Δοκιμή Honda Forza 350 2024: Καθημερινή πολυτέλεια

Γράφει ο Ηλίας Μπόσμος  //  13.05.2024

Mετά από σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα από το πρώτο Forza, με την τεχνολογική εξέλιξη αλλά και τον σκληρό ανταγωνισμό (που πάντοτε είναι καλοδεχούμενος για εμάς, τους τελικούς καταναλωτές), το μόνο που παραμένει ίδιο είναι η κεντρική ιδέα και το όνομα

Φωτογραφίες: Κώστας Αφαντενός

Όταν οι τρελοί ρυθμοί της πόλης σε αναγκάζουν να είσαι όλη μέρα στη γύρα, μια κατηγορία δικύκλου μπορεί και συνδυάζει τη πρακτικότητα με έναν αέρα πολυτέλειας

Υπάρχουν τρεις σημαντικοί λόγοι που προσωπικά, εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, νιώθω μια συμπάθεια απέναντι στα μεσαία scooter-και παρόλο που ποτέ δεν αγόρασα κάποιο (τουλάχιστον όχι ακόμα), χαίρομαι όταν συμβιώνω μαζί τους και διαπιστώνω τα άλματα εξέλιξης που έχουν γίνει.

Ο σημαντικότερος λόγος είναι φυσικά ότι η συγκεκριμένη κατηγορία διτρόχου είναι (μάλλον) η μοναδική μας ελπίδα μπας και σταματήσουν οι πόλεις μας να είναι ατελείωτα πάρκινγκ αυτοκινήτων-δύσκολα πείθεις οδηγό αυτοκινήτου να αφήσει τους χώρους και την άνεση του αμαξιού και να ανέβει σε μοτοσυκλέτα. Προφανώς, ούτε τα ανύπαρκτα ΜΜΜ, ούτε το ποδήλατο μπορούν να αποτελέσουν λύση για το ευρύ κοινό, τουλάχιστον με τα σημερινά, νεο-ελληνικά δεδομένα.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι με την απόκτηση ενός ποιοτικού GT scooter και με λυμένο το θέμα της καθημερινής μετακίνησης αλλά των κοντινών εκδρομών, μπορεί κανείς να στραφεί σε νέα μοτοσυκλετιστικά μονοπάτια, με πιο εξειδικευμένες κατασκευές-ένα μεταχειρισμένο 600άρι για track day, ένα δίχρονο enduro, μια κλασική μοτοσυκλέτα, ένα μεγάλο «τουριστάδικο». Τα μεσάτα, επώνυμα μπουφάν, τα κράνη replica αναβατών GP και τα «ψαγμένα» αυτοκόλλητα στις μπαγκαζιέρες μάλλον υποδηλώνουν ότι πλέον ένα σημαντικό κομμάτι των «σκουτεράδων» δεν  είναι αγανακτισμένοι αυτοκινητάδες που παράτησαν το αμάξι στον Κηφισό και έτρεξαν στην πρώτη αντιπροσωπεία, αλλά μοτοσυκλετιστές που βγάζουν το «μεγάλο» (ή το «καλό») μόνο όποτε κρίνουν ότι αξίζει. Όπως δηλαδή συμβαίνει σε πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις εδώ και δεκαετίες.

Ο τρίτος λόγος είναι, μάλλον, εξίσου σημαντικός: τα scooter εκνευρίζουν (ακόμα) ένα συντηρητικό κομμάτι της μοτοσυκλετιστικής κοινότητας-και αυτό από μόνο του σε κάνει να θες να τσιγκλάς κόσμο και να τα βολτάρεις σε μέρη που δεν θα «έπρεπε» να είναι.

