Foggy Petronas FP1: Ready for sale!

Γράφει ο Κώστας Ταρναβάς  //  07.12.2018

Την ακούμε εδώ και πολλά χρόνια αλλά δεν την έχουμε δει ακόμα στο δρόμο. Μια βρετανική εταιρεία ισχυρίζεται πως θα βγάλει προς πώληση τις race replica μοτοσυκλέτες ενός εκ των πιο φιλόδοξων project στην ιστορία των αγώνων MotoGP/WSBK 

Η Lazante, όπως ονομάζεται η εταιρεία, με παρουσία στους αγώνες μοτοσυκλέτας, ανακοίνωσε πως ολοκλήρωσε τις προετοιμασίες και θα προχωρήσει σε πώληση Foggy Petronas FP1 με τις οποίες θα υποστηρίζει με μεγάλο στοκ ανταλλακτικών.

Πώς όμως ένα φιλόδοξο project με εμπλεκόμενους θρύλους των αγώνων ταχύτητας, εταιρείες πετρελαιοειδών και άλλες με πολύχρονη εμπειρία στους αγώνες F1 κατέληξε σε φιάσκο ολκής… Ας θυμηθούμε το αφιέρωμα που είχαμε κάνει τον Σεπτέμβριο του 2017.

Από το 2002 έως το 2006 ο τέσσερις φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής Superbike, Carl Fogarty, ηγήθηκε του project Foggy Petronas. Μιας μοτοσυκλέτας που σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε για να συμμετάσχει στους αγώνες Superbike αλλά και για να βγει σε παραγωγή. Μετά από πέντε χρόνια προσπαθειών και επένδυσης σχεδόν 40 εκατομμυρίων ευρώ η ομάδα απέτυχε παταγωδώς, αφού δεν μπόρεσε να κατακτήσει ούτε μία νίκη στον θεσμό αλλά και επειδή η πολυθρύλητη μοτοσυκλέτα δεν βγήκε πότε στην παραγωγή. Το βρετανικό motorcyclenews.com έφερε στο φως τους λόγους για τους οποίους το project κατέληξε σε «ναυάγιο».

Το αρχικό σενάριο

Η Sauber Petronas, ήδη καταξιωμένη στους αγώνες Formula1, ήθελε να φτιάξει μια μοτοσυκλέτα για να συμμετάσχει στα MotoGP που διεξάγονταν με τετράχρονες μοτοσυκλέτες από το 2002. To project Petronas με τα μαλαισιανά κεφάλαια και τους Ελβετούς μηχανικούς φαινόταν πολλά υποσχόμενο, αλλά για άγνωστους λόγους άλλαξε την τελευταία στιγμή και η ομάδα έστρεψε τις προσπάθειές της στο WorldSBK με τον Fogarty ηγέτη και τη Sauber τελικά απούσα. Έπρεπε να κατασκευαστούν 150 μοτοσυκλέτες ώστε να ομολογκαριστεί η μοτοσυκλέτα σύμφωνα με τους τότε κανόνες του Πρωταθλήματος με το κόστος κάθε μιας να υπολογίζεται περίπου στις 27.000€. Στην παρουσίαση ανακοινώθηκε πως θα υπάρξει και μία ακόμη έκδοση, πιο «φτηνή», που θα κατασκευαστεί σε 10.000 κομμάτια.

Η συμμετοχή στο WorldSBK

Οι κανονισμοί το 2003 αλλάζουν και πλέον στο Πρωτάθλημα έχουν δικαίωμα συμμετοχής τετρακύλινδρες μοτοσυκλέτες 1.000 κ.εκ. Οι ιαπωνικές εργοστασιακές ομάδες, πλην της Suzuki, αλλά και η Aprilia, αποχωρούν από το Πρωτάθλημα. Ορδές από Ducati, εργοστασιακές και μη, κυριαρχούν με τον Gregorio Lavilla και τη Suzuki GSX-R 1000 να αποτελούν τον μοναδικό ανταγωνιστή των Ιταλών. Η Petronas ήταν η τρίτη εργοστασιακή ομάδα, όμως η πορεία της ήταν απελπιστικά κακή. Σε πέντε χρόνια με αναβάτες «πρώτης γραμμής», όπως ο Troy Corser, o Chris Walker, o James Haydon, o Garry McCoy, o Craig Jones και ο Steve Martin, η ομάδα ανέβηκε μόλις τρεις φορές στο βάθρο. Το 2003 αρχίζει ελπιδοφόρα με τον Chris Walker που είχε πάρει τη θέση του James Haydon να ανεβαίνει στην τρίτη θέση του βάθρου στον πρώτο αγώνα της χρονιάς στη Valencia.

Ο Corser πήρε δύο φορές την pole position και ανέβηκε μία φορά στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στο Misano σε έναν αγώνα που είχα την τύχη να παρακολουθήσω υπό βροχή. Θυμάμαι την FP1 να βγάζει φλόγες από την εξάτμιση, κάτι που αποτελούσε το highlight σε όλους τους αγώνες που συμμετείχε. Το τέλος του Πρωταθλήματος του 2004 βρίσκει τον Corser 9o και τον Walker 11o. To 2005 η σύνθεση της ομάδας αλλάζει. O McCoy και o Steve Martin παίρνουν τη θέση του Corser και Walker και τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Και οι δύο τερματίζουν μόλις σε 11 σκέλη, ενώ το 2006 η Petronas είναι σαν να μην εμφανίζεται καν στο Πρωτάθλημα. Μετά το τέλος του Πρωταθλήματος η ομάδα ανακοινώνει την αποχώρησή της από αυτό.

