Meguro K3: Με παρελθόν και μέλλον (Video)

23.11.2020

Οι Ιάπωνες επενδύουν στην ιστορία τους, επαναφέροντας την μάρκα από την οποία δανείστηκαν την τεχνογνωσία για να κατασκευάσουν μοτοσυκλέτες

Ας πάμε πίσω, στo 1895. Τότε ιδρύεται μία από τις σημαντικότερες βιομηχανίες κατασκευής μοτοσυκλετών στην Ιαπωνία η οποία, δυστυχώς, αφότου εξαγοράστηκε από την Kawasaki στα τέλη της δεκαετίας του ’50, στις αρχές του ’60 εξαφανίστηκε. Οι μοτοσυκλέτες της αντέγραφαν τις μονοκύλινδρες βρετανικές κατασκευές της εποχής αλλά και τις μεγάλες δικύλινδρες της Harley-Davidson. Το μοντέλο Ζ97 του 1937, με μονοκύλινδρο κινητήρα 500 κ.εκ., συγκαταλέγεται στα 240 ορόσημα της ιαπωνικής βιομηχανίας αυτοκινήτου και μοτοσυκλέτας. Στη δεκαετία του 1950 η εταιρεία κατασκεύασε ένα αντίγραφο της BSA A7 (Meguro K), που τροφοδοτείται από δικύλινδρο κινητήρα 651 κ.εκ..

Για πολλά χρόνια η Meguro παρέμεινε ο μεγαλύτερος κατασκευαστής μοτοσυκλετών στην Ιαπωνία, πίσω από την Honda. H Kawasaki ενδιαφερόταν για την αγορά της Meguro από το 1960 και μερικά χρόνοα αργότερα την έκανε δική της. Στην εξέλιξη των μοτοσυκλετών της, συνεργάστηκε με τη Meguro, που ήταν ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η ιαπωνική μοτοβιομηχανία τον καιρό εκείνο. Η παραγωγή βασίστηκε σε κλώνους μοντέλων της BSA, όπως το Meguro K1 και το Kawasaki K2, και το 1965 παρουσιάζεται το W1, μοντέλο από το οποίο προέρχεται το σύγχρονο W800.

Κάτω από το ρετρό «κουστούμι» του νέου Meguro K3, βρίσκουμε το Kawasaki W800 (διαβάστε εδώ την δοκιμή). Επομένως ο κινητήρας είναι ο δικύλινδρος, αερόψυκτος, σε σειρά των 773 κ.εκ., που αποδίδει 48 ίππους στις 6.000 σ.α.λ. και 6,4 kgm ροπή στις 4.800 σ.α.λ. Πλαίσιο, αναρτήσεις και φρένα είναι ίδια, οι διαφορές εντοπίζοντας σε μικρές λεπτομέρειες. Το φινίρισμα είναι καλύτερο, με το ασημί χρώμα του ρεζερβουάρ να είναι σαν αυτό των ακριβών μοντέλων της Kawasaki, όπως το H2. Το ανάγλυφο μεγάλο λογότυπο της Meguro, είναι εκεί για να μας υπενθυμίζει την επιστροφή της μάρκας.