Η Honda είναι το πρώτο μεγάλο εργοστάσιο που θέλησε να παντρέψει δύο κόσμους που μέχρι τότε δεν είχαν συναντηθεί ποτέ ξανά: το 1986 κυκλοφορεί στις ΗΠΑ το CN250 (εμφανίστηκε σε πολλές χώρες με τις ονομασίες Helix, Fusion και Spazio) και εμφανισιακά θα έλεγε κανείς ότι ήταν σαν snowmobile με μικρές ρόδες. Παρόλο που η σκληροπυρηνική κοινότητα των ’80s χλεύασε το νόθο παιδί μιας ... Goldwing και ενός Dio (στις μέρες μας βέβαια ένα CN250 θεωρείται cult και πρέπει να δώσεις ένα σεβαστό ποσό αν θέλεις να το αποκτήσεις), το CN250 ήταν ο γενάρχης των GT scooter συνδυάζοντας την ευκολία χρήσης ενός scooter με τους χώρους και την άνεση μιας touring μοτοσυκλέτας. Έμεινε στην παραγωγή μέχρι τις αρχές του 2001 (η μεγάλη απήχηση σε χώρες όπως η εγχώρια ιαπωνική αγορά ανάγκασε την Honda να το διατηρήσει στην παραγωγή μέχρι το 2007) οπότε και παρουσιάστηκε το ΝSS250, γνωστό και ως Forza. Ένα scooter το οποίο όπως υποδηλώνει και το ιταλικό του όνομα, σχεδιάζεται και κατασκευάζεται στο εργοστάσιο της Honda Italia Industriale. Αν μη τι άλλο οι Ιταλοί ξέρουν εδώ και δεκαετίες από scooter και όταν αυτή η κουλτούρα συνδυάζεται με τα ψηλά ιαπωνικά standards ποιότητας, είναι (μάλλον) βέβαιο ότι η συνταγή θα πετύχει. Κάτι που τελικά αποτυπώνεται και στις απίστευτες πωλήσεις που πετυχαίνουν εδώ και χρόνια τα scooter της Honda στις εγχώριες αγορές του ευρωπαϊκού Νότου. Τα scooter είναι ακόμα ένα «μαγαζί» για τα εργοστάσια και εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί εδώ και χρόνια δίνουν τόσο μεγάλο βάρος.

Η μεγάλη αλλαγή για το Forza 350 ήρθε το 2023, οπότε και δέχθηκε ένα γενναίο φρεσκάρισμα στην εμφάνιση, απέκτησε νέα όργανα αλλά και νέα χρώματα. Για το 2024, οι μοναδικές αλλαγές έχουν να κάνουν μόνο με τους χρωματισμούς. Είναι διαθέσιμο σε μαύρο, λευκό, μπλε, γκρι γυαλιστέρο και γρκι ματ.

Εμφανισιακά δείχνει φρέσκο, καθόλου συντηρητικό και premium. Τα νέα, πιο έντονα DRL, τα μόνιμα αναμμένα «να μαμά ένα Honda περνάει» φλας που βρίσκονται στους αναδιπλούμενους καθρέφτες αλλά και η εμφάνιση που φέρνει αρκετά στο Forza 750 έχουν δημιουργήσει ένα σύνολο το οποίο είναι καλαίσθητο και πιο νεανικό. Εντάξει, μάλλον δύσκολα θα δει κάποιος πιτσιρικάδες να ζαχαρώνουν GT scooter έξω από βιτρίνες αντιπροσωπειών μεταμεσονύκτια, αλλά αυτό ισχύει για όλη την κατηγορία-και ευτυχώς, θα πει κάποιος από το τελευταίο θρανίο και θα έχει όλα τα δίκια του κόσμου με το μέρος του.

Πολυτέλεια και άνεση. Αν έπρεπε να περιγράψει κάποιος το Forza 350 με δύο λέξεις, τότε σίγουρα θα ήταν αυτές. Η ποιότητα κατασκευής είναι ανάλογη με αυτό που περιμένεις. Η συναρμολόγηση, τα πλαστικά, οι βαφές, το φινίρισμα, είναι όπως πρέπει-άλλωστε για σχεδόν 7 χιλιάδες ευρώ (παρά 200 ευρώ), δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Μπρελόκ στη τσέπη, ξεκλειδώνεις τον κεντρικό διακόπτη χωρίς κλειδί και από εκεί και πέρα ανοίγεις σέλα, ρεζερβουάρ, μπροστινό ντουλαπάκι (το οποίο είναι τρομερά ευρύχωρο, διαθέτει θύρα usb και θήκη για το κινητό) και μπαγκαζιέρα (διατίθεται ως extra) χωρίς κλειδί. Όπως σε πολλά πράγματα, τα keyless μας φαινόντουσαν κάποτε πεταμένα λεφτά, σαν εκείνη την ιστορία με το διαστημικό στυλό που εξέλιξε η NASA για να γράφει ακόμα και χωρίς βαρύτητα ενώ οι Ρώσοι έγραφαν με μολύβια. Όταν όμως βγαίνεις από το super market με τις τσάντες στα χέρια και δεν ψάχνεις κλειδί στις τσέπες ή όταν σταματάς στο περίπτερο και ούτε αφήνεις κλειδί πάνω, ούτε το βάζεις στη τσέπη για μισό λεπτό, τελικά δεν σου φαίνεται και τόσο άσχημη ιδέα. Όπως ακριβώς και με την ηλεκτρικά ρυθμιζόμενη ζελατίνα για την οποία θα μιλήσουμε λίγο αργότερα.