Ποιος στην πραγματικότητα κατασκεύασε τη μοτοσυκλέτα

Η Sauber δεν ενδιαφερόταν για τα Superbike, για αυτό και απέσυρε το ενδιαφέρον της για την υλοποίηση του project αμέσως μόλις πληροφορήθηκε πως στα σχέδια της ομάδας δεν περιλαμβανόταν η συμμετοχή στα MotoGP. H Petronas τότε στράφηκε προς Ελβετία μεριά και πιο συγκεκριμένα στη Suter Racing Technology, η οποία είχε μακρά παράδοση στους αγώνες Grand Prix. H Suter συνεργάστηκε με τη βρετανική MSX International για την εξέλιξη της μοτοσυκλέτας. Το 2004 ο Foggarty «έσπασε» τη συμφωνία με τη Suter και έδωσε την εξέλιξη του project στη βρετανική Ricardo, όμως τα αποτελέσματα δεν βελτιώθηκαν. Στην τελευταία χρονιά συμμετοχής της το 2006 με αναβάτη τον Steve Martin η ομάδα κατετάγη 21η.

Γιατί η FP1 δεν ήταν ανταγωνιστική;

Ο κινητήρας της FP1 ήταν τρικύλινδρος 899 κ.εκ., ενώ όταν παρουσιάστηκε, οι κανονισμοί στα SBK επέτρεπαν τρικύλινδρες μοτοσυκλέτες χωρητικότητας έως και 1000 κ.εκ. Άρα υπήρχε ένα μεγάλο μειονέκτημα ιπποδύναμης. Επίσης αρνητικό απεδείχθη το γεγονός πως στην εξέλιξή της ενεπλάκησαν πολλές διαφορετικές εταιρείες, ενώ ενέκυψαν επίσης θέματα αξιοπιστίας με τα προβλήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο.

Η έκδοση παραγωγής

Ύστερα από αλλεπάλληλες καθυστερήσεις το 2005 ανακοινώθηκε πως η μοτοσυκλέτα παραγωγής ήταν έτοιμη. Το πρόβλημα ήταν το εξής: δεν υπήρχε επίσημος διανομέας – αντιπρόσωπος εκτός από τη ΝΑΖΑ Bikers Dream που έδρευε στη Μαλαισία. Το 2010 η βρετανική ιστοσελίδα και εφημερίδα MCN (motorcyclenews.com) «ανακάλυψε» 60 Petronas FP1 στο Essex. Εβδομήντα πέντε μοτοσυκλέτες παραγωγής κατασκευάστηκαν από τη βρετανική MXS International και άλλες εβδομήντα πέντε στη Μαλαισία. Οι μοτοσυκλέτες που υπήρχαν στη Μεγάλη Βρετανία βρίσκονταν στην κατοχή της εταιρείας Arrk R&D, αλλά το 2012 εξαγοράστηκαν και μετονομάστηκαν σε Momoto MM1, η οποία ήταν έτοιμη να τα διαθέσει στην αγορά. Όμως τα δικαιώματα και οι φόροι των μοτοσυκλετών δεν είχαν καταβληθεί, γεγονός που οδήγησε τη μαλαισιανή κυβέρνηση να καταβάλει το αντίτιμο. Η Momoto κινήθηκε νομικά εναντίον της Petronas σε μια δικαστική διαμάχη που κόστισε 83 εκατομμύρια δολάρια, όμως οι μοτοσυκλέτες ακόμα και σήμερα δεν μπορούν να πωληθούν.

Πώς ήταν η έκδοση παραγωγής της FP1;

Το 2012 η MCN τελικά κατάφερε να οδηγήσει την έκδοση παραγωγής της FP1 στους δρόμους της Ελβετίας χάρη στον ιδιοκτήτη της Livio Kagi. O δημοσιογράφος Michael Guy ανέφερε πως η FP1 διέθετε πολλή δύναμη παντού την οποία απέδιδε πολύ γραμμικά. Η μοτοσυκλέτα που οδήγησε ο Βρετανός συνάδελφος ήταν η μία από τις δύο που είχαν πωληθεί στην Ευρώπη. Δυστυχώς η μοτοσυκλέτα κάηκε έπειτα από πυρκαγιά που ξέσπασε στο γκαράζ του Kagi το 2013. Τη δεύτερη μοτοσυκλέτα οδήγησε ο επίσης συντάκτης της MCN, Tim Thompson, ο οποίος ανέφερε πως λάτρεψε τον τρόπο που έστριβε και φρέναρε η FP1. Θύμιζε αγωνιστικό χειροποίητο 600άρι. Ήταν race replica μιας αγωνιστικής μοτοσυκλέτας που δεν είχε ολοκληρωθεί η εξέλιξή της. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, η θερμοκρασία που εξέπεμπε κυριολεκτικά έκαιγε τον αναβάτη, άφηνε λάδια όταν σταματούσε και για να πάρει μπροστά όταν ήταν κρύα χρειαζόταν σπρώξιμο!

Ποια είναι η αξία της;

Οι ειδικοί του οίκου πλειστηριασμών Bonhams αξιολογούν την τιμή από 17.000 έως 20.000 ευρώ λόγω σπανιότητας της μοτοσυκλέτας.