Δοκιμή Harley Davidson Fat Bob 114: Σπάνιο είδος

Γράφει ο Κώστας Ταρναβάς  //  26.01.2018

Οι μοτοσυκλέτες της Harley – Davidson δεν ανήκουν σε κάποια κατηγορία. Είναι ένα είδος από μόνες τους. Ένα από τα σημαντικότερα μοτοσυκλετιστικά είδη

Θαυμάζω καθετί που κινείται πάνω σε δύο τροχούς. Λιγότερο τα ποδήλατα. Από παπιά πενηντάρια μέχρι υπερμοτοσυκλέτες 200 ίππων. Το κάθε ένα έχει κάτι ξεχωριστό. Μια δική του προσωπικότητα. Κάτι που με «τραβάει». Μου ψιθυρίζει στο αυτί. Κοίταξέ με. Οδήγησέ με.

Ακούω φωνές

Είναι όμως κάποιες μοτοσυκλέτες - που ευτυχώς γίνονται ολοένα και περισσότερες – που σου «φωνάζουν». Δεν σε παρακαλούν, αλλά σου επιβάλλονται, αρχικά με την ιδιαίτερη εμφάνισή τους. Πώς αλλιώς να δικαιολογήσω την «πλάκα» που έπαθα όταν έτυχε στα τέλη του ’17 να βρίσκομαι στη Harley-Davidson Athena και είδα για πρώτη φορά από κοντά το Fat Bob του 2018;

Δεν είμαι φανατικός του είδους, αλλά βλέποντας το «κτήνος» δεν γίνεται να μη σταθείς να το χαζέψεις. Αρχηγικό μέλος της οικογένειας Softail που απορρόφησε τη φαμίλια των Dyna, το Fat Bob του 2018 είναι μια εντελώς άλλη μοτοσυκλέτα και αντιπροσωπεύει τη νέα τάξη πραγμάτων του εργοστασίου του Milwaukee. Το οποίο αφουγκράστηκε αυτό που ζητούσε ο κόσμος και εκσυγχρονίστηκε.

Πολλά και ενδιαφέροντα

Τόσο απλό και ταυτόχρονα πολύπλοκα όμορφο. Προσπαθείς να τα δεις όλα επάνω από την πρώτη φορά. Την επομένη ανακαλύπτεις κάτι ακόμη και ούτω καθεξής. Δεν γίνεται μια αερόψυκτη μοτοσυκλέτα χωρίς πλαστικά, μαύρη σχεδόν παντού να κρύβει τόση λεπτομέρεια. Τα «χοντρά» με τα διττού χαρακτήρα ελαστικά και μετά το ανάγλυφο Harley – Davidson πάνω στις χυτές 16άρες ζάντες. Το «κούφιο» πίσω φτερό και μετά τη βάση πινακίδας – λασπωτήρας στον πίσω τροχό με το 180άρι λάστιχο.

Η ποιότητα του υλικού από το οποίο είναι ντυμένη η σέλα και μετά το μικροσκοπικό σελάκι του συνεπιβάτη. Αν προορίζεται για ταξίδια με δύο άτομα, ρωτήστε άμεσα αν υπάρχει σε after market κάτι πιο άνετο. Το «ντύσιμο» των λαιμών της εξάτμισης που από δύο γίνεται μία και τελειώνει σε δύο τεράστια τελικά το ένα πάνω από το άλλο. Και εκεί που λες τελειώσαμε, βλέπεις τον μακρόστενο πολυεπίπεδο one of a kind προβολέα και παρατηρείς τις βάσεις των καλαμιών του μαύρου ανεστραμμένου πιρουνιού της Showa που μοιάζουν λαξευμένες στο χέρι. Το drag bar τιμόνι και τα όργανα πάνω στο ματ ρεζερβουάρ. Νομίζω πως τα έγραψα όλα… ή μήπως όχι;

Μόνο Fat Bob και 1.868 κ.εκ.

Το Fat Bob κεντρίζει τα βλέμματα για αυτό που είναι και όχι για το Harley – Davidson. Αυτό με έκανε να σκεφτώ η μαύρη ματ βαφή με τα γκρι λογότυπα που σχεδόν δεν φαίνονται. Αυτό που κάνει μπαμ, ακόμη και πριν πάρει μπροστά είναι ο κινητήρας. Και αυτός μαύρος, μεγάλος. Δείχνει μεγαλύτερος, αφού εξέχει από το νέο πλαίσιο όπου τοποθετήθηκε. Στο πλάι, στο καπάκι του φίλτρου αέρα αναγράφεται ένας αριθμός που αν δεν ξέρεις θα σε μπερδέψει. Εκεί λοιπόν στη H-D τα κυβικά είναι σε ίντσες και όχι σε εκατοστά.

Το 114 με λίγα λόγια σημαίνει 1.868 κ.εκ. Πρόκειται για τον νέο κινητήρα των Αμερικανών. O Milwaukee 8 είναι οκταβάλβιδος, αερόψυκτος, παρουσιάστηκε πέρυσι και τοποθετήθηκε αρχικά στα μεγάλα τουριστικά μοντέλα της μάρκας. Οι διαφορές στο Fat Bob αφορούν τον δεύτερο αντικραδασμικό άξονα. Μη νομίζετε πως έχασε τον V χαρακτήρα του. Οι κραδασμοί είναι πολύ λιγότεροι, αλλά δεν έχουν εξαφανιστεί. Η ιπποδύναμή του είναι 94 ίπποι στις 5.020 σ.α.λ. και η ροπή φτάνει τα 15,8 kgm στις 3.000 σ.α.λ. Η κατανάλωσή του έφτασε τα 6,2 λίτρα στα 100 χλμ.

