάρτηση, ενώ στα μειονεκτήματα η σχετικά μικρή ζελατίνα την οποία οι ψηλοί αναβάτες ίσως χρειαστεί να αντικαταστήσουν με μια μεγαλύτερη, κάτι που στο μοντέλο του 2019 έχει ήδη αλλάξει. Αν και η επιλογή μιας μοτοσυκλέτας κάθε φορά είναι υποκειμενική για τον καθένα, σίγουρα το Τiger 800 XC είναι μια από τις λίγες on-off που πραγματικά μπορεί να ικανοποιήσει αυτούς που ψάχνουν όχι μόνο on, αλλά και off διαδρομές…
G.Mam