Θέση οδήγησης για σεμινάριο, που σου επιτρέπει να «φορέσεις» το scooter ανεξαρτήτως σωματοδομής και μοτοσυκλετιστικού backround. Έχεις την αίσθηση ότι κάθεσαι μπροστά και πάνω, καμία σχέση με «πολυθρονάτα» scooter που η άνεση και η προστασία από τα στοιχεία της φύσης σε κάνουν να νιώθεις ότι ένας τύπος με πράσινη μάσκα προσώπου θα σου πει «ανοίξτε παρακαλώ το στόμα σας». Καρποί παράλληλα με τους αγκώνες, τιμόνι σχετικά κοντά στο σώμα που σου ανοίγει τα χέρια στην ίδια ευθεία με τους ώμους. Χέρια, πόδια, μέση, όλα σε φυσιολογικές γωνίες, πας στη δουλειά σου χωρίς να μοιάζεις ούτε με τον Αλή Πασά στα Γιάννενα, ούτε με τον Ben Spies στη Monza το 2008. Αν ήταν και το μπουτόν της κόρνας εκεί όπου αντανακλαστικά πηγαίνει ο αριστερός αντίχειρας όταν δεν είσαι σίγουρος ότι σε έχει δει ο οδηγός του αυτοκινήτου που έχει stop, τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το τέλειο «εργασιακό περιβάλλον».

Κινητήρας forza-τος, με σχεδόν 30 άλογα. Όχι αραβικά αλλά draft που λένε και οι Αμερικάνοι, αυτά τα μεγάλα με τα χνουδωτά πόδια που σέρνουν άμαξες. Βγαίνεις στην αριστερή λωρίδα για να προσπεράσεις τη νταλίκα που ανεβαίνει τη μέτριας κλίσης ανηφόρα με 80km/h και η γενναία περιστροφή της γκαζιέρας μεταφράζεται εύκολα σε 110-120km/h, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Εντυπωσιακές ρεπρίζ για έναν μονοκύλινδρο κινητήρα μεσαίων κυβικών ο οποίος καλείται να κινήσει ένα σύνολο 180+ κιλών, με δύο επιβάτες και τα μισά προικιά στους χώρους αποθήκευσης, την ίδια ώρα που πίνει όσο μια καμήλα σε έρημο. Σε πραγματικές συνθήκες κινείσαι σχεδόν παντού με μισό γκάζι και το στροφόμετρο στις 5000rpm-πράγμα απολύτως αναμενόμενο αν σκεφτεί κανείς ότι η μέγιστη ροπή βρίσκεται σε αυτό το φάσμα των στροφών, εκτός και αν αρέσκεσαι σε ανούσιες «φαναριές» με scooter 350cc. Traction control στον βασικό εξοπλισμό και παρόλο που περνάς τις Κυριακές σου με χιλιάρι δεκαπενταετίας, μάλλον δεν θα μπεις στη διαδικασία να το απενεργοποιήσεις ποτέ. Φρένα δυνατά και με αίσθηση, κάνουν τη δουλειά τους χωρίς δράματα και παράπονα (έχοντας φυσικά την αρωγή του δικάναλου ABS), είτε φρέναρες μέχρι χτες με το δεξί πόδι είτε με τετραπίστονη ακτινική, ενώ το Emergency Stop Signal δίνει extra πόντους στην ασφάλεια- και μια disco διάθεση, αναβοσβήνοντας τα πίσω φλας σε απότομο φρενάρισμα.

Σε κατηφορικό μποτιλιαρισμένο μονόδρομο γρήγορα θα καταλάβεις ότι δεν είναι ...sh350-που κάνει αναστροφή ακόμα και μέσα σε τηλεφωνικό θάλαμο. Αν το μπροστινό αμάξι δεν σου έχει αφήσει χώρο ανάμεσα σε αυτό και το παρκαρισμένο και θελήσεις να κάνεις πίσω βήματα για να αλλάξεις πλευρά διήθησης και να βγεις πρώτος στο φανάρι, θα διαπιστώσεις ότι το βάρος δεν είναι αμελητέο, οι καθρέφτες χρειάζονται extra προσοχή, ενώ η σέλα ανοίγει κάπως τα πόδια και δεν έχεις το τέλειο πάτημα για να κρατήσεις κόντρα και να κάνεις πίσω βήματα, οπότε γρήγορα καταλαβαίνεις ότι δεν αξίζει η προσπάθεια να το οδηγάς σαν «scooter-όπαπο». Scooter μεν, GT κατηγορία δε, η οποία αν εξαιρέσεις το παραπάνω σενάριο τα καταφέρνει εξαιρετικά στους άλλους τομείς της καθημερινής μετακίνησης, αφήνοντας τις σφήνες στους 16αρηδες τροχούς με το ίσιο πάτωμα και τη στενή σιλουέτα.