Η αναβάθμιση

Η Harley-Davidson στηρίζει το μεγαλύτερο project αναβάθμισης στα 115 χρόνια της ιστορίας πάνω στα νέα μοντέλα Softail και ειδικά στο Fat Bob. Το πρώτο το λένε εκείνοι, το δεύτερο το συμπεραίνουμε εμείς από όλα όσα διαβάσαμε για αυτό αλλά και όσα καταλάβαμε συμβιώνοντας μαζί του μια εβδομάδα.
Όπως όλα τα Softail - 8 τον αριθμό – φέρουν νέο ενισχυμένο πλαίσιο κατά 65% και ψαλίδι. Συστατικά που έχουν επιφέρει αύξηση στην ακαμψία του που φτάνει το 34%. Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν τα μισά κομμάτια και έχει κατά 22% λιγότερες κολλήσεις. Το Fat Bob – όπως και τα υπόλοιπα μοντέλα – έχει νέες αναρτήσεις με βαλβίδες dual bending. Το πιρούνι είναι ανεστραμμένο χωρίς ρυθμίσεις και προέρχεται από τη Showa, ενώ το αμορτισέρ είναι κρυμμένο δίνοντας τη hard tail εμφάνιση των bobber μοτοσυκλετών. Στην πραγματικότητα βρίσκεται διαγώνια τοποθετημένο, ενώ μπορεί να ρυθμιστεί εύκολα χειροκίνητα ως προς την προφόρτιση του ελατηρίου. H γεωμετρία στο Fat Bob είναι διαφορετική από τα άλλα μοντέλα. Η γωνία κάστερ βρίσκεται στις 28 μοίρες (30 στα υπόλοιπα Softail, και 34 στο Break Out), γεγονός που του προσδίδει πιο σπορ αίσθηση στο δρόμο.

Φεύγεις

Βλέποντάς το σού έρχεται στο μυαλό αυτό που έχει πει ένας εκ των ιθυνόντων της H-D. Το Fat Bob δεν είναι φτιαγμένο για να περνάει από πάνω, αλλά από μέσα. Για αυτό και ο εξαιρετικός σε απόδοση προβολέας είναι επίπεδος. Για να μη σπάει όταν αρχίζει να εμβολίζει τα πάντα στο διάβα του. Από τη μία η εμφάνιση, από την άλλη ο ήχος του V2, τι να κάνεις και εσύ; Άνθρωπος είσαι και παρασύρεσαι. Βγαίνεις στο δρόμο και νομίζεις πως δεν θα σε σταματήσει τίποτα. Μόνο τα πολύ δυνατά φρένα του Fat Bob μπορούν να σε ακινητοποιήσουν.

Ξεθαρρεύεις. Έχεις ξεχάσει πως είσαι πάνω σε μια μοτοσυκλέτα που ζυγίζει λίγο πάνω από 300 κιλά και προσπαθείς να ελιχθείς γρήγορα. Καταλαβαίνεις άμεσα πως είναι σχετικά εύκολο να το πετύχεις. Από τη μία η σχετικά γρήγορη γεωμετρία και από την άλλη η θέση οδήγησης που δεν σε αναγκάζει να απλώσεις τα πόδια πολύ μπροστά και το πολύ καλό τιμόνι , αλλά και η σέλα που όσο ευχαριστιέσαι να τη βλέπεις άλλο τόσο σου αρέσει να κάθεσαι πάνω της.

Στα δύσκολα

Το πιρούνι είναι μαλακό. Βουλιάζει αρκετά, ωστόσο πληροφορεί επαρκώς και ακολουθεί τις ανωμαλίες του δρόμου. Το αμορτισέρ δεν το βλέπεις, όμως καταλαβαίνεις πως θα τα βγάλει δύσκολα πέρα και στα σαμαράκια και στις λακκούβες.
Οι στροφές έρχονται. Αισθάνεται άνετα στις ανοιχτές καμπές και στριμώχνεται στις κλειστές. Τα φαρδιά ελαστικά χαρίζουν εμφάνιση αλλά διστάζουν να ακολουθήσουν τις γρήγορες αλλαγές κατεύθυνσης. Εντούτοις κρατάνε πάρα πολύ σε βρεγμένο οδόστρωμα.
Βγαίνεις και σε αυτοκινητόδρομο. Προς Θεού, όχι για να γράψεις ότι δεν έχεις κάλυψη από τον αέρα.

Αυτό το ξέρεις από πριν. Ταξιδεύει με λίγους κραδασμούς και όσο αντέχει ο αυχένας σου. Έτσι είναι αυτά τα εργαλεία. Μέχρι τα 130 χ.α.ώ. είσαι μια χαρά και το απολαμβάνεις.
Σε όλα τα παραπάνω έχεις μοναδική παρέα. Το γουργουρητό του τσαμπουκά των 1.868κ.εκ. και της απίστευτης, ωμής ροπής του. Ανοίγεις το γκάζι και νομίζεις πως ακούς το soundtrack του Pulp Fiction, όταν ο Bruce Willis έχει «καθαρίσει» και έχει πάρει το chopper του Zed και φεύγει με τη μικρή φιλενάδα του. Θα θέλαμε θόρυβο από τις δύο ασημένιες κάννες. Με ένα kit το «πρόβλημα» λύνεται.

Σου κάνει

Κοιτάζεις το πανίσχυρο Fat Bob και ένα μέρος της δύναμής του περνάει μέσα σου. Μια μοτοσυκλέτα που συνδυάζει στοιχεία τριών κατηγοριών κατά τη γνώμη μου. Σπάνιο είδος. Όσο Bobber δείχνει, άλλο τόσο μοιάζει σε power cruiser και street fighter. Πάντως ό,τι τύπος κι αν είστε σίγουρα θα σας κάνει.