Ένα δίκυκλο που μπορεί να φιλοξενήσει για ώρες δύο άτομα στη σέλα του, να κινηθεί αξιοπρεπώς σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και να κρατήσει κρύο και βροχή μακριά, είναι κρίμα να μη χρησιμοποιείται και εκτός πόλης. Παρόλο που κάνω ρεπρίζ στα δεύτερα «άντα», μετά από σχεδόν δέκα ώρες στη σέλα του Forza εκείνη την Κυριακή δεν ένιωσα ότι πρέπει να κλείσω ραντεβού για φυσιοθεραπεία. Έχοντας την πολυτέλεια του μεγάλου αποθηκευτικού χώρου κάτω από τη σέλα (χωράει δύο full face κράνη, έχει χώρισμα για να μη μετακινούνται τα πράγματα και διαθέτει «ειδική» κρύπτη για χαρτιά-θα θέλαμε βέβαια ένα φωτάκι), έχεις σχεδόν μόνιμα από κάτω το κράνος του συνεπιβάτη. Πηγαίνεις και μαζεύεις το έτερον ήμισυ στο σχόλασμα και πετάγεστε για ένα γρήγορο μπάνιο, με τη βενζίνη για τη βόλτα των 50km να στοιχίζει όσο ένας καφές με παγάκια.

Σε ανοικτό δρόμο, η GT γεωμετρία του Forza σε αποζημιώνει, αφού συνεχίζει να αποπνέει άνεση και πολυτέλεια ενώ στρίβεις σε ανισόπεδο κόμβο δικάβαλος με 120km/h και 5 μποφόρ πλαγιομετωπικό.
Έχοντας αρκετά «επαγγελματικά» χιλιόμετρα με Forza 750-εκτελώντας χρέη πλοηγού σε test ride, σε ανοικτές καμπές των 80-130km/h το 350 θυμίζει έντονα το «δεμένο» σύνολο του 750, χωρίς φυσικά τις δικύλινδρες ρεπρίζ κατά την επιστροφή στο γκάζι. Ένα «μονοκύλινδρο 750», πολύ μπακαλίστικα, με όλα τα θετικά και όλα τα αρνητικά.

Ημερήσιες εκδρομές 250-300km γίνονται χωρίς να αισθάνεσαι ότι κάνεις άθλο, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις καλοκαιρινές διακοπές χωρίς σαμάρια και μυγάκια στο κράνος, καίγοντας κατά μέσο όρο λίγο πάνω από 3,5lt/100km. Καθοριστικό παράγοντα στις εξαιρετικές εκδρομικές δυνατότητες του Forza παίζει η ηλεκτρικά ρυθμιζόμενη ζελατίνα (σε εύρος 180 mm), η οποία επιτρέπει στον αναβάτη να επιλέξει εν κινήσει αν τη θέλει στη χαμηλότερη θέση για να «δουλεύουν» οι αεραγωγοί του καλοκαιρινού μπουφάν ή αν θέλει την εξαιρετική προστασία από τον αέρα, χωρίς φαινόμενα υποπίεσης.

Καλομαθημένες μέσες από μεγάλα adventure θα σχολιάσουν αργά ή γρήγορα ότι σε λακκούβες-κρατήρες τα πράγματα πίσω δεν είναι τόσο smooth όσο με το μεγάλο, αν και σε γενικές γραμμές οι αναρτήσεις του Forza καταφέρνουν και διατηρούν την εξαιρετική ποιότητα κύλισης που αποπνέει το σύνολο.

Εν κατακλείδι, το Forza 350 καταφέρνει και απευθύνεται σε ένα τρομερά ευρύ φάσμα αναβατών. Τα μεσαία GT scooter μάλλον αποτελούν την ιδανική κατηγορία δικύκλων όταν έχεις αράξει στον καναπέ του σπιτιού σου, έξω κάνει κρύο, αλλά έχεις να πας κάπου-και πραγματικά με μια «κουβέρτα» ποδιών μπορούν να αντικαταστήσουν σχεδόν εξ’ ολοκλήρου τη χρήση αυτοκινήτου για μικρές και μεσαίες αποστάσεις. Η φιλοσοφία της Honda για δίκυκλα τα οποία έχουν ως βασικό χαρακτηριστικό τους τη φιλικότητα συνδυάζεται με ουδέτερη συμπεριφορά, “bulletproof” κινητήρα, άνεση, οικονομία, premium αέρα, ψηλή μεταπωλητική αξία και χρηστικότητα-και όλα αυτά χωρίς το κόστος αγοράς να ξεφεύγει από τα δεδομένα της κατηγορίας.

Εξοπλισμός αναβάτη Motomarket
Κράνος: Caberg Levo-X Manta
Μπουφάν: Nordcode Dust
Γάντια: Nordcode X-2
Μποτάκια: Eleveit Town Air